1 Паўла, слуга Ісуса Хрыста, пакліканы апостал, прызначаны на добрую вестку Божую,
2 якую ўжо раней абяцаў Бог праз Сваіх прарокаў у святых Пісаннях,
3 пра Сына Свайго, Які целам стаўся з семя Давіда
4 і ўстаноўлены Сынам Божым у магутнасці згодна Духу святасці праз уваскрэсенне мёртвых, Ісусам Хрыстом, Госпадам нашым.
5 Праз Яго атрымалі мы ласку і апостальства дзеля паслухмянасці ў веры ўсіх народаў у імя Яго,
6 да якіх належыце і вы, пакліканыя Ісусам Хрыстом,
7 усім, што ў Рыме, улюбёным Богам, пакліканым святым: ласка вам і супакой ад Бога, Айца нашага, і Госпада Ісуса Хрыста!
8 Найперш дзякую Богу майму праз Ісуса Хрыста за ўсіх вас, бо пра веру вашу гавораць ва ўсім свеце;
9 сведка мне Бог, Якому служу духам маім, прапаведуючы Евангелле Сына Яго, як я несупынна ўспамінаю вас,
10 у малітвах маіх заўсёды просячы, каб з волі Божай урэшце меў шчасце аднойчы выбрацца ў дарогу адведаць вас.
11 Я прагну бачыць вас, каб надаць вам штосьці ад ласкі духоўнай і падмацаваць вас,
12 гэта значыць суцешыцца супольна з вамі гэтай верай, вашаю і маёю.
13 Хачу, браты, каб вы ведалі, што я часта збіраўся наведаць вас, каб мець нейкі плод і ў вас, як і ў іншых народаў, але меў перашкоды аж дасюль.
14 Я даўжнік Грэкаў і барбараў, як мудрых, так і неразумных.
15 Дык, наколькі ад мяне залежыць, я гатовы несці добрую вестку і вам, тым, што ў Рыме.
16 Бо я не саромеюся добрай весткі: яна ёсць магутнасць Божая на збаўленне кожнаму верніку, перш Юдэю, і Грэку.
17 Бо ў ім аб’яўляецца справядлівасць Божая, з веры да веры, як напісана: «Справядлівы з веры жыць будзе».
18 Гнеў Божы аб’яўляецца з неба на ўсякую бязбожнасць і несправядлівасць людзей, што несправядлівасцю праўду заціскаюць,
19 бо, што магчыма ведаць пра Бога, ім яўна, бо Бог ім гэта аб’явіў.
20 Ды ад стварэння свету нябачнае [Божае], і спрадвечная Яго магутнасць, і Боскасць выяўляюцца розуму праз тое, што створана, так што яны не могуць апраўдацца [ад віны].
21 Бо калі Бога пазналі, не ўславілі Яго як Бога і не дзякавалі, але марнаваліся ў думках сваіх, і прыцемрылася неразумнае сэрца іх.
22 Кажучы аб сабе, што яны мудрыя, сталіся дурнымі,
23 нават славу незнішчальнага Бога замянілі на падобнасць вобразу знішчальнага чалавека, і птушак, і чатырохногіх, і гадаў.
24 Дзеля таго аддаў іх Бог у пажадлівасці сэрцаў іхніх нячыстасці, каб між сабою паганілі целы свае.
25 Бо праўду Божую замянілі на зман і пакланяліся і служылі стварэнню замест Творцы, Які бласлаўлёны навечна. Амін.
26 Таму аддаў іх Бог ганебным жарсцям. Жанчыны іхнія замянілі натуральныя зносіны на праціўныя прыродзе.
27 Падобна і мужчыны, кінуўшы натуральныя зносіны з жанчынай, загарэліся пажадлівасцю адзін да аднаго, мужчыны з мужчынамі сорам робячы і атрымоўваючы для саміх сябе належную адплату за сваю распусту.
28 А таму, што не імкнуліся пазнаць Бога, аддаў іх Бог бязглуздаму розуму, каб рабілі тое, што не належыцца,
29 і напоўненыя яны ўсякаю нягоднасцю, ліхасцю, хцівасцю, непрыстойнасцю, поўныя зайздрасці, забойства, звадкі, ашуканства, злосці, пляткары,
30 паклёпнікі, ненавіснікі Бога, крыўдзіцелі, самахвалы, пыхліўцы, выдумшчыкі ліхога, непаслухмяныя бацькам,
31 неразумныя, падступныя, бязлітасныя і неміласэрныя.
32 Яны, хоць ведаюць суд Божы, што тыя, якія такое робяць, вартыя смерці, ды не толькі самі так робяць, але і спрыяюць тым, што так робяць.
Знайшлі памылку ў тэксце? Вылучыце яе і націсніце:
Ctrl + Enter
Ліст да Рымлянаў, 1 разьдзел
Звярніце ўвагу. Нумары вершаў — гэта спасылкі, якія вядуць на раздзел з параўнаннем перакладаў. Паспрабуйце, магчыма, вы будзеце прыемна здзіўлены.