1 Глядзіце, якую любоў даў нам Ба́цька, каб нам называцца дзецьмі Бога. Сьвет таму ня ведае нас, таму што ня спасьціг Яго.
2 Любасныя! мы цяпер дзеці Бога, але яшчэ ня выявілася, кім будзем. Але ведаем, што калі выявіцца, будзем падобныя да Яго, таму што ўбачым Яго, як Ён ёсьць.
3 І кожны, хто мае гэтую надзею на Яго, ачышчае сябе так, як Ён чысты.
4 Кожны, хто робіць грэх, робіць і бяззаконьне, і грэх ёсьць бяззаконьне.
5 І вы ведаеце, што Ён зьяўлены быў, каб узяць грахі нашыя, і што ў Ім няма грэху.
6 Кожны, хто ў Ім прабыва́е, ня грашыць; кожны, хто грашыць, ня бачыў Яго і ня спасьціг Яго.
7 Дзеці! хай ніхто вас ня зводзіць. Хто чыніць праўду, той праведны, як Ён праведны.
8 Хто робіць грэх, той ад д’ябла, бо ад пачатку д’ябал грашыць. Для гэтага быў зьяўлены Сын Бога, каб разбурыць учынкі д’ябла.
9 Усякі, хто народжаны ад Бога, грэху ня робіць, бо Насеньне Ягонае прабывае ў ім, і ён ня можа грашыць, таму што ад Бога народжаны.
10 У гэтым вачавíдны дзеці Бога і дзеці д’ябла: кожны, хто ня робіць праўды, ня ёсьць ад Бога, а таксама і той, хто ня любіць брата свайго.
11 Бо такое ёсьць прыказа́ньне, якое вы пачулі ад пачатку, каб мы любілі адзін аднаго;
12 ня як Каін, што быў ад д’ябла і забіў брата свайго. Па якой прычыне забіў яго? Таму што, учынкі ягоныя былí злыя, а (учынкі) брата ягонага — справядлівыя.
13 Ня зьдзіўляйцеся, браты мае, калі сьвет нянавíдзіць вас.
14 Мы ведаем, што перайшлі ад сьмерці ў жыцьцё, таму што любім братоў; хто ня любіць брата, прабывае ў сьмерці.
15 Кожны, хто нянавíдзіць брата свайго, ёсьць забойца; а вы ведаеце, што ніякі забойца ня мае жыцьця вечнага, у ім прабываючага.
16 З таго спасьціглі мы любоў, што Ён за нас паклаў жыцьцё Сваё; і мы павінны за братоў пакладаць жыцьці.
17 А хто мае сродкі для жыцьця ў сьвеце гэтым і бачыць брата свайго, які мае патрэбу, і запірае сэрца сваё ад яго, дык як прабывае ў ім любоў Бога?
18 Дзеці мае! будзем любіць ня словам ці языком, але справай і праўдай.
19 І па гэтаму пазнаём, што мы ад праўды, і супакоім перад Ім сэрцы нашыя,
20 бо калі сэрца на́шае нас вінаваціць: Бог большы за сэрца нашае і ведае ўсё.
21 Любасныя! калі сэрца нашае ня вінава́ціць нас, дык мы маем адвагу перад Богам,
22 і чаго ні папросім, атрымаем ад Яго, таму што прыказаньні Ягоныя выпаўняем і заўгоднае перад Ім робім.
23 І прыказаньне Ягонае ёсьць такое, каб мы верылі ў Імя Сына Ягонага Ісуса Хрыста, і любілі адзін аднаго, як Ён даў нам прыказаньне.
24 І хто выконвае прыказаньні Ягоныя, той у Ім прабывае, і Ён — у тым, і па гэтаму пазнаём, што Ён прабывае ў нас: па Духу, Якога Ён даў нам.
Знайшлі памылку ў тэксце? Вылучыце яе і націсніце:
Ctrl + Enter
Першае саборнае Пасланьне Апостала Яана, 3 разьдзел
Звярніце ўвагу. Нумары вершаў — гэта спасылкі, якія вядуць на раздзел з параўнаннем перакладаў. Паспрабуйце, магчыма, вы будзеце прыемна здзіўлены.
Публікуецца з дазволу аўтара.
© 2020