Эклезіяста 10 Эклезіяста 10 разьдзел

¹ Мёртвая муха робіць сьмярдзючым алей, і вылівае яго знаўца пахошчаў. Больш важыць малое глупства, чым мудрасьць і слава.

² Сэрца мудрага [зьвяртаецца] ў правы бок, а сэрца дурня — у левы.

³ Нават калі дурны ідзе дарогаю, яму не хапае розуму, і ён пакажа ўсім, што дурны.

⁴ Калі гнеў вялікага пана ўзьнімецца супраць цябе, заставайся на месцы сваім, бо цьвярозыя паводзіны залагоджваюць вялікія правіны.

⁵ Ёсьць ліха, якое я бачыў пад сонцам, нібыта памылка, якая выходзіць ад аблічча ўладара:

⁶ дурань пастаўлены на высокасьці вялікай, а багатыя сядзяць нізка.

⁷ Бачыў я слугаў на конях, і князёў, якія як слугі, ідуць па зямлі.

⁸ Хто капае яму, той упадзе ў яе, а таго, хто ломіць агароджу, укусіць зьмяя.

⁹ Хто перасоўвае камяні, можа скалечыцца імі, і хто коле дровы, можа быць у небясьпецы ад іх.

¹⁰ Калі ступіцца жалезная [сякера] і лязо яе не навострана, трэба больш прыкладаць сілы, але больш карысьці будзе скарыстацца мудрасьцю.

¹¹ Калі ўкусіць зьмяя незагавораная, няма ўжо карысьці ад таго, хто ўмее загаворваць.

¹² Словы вуснаў мудрага — прыемнасьць, але вусны дурня губяць яго самога.

¹³ Пачатак словаў вуснаў ягоных — глупота, а канец [прамовы] вуснаў ягоных – ліхое шаленства.

¹⁴ Бязглузды памнажае словы, хоць ня ведае чалавек, што будзе потым, і што пасьля яго станецца, хто распавядзе яму?

¹⁵ Праца дурняў стамляе іх, бо ня ведае ён [нават], як дайсьці ў горад.

¹⁶ Гора табе, зямля, калі валадар твой — юнак, і калі твае князі ад раніцы ядуць.

¹⁷ Шчасьлівая зямля, калі валадар — сын шляхетных, калі князі ядуць у час [адпаведны] для спасіленьня, а не каб нажэрціся.

¹⁸ Дзе лянота, там правісае столь, і дзе апушчаны рукі, там працякае дом.

¹⁹ Дзеля забавы ладзяць банкет, і віно разьвесяляе жыцьцё, а срэбра адказвае за ўсё.

²⁰ Нават у думцы сваёй не кляні валадара, і ў спальні сваёй не кляні багатага, бо птушкі нябесныя занясуць голас твой, і тыя, што маюць крылы, распавядуць слова.