1 Прыгадваю вам, браты, Евангелле, якое я вам раней вясціў і якое вы прынялі ды ў якім трываеце,
2 і праз якое здабудзеце збаўленне, калі яго захаваеце такім, якім я вясціў вам, інакш уверылі вы надарма.
3 Бо я перш перадаў вам тое, што і я прыняў, што Хрыстос памёр за нашыя грахі паводле Пісання,
4 і што быў пахаваны, і што ўваскрос на трэці дзень паводле Пісання,
5 і што з’явіўся Цэфу, і затым дванаццаці,
6 што пасля з’явіўся больш чым пяцістам братам адначасна; большасць з іх жыве дасюль, некаторыя паўміралі;
7 пасля паказаўся Якубу, пазней усім апосталам,
8 пры канцы, ужо па ўсіх, як неданоску, паказаўся таксама мне.
9 Бо я найменшы з апосталаў і няварты называцца апосталам, бо я пераследаваў Царкву Божую.
10 Але з ласкі Бога ёсць тым, кім ёсць, ды дадзеная мне ласка Яго не была дарэмнай. Наадварот, працаваў я больш ад іх усіх, ды й не я, аднак, але ласка Божая са мною.
11 Дык ці я, ці яны, мы так навучаем, каб вы так паверылі.
12 Калі аб Хрысце прапаведуецца, што Ён уваскрос з мёртвых, дык чаму некаторыя паміж вас кажуць, што няма ўваскрэсення мёртвых?
13 Калі няма ўваскрэсення мёртвых, дык і Хрыстос не ўваскрос.
14 А калі Хрыстос не ўваскрос, дык дарэмнае навучанне нашае, ды дарэмная таксама вера вашая.
15 А мы аказаліся б фальшывымі сведкамі Бога, бо мы сведчым пра Бога, што Ён уваскрасіў Хрыста, Якога не ўваскрашаў, калі мёртвыя не ўваскрасаюць.
16 Калі памёршыя не ўваскрасаюць, дык і Хрыстос не ўваскрос.
17 А калі Хрыстос не ўваскрос, неразумная вера вашая, і вы дасюль застаецеся ў грахах сваіх.
18 Дык тады і тыя, што памерлі ў Хрысце, загінулі.
19 Калі ў гэтым жыцці толькі мы спадзяёмся на Хрыста, дык мы найнешчаслівейшыя з усіх людзей.
20 Але цяпер Хрыстос уваскрос з мёртвых, першынец пасярод памёршых.
21 Бо як праз чалавека смерць, так праз чалавека і ўваскрэсенне з мёртвых;
22 бо як у Адаме ўсе паміраюць, так у Хрысце ўсе ажывуць.
23 Але кожны па сваёй чарзе: першы Хрыстос, затым тыя, што Хрыстовы, у час прыйсця Яго;
24 потым канец, калі перадасць Ён валадарства Богу і Айцу ды калі знішчыць усякае начальства, усякую ўладу ды моц.
25 Бо Яму належыцца валадарыць, аж пакуль не пакладзе пад ногі Свае ўсіх ворагаў.
26 Апошні вораг будзе знішчаны — смерць.
27 Бо ўсё Ён кінуў пад ногі Свае. Калі сказана: «Усё падначалена Яму», то, канешне, акрамя Таго, Хто Яму ўсё падначаліў.
28 А калі ўжо ўсё будзе Яму падначалена, тады і Сам Сын падначаліцца Таму, Хто Яму падначаліў усё, каб Бог быў усім ва ўсіх.
29 Бо што робяць тыя, што прымаюць хрост дзеля памёршых? Калі памёршыя наогул не ўваскрасаюць, дык нашто прымаюць хрост дзеля іх?
30 Дык нашто і мы ставім сябе штохвіліну пад небяспеку?
31 Я штодня паміраю, і гэта праз вашае ўхваленне, браты, якое маю ў Хрысце Ісусе, Госпадзе нашым.
