Ёіля 1 разьдзел

 

 

Слова Гасподняе, якое было Ёілю, сыну Ватуілаваму.

 

Слова Госпадава, якое было да Ёэля, сына Пэтуэлявага.

Слухайце гэта, старцы, і ўважайце, усе жыхары зямлі гэтай: ці бывала такое ў дні вашыя альбо ў дні бацькоў вашых?

 

Слухайце гэта, старшыні, і ўважайце ўсе жыхары зямлі гэтае: ці бывала калі такое ў дні вашыя або ў дні бацькоў вашых?

Перадайце пра гэта дзецям вашым; а дзеці вашыя хай скажуць сваім дзецям, а іхнія дзеці — наступнаму роду;

 

Перакажэце гэта дзецям вашым; а дзеці вашыя няхай перакажуць сваім дзецям, а іхныя дзеці — наступнаму пакаленьню:

пазасталае ад вусеня ела саранча, пазасталае ад саранчы елі чэрві, а пазасталае ад чарвей даелі жукі.

 

Што асталося ад гусеньніцы, ела саранча, што асталося ад саранчы, елі чэрві, і што асталося ад чэрвей, даелі жукі.

Прачнецеся, п’яніцы, і плачце і галасеце, усе, хто п’е віно, на вінаградным соку, бо ён адабраны ад вуснаў вашых!

 

Прачхнецесея п'яніцы, і плачце і галасеце, усе, што любіце віно, аб вінаградным соку: ён адняты ад вуснаў вашых.

Бо прыйшоў на зямлю маю народ моцны і безьлічны; зубы ў яго — зубы ільвіныя, і сківіцы ў яго як у львіцы.

 

Прыйшоў на маю зямлю народ магутны і непералічаны; зубы ў яго — зубы львіныя, а сківіцы ў яго, як у львіцы.

Спустошыў ён вінаградную лазу маю, а смакоўніцу маю абламаў, абадраў яе нагола і кінуў; пабялелі галіны ў яе,

 

Апустошыў ён вінаграднік мой, і фігавае дрэва маё аблупіў, абдзёр яго да гола і абламаў, ажно галіны яго бялеюць.

Галасі, як маладая жонка, аперазаўшыся вярэтаю, па мужы маладосьці сваёй!

 

О! галасі, як маладзіца, падпярэзаная мяшком, аб мужу маладосьці свае!

Спынілася хлебнае прынашэньне і паліваньне ў доме Гасподнім; плачуць сьвятары, служкі Гасподнія.

 

Супыніліся хлебныя і ліўныя ахвяры ў доме Госпадавым; плачуць сьвятары, слугі Госпада.

Спустошана поле, наракае зямля; бо зьнішчаны хлеб, высах вінаградны сок, зьвяла масьліна.

 

Апустошана поле, сумуе зямля; патоптана збожжа, высах вінаградны сок, алівіна зьвяла.

Чырванейце ад сораму, земляробы, галасеце, вінаградары, па пшаніцы і ячмені, бо загінула жніво ў полі,

 

Чырванейце ад сораму, хлебаробы, плачце вінаградары, аб пшаніцы і ячменю, бо прапаў ураджай на полі,

засохла вінаградная лаза і смакоўніца зьвяла; гранатавае дрэва, пальма і яблыня — усе дрэвы ў полі пасохлі; таму і весялосьць у сыноў чалавечых зьнікла.

 

Высахла вінаградная лаза і зьвянула фігавае дрэва; гранадавае дрэва, пальма і яблыня — усе дрэвы пасохлі на полі; затым шчэзла і радасьць у сыноў чалавечых.

Аперажэцеся вярэтаю і плачце, сьвятары! галасеце, служкі алтара! увайдзеце, начуйце ў вярэтах, службіты Бога майго! бо ня стала ў доме Бога вашага хлебнага прынашэньня і паліваньня.

 

Падпіражэцеся і плачце, сьвятары! галасеце, слугі аўтара! увайдзеце, начуйце ў мяшкох, слугі Бога майго! бо нямашака болей хлебнае і ліўнае ахвяры ў доме Бога вашага.

Назначце пост, абвясьцеце ўрачысты сход, склічце старцаў і ўсіх жыхароў краіны гэтай у дом Госпада Бога вашага і заклікайце да Госпада.

 

Вызначце пост, апавясьцеце ўрачыстае зграмаджэньне, зьбярэце старшынь і ўсіх жыхароў краіны гэтае ў дом Госпада Бога вашага і клічце да Госпада.

О, які дзень! бо дзень Гасподні блізкі: як спусташэньне ад Усемагутнага прыйдзе ён.

 

О, што за дзень! бо блізка дзень Госпадавы: і прыйдзе ён, як спусташэньне ад Усемагутнага.

Ці ня перад нашымі вачыма адбіраецца ежа, ад дома Бога нашага — весялосьць і радасьць?

 

Ці ж не перад вашымі вачыма шчэзла ежа з дому Бога нашага, а зь ёю радасьць і вясёласьць?

Стлелі зярнятамі пад камлыгамі сваімі, апусьцелі засекі, разбураны кладоўкі, бо ня стала хлеба.

 

Зярно сатлела пад скібамі сваімі, апаражнелі засекі, разбураны клеці, бо вя стала збожжа.

Як стогне быдла, паныла ходзяць статкі валоў, бо няма ім пашы! томяцца і статкі авечак.

 

О, як стогне жывёла, сумна ходзяць стады валоў, бо няма для іх пашы! і марнеюць стады авечак.

Да Цябе, Госпадзе, заклікаю; бо агонь зжэр кормныя пашы пустыні, і полымя папаліла ўсе дрэвы ў полі.

 

Да Цябе, Госпадзе, клічу; бо вось, агонь пажэр пустынныя пасьвішчы, а полымя папаліла ўсе дрэвы на полі.

Нават і жывёлы на полі заклікаюць да Цябе, бо высахлі патокі водаў, і агонь зьнішчыў пашы пустыні.

 

Гэтаксама і скаціна на полі кліча да Цябе, бо высахлі патокі водаў, і агонь зьнішчыў пасьвішчы пустыні.