1 І нейкі мужчына, на імя Гана́ня разам са сваёй жонкай Сахвіраю, прадаў маёмасьць,
2 і тайна прысвоіў з цаны зь ведама і сваёй жонкі і, прынёсшы нейкую частку паклаў да ног Апосталаў.
3 Але Пётра сказаў: Гана́ня, чаму напоўніў шатан сэрца тваё, каб ты салгаў Духу Сьвятому і тайна прысвоіў з цаны за зямлю?
4 Тое, што ты меў, ці ж ня тваё было, і прада́нае ці ж ня ў тваёй уладзе было? Дзеля чаго паклаў ты гэты ўчынак у сэрца тваё? (Ты) салгаў ня людзям, але Богу.
5 Пачуўшы ж словы гэтыя Гана́ня ўпаў бяз духу, і вялікі страх ахапіў усіх, хто чуў гэта.
6 І, устаўшы, дзяцюкі абярнулі яго і вынясшы пахавалі.
7 І сталася: гадзіны праз тры пасьля (гэтага) прыйшла і жонка ягоная ня ведаючы, што здарылася.
8 А Пётра спытаў і яе: скажы мне, ці за столькі вы прада́лі зямлю? Яна сказала: так, за столькі.
9 Дык Пётра сказаў да яе: дзеля чаго гэта змовіліся вы спакусіць Духа Госпада? Вось каля дзьвярэй ногі тых, што пахавалі мужа твайго; вынясуць і цябе.
10 І (яна) раптам упала каля ног ягоных і сканала. І, увайшоўшы, юнакі знайшлі яе мёртвай і вынясшы пахавалі каля мужа ейнага.
11 І зьняў вялікі страх царкву і ўсіх, што чулі гэта.
12 І рукамі Апосталаў чыніліся многія знакі і цуды ў народзе. І ўсе былі аднадушна ў прыбудове Салямона.
13 І ніхто са староньніх ня адва́жваўся далучыцца да іх, а народ высака ставіўся да іх.
14 А вернікаў усё болей і болей далучалася да Госпада: мноства мужчынаў і жанчынаў,
15 так што на вуліцы выносілі хворых і клалі на пасьцелях і ложках, каб хоць цень Пётры, калі ён праходзіў, ацяніў каго зь іх.
16 І зыхо́дзіліся ў Ярузалім з навако́льных местаў мноства людзей, нясучы хворых ды апанаваных нячыстымі духамі, і былі азда-раўляемы ўсе.
17 І паўстаўшы архірэй і ўсе, што зь ім, з тагачаснай гарэзіі саддукеяў, напоўніліся зайздрасьцяй.
18 І накла́лі ру́кі свае на Апосталаў ды ўвязьнілі іх у вязьніцу грамадскую.
19 Ангел жа Госпада ноччу адчыніў дзьверы вязьніцы і, вывеўшы іх, сказаў:
20 ідзіце і, стаўшы, кажыце ў Сьвятыні народу ўсе словы гэтага (Вечнага) Жыцьця.
21 Выслухаўшы ж яны нараніцы ўвайшлі ў Сьвятыню і навучалі. Архірэй і быўшыя зь ім прыйшоўшы склікалі сынэдрыён і ўсіх старэйшын сыноў Ізраэля ды паслалі ў вязьніцу прывесьці іх.
22 Але слугі прыйшоўшы ня знайшлі іх у вязьніцы, і, вярнуўшыся аб’явілі,
23 кажучы: вязьніцу мы знайшлі замкнутую з усёй перасьцярогаю і варту якая стаяла каля дзьвярэй; але, адамкнуўшы, усярэдзіне нікога ня знайшлі.
24 Калі ж пачулі словы гэтыя, і сьвятар і начальнік варты Сьвятыні, і архірэі разгублена зьдзіўляліся што б гэта значыла.
25 А нехта, прыйшоўшы, данёс ім, кажучы: вось мужчыны, якіх вы ўвязьнілі ў цямніцу, знаходзяцца ў Сьвятыні, стоячы і навучаючы народ.
26 Тады начальнік варты пайшоў разам са служкамі ды прывёў іх бяз прымусу, бо баяліся народу, каб ня быць бы ім каменаванымі.
27 І прывёўшы (іх), паставілі іх у сынэдрыёне; і спытаўся ў іх архірэй,
28 кажучы: ці ня забаранілі (мы) вам строга, каб (вы) ня вучылі ў Імя Гэтае. І вось (вы) напоўнілі Ярузалім вучэньнем вашым і хочаце навесьці на нас Кроў Чалавека Гэтага?
29 Адказаўшы ж Пётра і Апосталы сказалі: належыць слухацца больш Бога, чым людзей.
30 Бог ба́цькаў нашых уваскрасіў Ісуса, Якога вы забілі, павесіўшы на дрэве.
31 Яго, Начальніка і Збавіцеля, Бог узьнёс Правіцай Сваёй, каб даць Ізраэлю пакаяньне і дараваньне грахоў.
32 І мы ёсьць сьведкі Ягоныя — слоў гэтых, а таксама Дух Сьвяты, Якога даў Бог тым, што слухаюцца Яго.
33 А тыя пачуўшы (ажно) лопаліся ад злосьці ды рваліся, каб забіць іх.
34 Устаўшы ж у сынэдрыёне адзін хварысэй на імя Гамаліэль, вучыцель Закону, паважаны ўсім народам, загадаў вывесьці Апосталаў вонкі на кароткі час.
35 Тады сказаў ім: мужчыны ізраэльцяны! разважце самі сабе пра людзей гэтых, што маеце рабіць.
36 Бо нязадоўга да гэтых дзён паўстаў быў Тэўда, называючы сябе некім, да якога далучыліся мужчын лікам каля чатырохсот; ён быў забіты, і ўсе, што слухаліся яго, расьсеяліся і абярнуліся ў нішто.
37 Пасьля яго ў дні перапісу паўстаў Юда галілеяц і пацягнуў за сабою даволі народу; і ён загінуў, і ўсе, што слухаліся яго, былі разагнаны.
38 І зараз кажу вам: адступецеся ад людзей гэтых і пакіньце іх; бо калі ад людзей задума гэтая ці ўчынак гэты, то (гэта) будзе разбурана.
39 А калі яно ад Бога, (то вы) ня можаце разбурыць яго: і (сьцеражыцеся) каб вам ня стацца супраціўнікамі Богу.
40 І (яны) былі перакананы ім; і, прыклікаўшы Апосталаў, (і) зьбіўшы, загадалі ім ня гаварыць пра Імя Ісуса і звольнілі іх.
41 І яны пайшлі радуючыся ад аблічча сынэдрыёнавага, што сталіся годнымі зьняважэньня за Імя Ягонае,
42 і кожны дзень у Сьвятыні ды па дамох ня пераставалі вучыць і абвяшчаць пра Ісуса Хрыста.
Знайшлі памылку ў тэксце? Вылучыце яе і націсніце:
Ctrl + Enter
Дзеі сьвятых Апосталаў, 5 разьдзел
Звярніце ўвагу. Нумары вершаў — гэта спасылкі, якія вядуць на раздзел з параўнаннем перакладаў. Паспрабуйце, магчыма, вы будзеце прыемна здзіўлены.
Публікуецца з дазволу аўтара.
© 2020