32 Калі я толькі як чалавек у Эфесе змагаўся з дзікімі звярамі, што мне з таго? Калі памёршыя не ўваскрасаюць, дык будзем есці і піць, бо заўтра памром.
33 Не падманвайце сябе: «Ліхія сходы псуюць добрыя звычаі».
34 Ацверазіцеся як след і перастаньце грашыць! Бо ёсць сярод вас такія, што не прызнаюць Бога. На сорам вам кажу.
35 Але скажа нехта: «А як памёршыя ўваскрасаюць? У якім целе прыходзяць яны?»
36 О неразумны! Дык жа тое, што ты сееш, не ажыве, калі перш не памрэ.
37 І тое, што сееш, ты сееш не як цела, якім яно стане потым, але як звычайнае зерне, скажам, пшанічнае або якое другое.
38 Але Бог дае яму такое цела, якое захацеў; і кожнаму насенню сваё ўласнае цела.
39 Не кожнае цела тое самае, але адно ў людзей, іншае ў быдла, а яшчэ іншае ў птушак, ды іншае ў рыб.
40 Ёсць целы нябесныя і целы зямныя, але адна слава нябесных, іншая зямных.
41 І адна светласць сонца, а іншая светласць месяца, ды іншая светласць зорак; і зорка ад зоркі розніцца светласцю.
42 Падобна і з уваскрэсеннем мёртвых: сеецца на знішчэнне, а ўваскрасае ў незнішчальнасці;
43 сеецца ў паніжэнні, а ўваскрасае ў славе; сеецца ў кволасці, а ўваскрасае ў моцы;
44 сеецца цела душэўнае, а паўстае цела духоўнае. Калі ёсць цела душэўнае, дык ёсць і духоўнае.
45 Так вось і напісана: «Стаўся першы чалавек, Адам, жывою душою», а апошні Адам — Духам жыватворчым.
46 Аднак перш не тое, што духоўнае, але тое, што душэўнае; духоўнае ж потым.
47 Першы чалавек з зямлі, зямны, другі чалавек — з неба.
48 Які зямны, такія і зямныя; які нябесны, такія і нябесныя,
49 і як насілі мы вобраз зямнога, так будзем насіць вобраз нябеснага.
50 Кажу вам, браты, што цела і кроў не могуць успадкаеміць Валадарства Божага, ды тое, што знішчальнае, не можа мець спадчыны ў незнішчальным.
51 Вось кажу вам тайну: не ўсе мы памром, але ўсе будзем пераменены,
52 адразу, імгненна, на гук апошняй трубы; бо затрубіць, і паўстануць памёршыя незнішчальнымі, і мы будзем пераменены.
53 Бо трэба, каб тое, што знішчальнае, прыадзелася ў незнішчальнасць, і смяротнае прыадзелася ў несмяротнасць.
54 А калі ўжо гэтае знішчальнае прыадзенецца ў незнішчальнасць, і смяротнае гэтае прыадзенецца ў несмяротнасць, тады збудуцца напісаныя словы: «Паглынулася смерць перамогаю.
55 Смерць, дзе твая перамога? Смерць, дзе тваё джала?»
56 Джала смерці — грэх, а сіла граху — закон.
57 Богу ж падзяка, Які даў нам перамогу праз Госпада нашага Ісуса Хрыста.
58 Дзеля таго, браты мае ўлюбёныя, будзьце стойкімі, непахіснымі, заўсёды рупліва занятыя справай Госпада, ведаючы, што праца ваша не будзе дарэмнай перад Госпадам.
Знайшлі памылку ў тэксце? Вылучыце яе і націсніце:
Ctrl + Enter
Першы ліст да Карынцянаў, 15 разьдзел
Звярніце ўвагу. Нумары вершаў — гэта спасылкі, якія вядуць на раздзел з параўнаннем перакладаў. Паспрабуйце, магчыма, вы будзеце прыемна здзіўлены.