1 да Карыньцянаў 1 Першае да Карыньцянаў 1 разьдзел

¹ Паўла, воляй Божай пакліканы Апостал Ісуса Хрыста, і Состэн, брат, —

² царкве́ Божай, што ў Карыньце, асьвячоным у Хрысьце́ Ісусе, пакліканым сьвятым з усімі, што́ прызываюць імя Госпада нашага Ісуса Хрыста ў-ва ўсякім ме́сцы, у іх і ў нас:

³ ласка вам і мір ад Бога Айца нашага і Госпада Ісуса Хрыста.

⁴ Заўсёды дзякую Богу майму за вас з прычыны ласкі Божае, да́нае вам у Хрысьце́ Ісусе,

⁵ бо ўсім абагаціліся вы ў Ім, усякім словам і ўсякаю ве́даю, —

⁶ бо сьве́дчаньне Хрыстовае ўмацавалася ў вас, —

⁷ дзеля чаго вы ня маеце нястачы ні ў якім дары, ждучы адкрыцьця Госпада нашага Ісуса Хрыста,

⁸ Які і ўгрунтуе вас да канца, каб быць вам бязьвіннымі ў дзе́нь Госпада нашага Ісуса Хрыста.

⁹ Ве́рны Бог, якім вы пакліканы ў лучнасьць Сына Яго, Ісуса Хрыста, Госпада нашага.

¹⁰ Малю вас, браты, іменем Госпада нашага Ісуса Хрыста, каб усе́ вы гаварылі адно, і ня было-б між вамі падзе́лаў, але каб вы злучаны былі ў адным розуме і ў аднэй думцы.

¹¹ Бо ад Хлоіных сталася мне́ ве́дама аб вас, браты мае́, што між вамі есьць спрэчкі.

¹² Кажу-ж аб тым, што кожны ў вас кажа: я — Паўлавы, я — Апалёсавы, я — Кіфавы, а я — Хрыстовы.

¹³ Ці-ж разьдзяліўся Хрыстос? Ці-ж Паўла раскрыжаваўся за вас? Ці ў імя Паўлава вы ахрысьціліся?

¹⁴ Дзякую Богу, што я нікога з вас не ахрысьціў, апрача Крыспа і Гайя,

¹⁵ каб не сказаў хто, што я хрысьціў у маё імя.

¹⁶ Ахрысьціў я таксама Сьцяпанавы дом, а ці ахрысьціў яшчэ каго, ня ве́даю.

¹⁷ Бо і Хрыстос паслаў мяне́ не хрысьціць, а абвяшчаць Эвангельле; не ў прамудрасьці-ж слова, каб не панізіць крыжа Хрыстовага;

¹⁸ бо слова, што аб крыжу, для пагібаючых ёсьць вар’яцтва, а для нас, якія спасаюцца, — сіла Божая.

¹⁹ Бо напісана: загублю мудрасьць мудрацоў, і розум разумных адкіну (Ісая 29:14).

²⁰ Гдзе́ мудрэц? гдзе́ кніжнік? гдзе́ дасьледчык гэтага ве́ку? Ці не ператварыў Бог мудрасьць сьве́ту гэтага ў вар’яцтва? (Ісая 33:18.)

²¹ Бо, калі сьве́т свае́ю мудрасьцяй не пазнаў Бога ў прамудрасьці Божай, дык угодна было Богу праз дурасьць пропаведзі збавіць ве́руючых.

²² Бо і Юдэі трэбуюць цудаў, і Грэкі шукаюць мудрасьці;

²³ а мы абвяшчаем Хрыста ўкрыжаванага, для Юдэяў спакусу, а для Грэкаў дурасьць,

²⁴ для самых жа пакліканых, і Юдэяў, і Грэкаў, — Хрыста, Божую сілу і Божую прамудрасьць;

²⁵ бо дурное Божае мудрэйшае за людзе́й, і слабое Божае дужэйшае за людзе́й.

²⁶ Бо паглядзе́це, браты, на пакліканьне вашае: ня многа мудрых паводле це́ла, ня многа дужых, ня многа дабрародных;

²⁷ але Бог выбраў дурноту сьве́ту, каб асароміць мудрых, і бяссільнае сьве́ту выбраў Бог, каб асароміць дужо́е;

²⁸ і бязроднае сьве́ту, і пагарджанае і няістотнае выбраў Бог, каб зьнішчыць істотнае,

²⁹ дзеля таго, каб ніводнае це́ла не хвалілася перад Ім.

³⁰ З Яго і вы ў Хрысьце́ Ісусе, які стаўся для нас прамудрасьцяй ад Бога, і праведнасьцяй, і асьвячэньнем, і адкупле́ньнем,

³¹ каб было, як напісана: хто хваліцца, хваліся ў Госпадзе (Ерамія 9:24).