1 Юда, слуга Ісуса Хрыста, брат Якуба, — тым, што пакліканы, умілаваны ў Богу Айцу і захаваны для Ісуса Хрыста:
2 хай памножыцца вам міласэрнасць, і супакой, і любоў.
3 Каханыя, прыкладаючы ўсю стараннасць, каб напісаць вам пра супольнае наша збаўленне, я палічыў неабходным напісаць вам, каб заахвоціць змагацца за веру, раз і назаўсёды дадзеную святым.
4 Пралезлі бо да вас нейкія людзі, якія здаўна прызначаны на гэтае асуджэнне, бязбожныя, каторыя ласку Бога нашага замяняюць на распусту, і выракаюцца адзінага Валадара і Госпада нашага Ісуса Хрыста.
5 Хачу вам прыпомніць, хоць вы ўсё ведаеце, што Госпад найперш вызваліў народ з зямлі Егіпецкай, а пасля выгубіў тых, што не верылі;
6 анёлаў жа, што не збераглі сваёй дастойнасці, але пакінулі сваё жыллё, звязаных вечнымі путамі, затрымаў у цемрадзі да вялікага суднага дня.
7 Таксама Садом, і Гамора, і суседнія гарады, што падобным чынам аддаваліся жарсцям і ўлягалі за чужым целам, сталіся прыкладам, церпячы кару вечнага агню.
8 Падобна будзе і тым легкадумным, што паганяць цела, зневажаюць улады ды блюзняць супраць славы [нябеснай].
9 Калі арханёл Міхал, дыспутуючы, спрачаўся з д’яблам пра цела Майсея, не адважыўся кінуць блюзнерскага асуджэння, але сказаў: «Хай Госпад цябе пакарае».
10 Яны ж блюзнераць на тое, чаго не ведаюць, а што натуральным спосабам пазнаюць, як неразумныя жывёліны, гэтым самі сябе знішчаюць.
11 Гора ім, бо пайшлі яны дарогай Каіна, і паддаліся ашуканству за плату, як Балаам, і ў бунце, як Кор, загінулі.
12 Яны — ганьба на вашых агапах, што банкетуюць у вас без страху і пасвяць саміх сябе; воблакі без вады, што ветрам гоняцца, дрэвы асеннія бясплодныя, двойчы мёртвыя, выкарчаваныя,
13 раз’юшаныя віры марскія, што пеняцца сваёю брыдотаю, блукаючыя зоркі, для якіх бясконцасць цемрадзі навек захавана.
14 Вось жа, пра іх праракаваў Энох, сёмы па Адаме, кажучы: «Вось ідзе Госпад з мноствам Сваіх святых,
15 каб учыніць суд над усімі ды абвінаваціць кожную душу ва ўсіх яе нягодных учынках, у якіх яны чынілі бязбожнасць, і ва ўсіх ліхіх [словах] супраць Яго, якія яны, бязбожныя грэшнікі, прамаўлялі».
16 Яны наракаюць і жаляцца на свой лёс ды жывуць згодна сваёй пажадлівасці, і вусны іх гавораць напышліва, і дзеля карысці бываюць прадузятыя да людзей.
17 Вы ж, каханыя, майце ў памяці словы, сказаныя апосталамі Госпада нашага Ісуса Хрыста,
18 што яны казалі вам: «У апошні час аб’явяцца насмешнікі, якія будуць жыць паводле бязбожнай пажадлівасці сваёй».
19 Яны быццам жывёлы, што аддзяляюцца ад статку, яны не маюць Духа.
20 Вы ж, каханыя, грунтуючыся на найсвяцейшай веры вашай, молячыся ў Духу Святым,
21 у любові Божай захоўвайце саміх сябе, чакаючы міласэрнасці Госпада нашага Ісуса Хрыста на жыццё вечнае.
22 Да тых, што сумняваюцца, будзьце міласэрнымі,
23 іх ратуйце, вырываючы з агню, да іншых будзьце міласэрнымі з бояззю, брыдзячыся нават тым апаганеным адзеннем, якое ёсць на целе.
24 А Таму, Хто можа ўсцерагчы вас ад граху і паставіць беззаганнымі і ў радасці на віду Сваёй славы,
25 адзінаму Богу, Збаўцы нашаму праз Ісуса Хрыста, Госпада нашага, — слава, веліч, магутнасць ды ўлада перад усімі вякамі, і цяпер, і ў векі вечныя. Амін.
Знайшлі памылку ў тэксце? Вылучыце яе і націсніце:
Ctrl + Enter
Ліст Юды, 1 разьдзел
Звярніце ўвагу. Нумары вершаў — гэта спасылкі, якія вядуць на раздзел з параўнаннем перакладаў. Паспрабуйце, магчыма, вы будзеце прыемна здзіўлены.