1 Мужчыны, браты і ба́цькі! выслухайце цяпер маё апраўданьне перад вамі.
2 Пачуўшы ж, што гаворыць да іх у жыдоўскай мове, (яны) яшчэ больш усьцішыліся. А (ён) кажа:
3 я ёсьць жыд, народжаны ў Тарсе Кілікійскім, узгадава́ны ў месту гэтым ля ног Гамаліэля, рупліва навучаны закону ба́цькаўскаму, раўніцель Бога, як вы ўсе сягоньня.
4 Шлях гэты я перасьледаваў ажно да сьмерці, вяжучы і аддаючы ў вязьніцы і мужчын і жанчын;
5 як і сьведчыць аба мне архірэй ды ўсе ста́ршыя: ад якіх (я), узяўшы пíсьмы да братоў, пайшоў у Дамаск; каб і быўшых там прывесьці зьвязаных у Ярузалім дзеля пакараньня.
6 І сталася мне, як ішоў і падыходзіў да Дамаску, каля паўдня зьнячэўку агарнула мяне вялікае сьвятло зь неба.
7 І паваліўся я на зямлю і пачуў голас, які гаварыў да мяне: Саўла, Саўла, чаму перасьледуеш Мяне?
8 Я ж адказаў: Хто Ты, Госпадзе? (Ён) сказаў да мяне: Я ёсьць Ісус Назарэй, Якога ты перасьледуеш.
9 Тыя ж, што былí са мною, убачылі сьвятло і перапалохаліся; але Голасу, Які гаварыў да мяне, ня пачу́лі.
10 І (я) сказаў: што (мне) зрабіць, Госпадзе? Госпад жа сказаў да мяне: устаўшы, ідзі да Дамаску; і там табе будзе ска́зана ўсё, што назна́чана табе зрабіць.
11 А як я ад зьзяньня гэнага сьвятла ня бачыў, дык ведзены за руку́ быўшымі са мною прыйшоў у Дамаск.
12 Нейкі ж мужчына Гананя, пабожны паводля Закону, засьве́дчаны ўсімі тамтэйшымі жыдамі,
13 прыйшоўшы да мяне і падыйшоўшы, сказаў мне: браце Саўле! будзь ізноў відушчым! І я адразу ўбачыў яго.
14 Ён жа сказаў: Бог ба́цькаў нашых выбраў цябе, каб пазнаў (ты) Волю Ягоную і ўбачыў Справядлівага, і пачуў Голас з Вуснаў Ягоных,
15 бо будзеш (ты) сьведкай Яму перад усімі людзьмі аб тым, што ўбачыў і пачуў.
16 Дык чаго ж марудзіш цяпер? Устаўшы, ахрысьціся і змый грахі твае, прызваўшы Імя Госпада.
17 І здарылася мне, як вярнуўся я ў Ярузалім і маліўся ў Сьвятыні, апынуўся я ў захапленьні
18 і ўбачыў Яго, мовячы да мяне: пасьпяшайся і выйдзі хутчэй зь Ярузаліму, бо ня прыймуць сьведчаньня твайго аба Мне.
19 Я сказаў: Госпадзе, яны ведаюць, што я замыкаў у вязьніцах і бічаваў па сынагогах веручых у Цябе,
20 і калі пралівалася кроў Сьцяпана, сьведкі Твайго, дык я быў (там) стоячы і пахваляючы забойства ягонае і сьцярог вопраткі тых, што яго забівалі.
21 І сказаў да мяне: ідзі, бо Я далёка пашлю цябе да паганаў.
22 Да гэтага слова яго слухалі і паднялі голас свой, кажучы: зьнішчы зь зямлі такога! бо ня жыць яму!
23 А як яны крычалі і падкідалі вопраткі ды падкідалі пыл у паветра,
24 тысячнік загадаў весьці яго ў крэпасьць, сказаўшы бічаваць яго, каб даведацца дзеля якой прычыны гэтак крычалі проці яго.
25 Калі ж расьцягнулі яго рэмнямі, сказаў Паўла да стаяўшага сотніка: ці ж можна вам бічаваць чалавека, рымскага грамадзянíна, да таго ж ня засуджанага?
26 Сотнік пачуўшы ды падыйшоўшы да тысячніка паведаміў, кажучы: глядзі, што (ты) хочаш зрабіць? бо гэты чалавек — рымскі грамадзянін.
27 Прыйшоўшы ж тысячнік сказаў яму: скажы мне, ці ты рымскі грамадзянін? Ён жа сказаў: але́.
28 Тады тысячнік адказаў: я набыў гэтае грамадзянства за вялікія грошы. Паўла ж сказаў: а я і ўрадзіўся.
29 Дык ураз адступіліся ад яго тыя, што меліся выпытываць у яго. А тысячнік, даведаўшыся, што ён рымскі грамадзянін, спалохаўся, што зьвязаў яго.
30 Назаўтрае ж хочучы даведацца напэўна за што абвінавачываюць (яго) жыды, зьняў зь яго кайданы і загадаў прыйсьці архірэям і ўсяму сынэдрыёну іхнаму, і, вывеўшы Паўлу паставіў (яго) перад імі.
Знайшлі памылку ў тэксце? Вылучыце яе і націсніце:
Ctrl + Enter
Дзеі сьвятых Апосталаў, 22 разьдзел
Звярніце ўвагу. Нумары вершаў — гэта спасылкі, якія вядуць на раздзел з параўнаннем перакладаў. Паспрабуйце, магчыма, вы будзеце прыемна здзіўлены.
Публікуецца з дазволу аўтара.
© 2020