1 А не́йкі муж, па íмені Ана́нія, з жонкаю сваёю Сапфíраю прада́ў маёмасць
2 і адкла́ў сабе ад прыбы́тку, з ве́дама жо́нкі сваёй, і, прынёсшы не́йкую ча́стку, пакла́ў да ног Апо́сталаў.
3 Пётр жа сказаў: Ана́нія! чаму напо́ўніў сатана́ сэ́рца тваё так, што ты салга́ў Ду́ху Свято́му і адкла́ў сабе ад прыбы́тку за зямлю́?
4 хіба́ не тваё было́ тое, што ты меў, і набы́тае ад про́дажу хіба́ ж не ў тваёй ўла́снасці было́? чаму ж ты заду́маў справу гэтую ў сэ́рцы сваім? ты салга́ў не лю́дзям, а Богу.
5 Пачу́ўшы сло́вы гэ́тыя, Ана́нія ўпаў і вы́пусціў дух; і страх вялікі ахапíў усіх, хто чуў пра гэта.
6 Юнакí ж уста́лі, абгарну́лі яго палатно́м і, вы́несшы, пахава́лі.
7 І ста́лася гадзíны праз тры пасля гэтага: прыйшла́ і жонка яго, не ве́даючы, што зда́рылася.
8 Звярну́ўся да яе Пётр: скажы мне, ці за столькі вы аддалí зямлю́? Яна ж адказа́ла: так, за столькі.
9 Пётр жа сказаў ёй: чаму́ вы змо́віліся вы́прабаваць Ду́ха Гаспо́дняга́ вось, за дзвяры́ма крокі тых, што пахава́лі му́жа твайго; яны вы́несуць і цябе́.
10 І яна адразу ўпа́ла каля́ ног яго і вы́пусціла дух; а юнакі, увайшо́ўшы, знайшлí яе мёртвай і, вы́несшы, пахава́лі побач з му́жам яе.
11 І ахапíў страх вялікі ўсю царкву́ і ўсіх, хто чуў пра гэта.
12 Рука́мі ж Апосталаў рабíлася многа знаме́нняў і цу́даў у народзе; і знахо́дзіліся аднаду́шна ўсе ў прытво́ры Саламо́навым,
13 з іншых жа ніхто не адва́жваўся далуча́цца да іх; але народ праслаўля́ў іх.
14 І ўсё больш станавíлася ве́руючых у Госпада, мно́ства мужчы́н і жанчы́н;
15 так што і на ву́ліцы выно́сілі хворых і кла́лі на пасце́лях і ло́жках, каб, калі прахо́дзіў Пётр, хоць цень яго ўпаў на каго-не́будзь з іх.
16 Сыхо́дзіліся ў Іерусалім і многія з навако́льных гарадоў, несучы́ хворых і нячы́стымі ду́хамі апанава́ных, якія і ацаля́ліся ўсе.
17 Падня́ўся тады першасвята́р і ўсе, што з ім былí, якія нале́жалі да е́расі садуке́йскай, напо́ўніліся за́йздрасцю
18 і накла́лі ру́кі свае на Апосталаў, і пасадзíлі іх у грама́дскую цямнíцу.
19 Ангел жа Гасподні ўначы́ адчынíў дзве́ры цямнíцы і, вы́веўшы іх, сказаў:
20 ідзíце і, ста́ўшы ў хра́ме, прамаўля́йце наро́ду ўсе сло́вы жыцця́ гэ́тага.
21 Вы́слухаўшы гэта, яны ўвайшлí пад ра́ніцу ў храм і вучы́лі. А першасвята́р і тыя, што былí з ім, прыйшо́ўшы, склíкалі сінедрыён ды ўсіх старэ́йшын з сыноў Ізра́ілевых і пасла́лі ў цямнíцу, каб прыве́сці іх.
22 Слугі ж, пайшо́ўшы, не знайшлí іх у цямнíцы, вярну́ліся і паве́дамілі,
23 ка́жучы: цямнíцу знайшлí мы замкнёнай вельмі надзе́йна і вартавы́х, якія стаялі перад дзвяры́ма; але, адчынíўшы, усярэ́дзіне ніко́га не знайшлі.
