Да Рымлянаў 1 разьдзел

¹ Паўла, раб Ісуса Хрыста, пакліканы Апостал, выбраны дзеля абвяшчаньня Эвангельля Божага,

² (якое Бог наперад абяцаў праз прарокаў Сваіх, у сьвятых пісаньнях,)

³ аб Сыне Яго, (які целам радзіўся ад насеньня Давідавага па целу

⁴ і адкрыўся, як Сын Божы, у сіле, духам сьвятасьці праз уваскрасеньне з мёртвых) аб Ісусе Хрысьце, Госпадзе нашым,

⁵ (праз Якога мы атрымалі ласку й апостальства, каб у імя Яго прыдбаць дзеля веры ўсе народы,

⁶ між якімі і вы, сягоньня Ісусам Хрыстом пакліканыя),

⁷ усім, што ёсьць у Рыме, улюбленым Богам, пакліканым сьвятым: ласка вам і мір ад Бога Айца нашага і Госпада Ісуса Хрыста.

⁸ Найперш дзякую Богу майму праз Ісуса Хрыста за ўсіх вас, што вера ваша абвяшчаецца па ўсім сьвеце;

⁹ сьведка мне Бог, якому служу духам маім у дабравешчаньні Сына Яго, што ўсьцяж успамінаю аб вас,

¹⁰ заўсёды просячы ў малітвах маіх, каб калі-небудзь давялося мне прыйсьці да вас паводле волі Божае.

¹¹ Бо я вельмі жадаю ўгледзіць вас, каб даць вам нейкі падарунак духоўны дзеля ўмацаваньня вашага,

¹² ці то парадавацца з вамі супольнаю вераю вашаю і маею.

¹³ Не хачу, браты, пакінуць вас у няведаньні, што я часта думаў прыйсьці да вас (ды сустракаў перашкоды яжно па сягоньняшні дзень), каб мець нейкі плод і ў вас, як і ў іншых народаў.

¹⁴ Я даўжнік і Грэкам, і барбарам, мудрым і неразумным;

¹⁵ дык, што да мяне, я гатоў абвяшчаць Эвангельле і вам, каторыя ў Рыме.

¹⁶ Бо ня стыдаюся Эвангельля Хрыстовага, бо сіла Божая ёсьць на збаўленьне кожнаму, хто веруе, сьпярша Жыду, а потым і Грэку.

¹⁷ Бо ў ім адкрываецца праўда Божая ад веры да веры, як напісана: праведны жыць будзе вераю. (Авак 2:4)

¹⁸ Бо адкрываецца гнеў Божы з неба на ўсякую бязбожнасьць і няпраўду людзей, што маюць праўду ў няпраўдзе.

¹⁹ Бо, што можна ведаць пра Бога, яўна для іх, бо Бог выявіў ім;

²⁰ бо нявідомае Яго, вечная сіла Яго і Божства ад стварэньня сьвету праз разважаньне аб творах відомым робіцца, каб быць ім без апраўданьня

²¹ за тое, што яны, пазнаўшы Бога, не як Бога славілі Яго ці дзякавалі, але марным займаліся ў разважаньнях сваіх, і прыцьмілася неразумнае сэрца іх:

²² кажучы аб сабе, што яны мудрыя, яны адурэлі

²³ і славу нятленнага Бога замянілі на ўзор абраза тленнага чалавека і птушак, і чацьвёраногіх, і гадаў.

²⁴ Дык і аддаў іх Бог у пажаданьнях сэрцаў іх нячыстасьці, каб яны апаганілі целы свае міжы сабою.

²⁵ Яны замянілі праўду Божую на ілжу і пакланіліся і служылі стварэньню замест стварыцеля, які багаслаўлены навекі, амін.

²⁶ Дзеля гэтага аддаў іх Бог цярпець ганьбу: бо жанчыны іх замянілі прыроднае карыстаньне на проціпрыроднае.

²⁷ Гэтак сама і мужчыны, пакінуўшы прыроднае карыстаньне з жаночага полу, распаляліся пажадлівасьцяй адзін да аднаго, мужчыны на мужчынах сорам робячы і атрымліваючы ў самых сабе належную адплату за свой блуд.

²⁸ І, як яны ня рупіліся мець Бога ў розуме, дык аддаў іх Бог ілжываму розуму рабіць непатрэбшчыну,

²⁹ і яны напоўнены ўсякай няпраўдаю, распустай, крывадушнасьцяй, прагавітасьцяй, злосьцяй, напоўнены зайздрасьцяй, забойствам, сваркай, ашуканствам, благімі абычаямі;

³⁰ яны зьвяглівыя манюкі, боганенавісьнікі, крыўдзіцелі, самахвалы, гардуны, выдумшчыкі ліхога, непаслухмяныя бацьком,

³¹ неразумныя, вераломныя, пазбаўленыя любві, непагодлівыя, неміласэрныя.

³² Яны ведаюць праведны прысуд Божы, што тыя, хто гэткае робіць, варты сьмерці; аднак, яны ня толькі гэта робяць, але й пахваляюць тых, хто робіць.