1 А ў той час кароль Гірад падняў ру́кі, каб мучыць нікаторых із царквы.
2 А Якуба, брата Яанавага, забіў ме́чам.
3 І ўбачыўшы, што гэта прыемна жыдом, дадаў схапіць і Пятра, — а былí дні праснакоў, —
4 дык злавіўшы яго, пасадзіў у вязьніцу, загадаўшы чатыром чацьвёркам жаўнераў сьцерагчы яго, манючыся пасьля Пасхі вывясьці яго народу.
5 Гэтак вось Пятра пільнавалі ў вязьніцы, а царква рупліва малілася за яго Богу.
6 Калі ж Гірад манíўся вывясьці яго, у тую ноч Пётра спаў паміж двума жаўнерамі апутаны двума ланцуга́мі, ды перад дзьвярыма вартаўнікі пільнавалі вязьніцу.
7 І вось Ангел Госпада стануў перад (ім), і сьвятло азарыла вязьніцу. І ткнуўшы Пятра ў бок разбудзіў яго кажучы: устань хутчэй! І звалíліся з рук ягоных ланцугі.
8 І сказаў яму Ангел: падперажыся і падвяжы пасталы твае. Зрабіў і гэта. І кажа яму: надзень вопратку тваю і ідзі за мно́ю.
9 І выйшаўшы ішоў за ім. Ды ня ведаў, ці праўда тое, што сталася праз Ангела, а думаў, (што) бачыць уяву.
10 Мінуўшы ж першую і другую варту яны падыйшлі да жалезнай брамы, што вяла да места, якая сама сабою расчынілася ім. І, выйшаўшы, яны прайшлі адну вуліцу калі Ангел зьнячэўку зьнік ад яго.
11 І Пётра прыйшоўшы да сябе сказаў: цяпер ведаю запраўды, што Госпад паслаў Ангела Свайго і вырваў мяне із рукі Гірада ды ад усяго, чаго чакаў народ жыдоўскі.
12 І аглядзеўшыся прыйшоў да дому Марылі, маці Яана, якога зва́лі Маркам, дзе многія сабраліся і маліліся.
13 І калі Пётра пасту́каўся ў бра́му, падыйшла паслухаць служанка на імя Ро́да,
14 і, пазнаўшы голас Пётры, ад радасьці ня адчыніла брамы а, убегшы, абвясьціла, што Пётра стаіць каля брамы.
15 А тыя сказа́лі ёй: ты ашале́ла. Але яна настойвала, што гэта так. Яны ж казалі: гэта Ангел ягоны.
16 Пётра ж до́ўжыў сту́кацца. Калі ж адчынілі, убачылі яго і здуме́ліся.
17 І даўшы знак рукою каб маўчалі расказаў ім, як Госпад вывеў яго із вязьніцы. І сказаў: павядомце аб гэтым Якубу і братом. І, выйшаўшы, пайшоў у другое мейсца.
18 Калі ж настаў дзень, сярод жаўнераў узьняла́ся вялíкая трывога: што ста́лася зь Пятром?
19 Гірад жа пашукаўшы і ня знайшоўшы яго, асудзіў вартаўнікоў і загада́ў сказьніць (іх). І перабраўшыся зь Юдэі ў Кесару застава́ўся (там).
20 А Гірад быў моцна разгневаны на тырыйцаў і сіданíйцаў. А яны змо́віўшыся прыйшлі да яго і схіліўшы (на свой бок) Уласта, пасьце́льніка каралеўскага прасілі міру, бо іхняя краіна кармíлася ад каралеўскай.
21 У вызначаны ж дзень Гірад, апрануўшыся ў каралеўскія шаты і сеўшы на судзейскім пасадзе (перад людзьмі), прамаўляў да іх,
22 а народ крычаў: голас Бога, а ня чалавека!
23 Ангел жа Госпада зьнячэўку паразíў яго за тое, што ня аддаў хвалы Богу і, зае́дзены чарвякамі, (ён) сканаў.
24 А Слова Бога расло і памнажа́лася.
25 А Барнаба і Саўл, выканаўшы служэньне, пайшлі назад зь Ярузаліму (у Антыёху), узяўшы з сабою таксама і Яана, званага Маркам.
Знайшлі памылку ў тэксце? Вылучыце яе і націсніце:
Ctrl + Enter
Дзеі сьвятых Апосталаў, 12 разьдзел
Звярніце ўвагу. Нумары вершаў — гэта спасылкі, якія вядуць на раздзел з параўнаннем перакладаў. Паспрабуйце, магчыма, вы будзеце прыемна здзіўлены.
Публікуецца з дазволу аўтара.
© 2020