24 Калі ж пачу́лі тыя словы першасвята́р, і нача́льнік хра́мавай ва́рты, і іншыя першасвятары́, то недаўмява́лі што б гэта магло быць?
25 І нехта, прыйшоўшы, паве́даміў ім, кажучы: вось, мужы́, якіх вы пасадзíлі ў цямнíцу, стая́ць у хра́ме і ву́чаць народ.
26 Тады пайшоў нача́льнік ва́рты са слу́гамі і прывёў іх без прыму́су, бо бая́ліся народу, каб не пабíлі іх каме́ннем;
27 і, прывёўшы, паста́вілі іх у сінедрыёне, і спыта́ў у іх першасвята́р, ка́жучы:
28 хіба́ мы строга не забаранíлі вам навуча́ць у імя́ гэтае́ і вось, вы напо́ўнілі Іерусалім вучэ́ннем вашым ды хо́чаце наве́сці на нас кроў Таго Чалавека.
29 Але Пётр і Апосталы прамо́вілі ў адка́з: больш трэ́ба падпарадко́ўвацца Богу, чым лю́дзям;
30 Бог айцо́ў нашых уваскрасíў Іісуса, Якога вы ўмярцвíлі, паве́сіўшы на дрэ́ве;
31 Яго як Правадыра́ і Спасіцеля ўзвы́сіў Бог правíцаю Сваёю, каб даць Ізра́ілю пакая́нне і адпушчэ́нне грахо́ў;
32 і све́дкі Яму́ ў спра́вах гэтых мы і Дух Святы́, Якога Бог даў тым, што падпарадко́ўваюцца Яму́.
33 Яны ж, вы́слухаўшы, раз’ю́шыліся і заду́малі забіць іх.
34 Але ўстаў у сінедрыёне адзін фарысе́й, па íмені Гамаліíл, законавучы́цель, паважа́ны ўсім народам, і загада́ў ненадо́ўга вы́весці Апосталаў,
35 а ім сказаў: мужы́ Ізра́ільскія! до́бра ўзва́жце са́мі сабе́ нако́нт гэтых людзе́й, што́ вы збіра́ецеся рабíць;
36 бо перад гэ́тымі дня́мі з’явíўся Фе́ўда, выдаючы́ сябе́ за каго́сьці зна́чнага, і да яго далучы́лася каля чатырохсо́т чалаве́к; але ён быў забíты, і ўсе, хто падпарадко́ўваўся яму́, паразыхо́дзіліся і знíклі;
37 пасля гэтага ў дні пе́рапісу з’явіўся Іуда Галіле́янін і павёў за сабою даво́лі шмат людзе́й; але і той загíнуў, і ўсе, хто падпарадко́ўваўся яму, рассе́яліся;
38 і цяпер, кажу́ вам, адступíцеся ад гэтых людзе́й і пакíньце іх; бо, калі ад людзе́й заду́ма гэтая ці спра́ва гэтая, то яна знíшчыцца,
39 а калі ад Бога, то не здо́лееце знíшчыць яе, каб самíм не аказа́цца багабо́рцамі.
40 Яны паслу́халіся яго, паклíкалі Апосталаў, і, пабíўшы, забаранілі ім прамаўля́ць у імя́ Іісуса, і адпусцíлі іх.
41 Яны ж пайшлі з сінедрыёна, ра́дуючыся, што за імя́ Госпада Іісуса ўдасто́іліся прыня́ць знява́гу;
42 і кожны дзень у хра́ме і до́ма яны не перастава́лі вучы́ць і дабраве́сціць пра Іісуса Хрыста́.
Знайшлі памылку ў тэксце? Вылучыце яе і націсніце:
Ctrl + Enter
Дзеянні Святых Апосталаў, 5 разьдзел
Звярніце ўвагу. Нумары вершаў — гэта спасылкі, якія вядуць на раздзел з параўнаннем перакладаў. Паспрабуйце, магчыма, вы будзеце прыемна здзіўлены.