1 Прыгадваю вам, браты, Евангелле, якое я вам раней вясціў і якое вы прынялі ды ў якім трываеце,
2 і праз якое збаўляецеся, калі яго захаваеце такім, якім я вясціў вам, інакш уверылі вы надарма.
3 Бо я перш перадаў вам тое, што і я прыняў, што Хрыстос памёр за нашы грахі паводле Пісання,
4 і што быў пахаваны, і што ўваскрос на трэці дзень паводле Пісання,
5 і што з’явіўся Кіфу, і затым дванаццаці,
6 што пасля з’явіўся больш чым пяцістам братам адначасова; большасць з іх жыве дасюль, некаторыя і паўміралі;
7 пасля паказаўся Якубу, пазней усім Апосталам,
8 напрыканцы, як неданоску, ужо па ўсіх, паказаўся таксама мне.
9 Бо я найменшы з Апосталаў і няварты называцца Апосталам, бо я пераследаваў Царкву Божую.
10 Але з ласкі Бога ёсць тым, кім ёсць, ды дадзеная мне ласка Яго не была дарэмнай. Наадварот, працаваў я больш ад іх усіх, дый не я, аднак, але ласка Божая са мною.
11 Дык ці я, ці яны, мы так прапаведуем, каб вы так паверылі.
12 Калі аб Хрысце прапаведуецца, што Ён уваскрос з мёртвых, дык як некаторыя паміж вас кажуць, што няма ўваскрэсення мёртвых?
13 Калі няма ўваскрэсення мёртвых, дык і Хрыстос не ўваскрос.
14 А калі Хрыстос не ўваскрос, дык дарэмнае навучанне наша, ды дарэмная таксама вера ваша.
15 А мы аказаліся б фальшывымі сведкамі Бога, бо мы сведчым пра Бога, што Ён уваскрасіў Хрыста, Якога не ўваскрашаў, калі мёртвыя не ўваскрасаюць.
16 Калі памерлыя не ўваскрасаюць, дык і Хрыстос не ўваскрос.
17 А калі Хрыстос не ўваскрос, неразумная вера ваша, і вы дасюль застаецеся ў грахах сваіх.
18 Дык тады і тыя, што памерлі ў Хрысце, загінулі.
19 Калі ў гэтым жыцці толькі мы спадзяёмся на Хрыста, дык мы найнешчаслівейшыя з усіх людзей.
20 Але цяпер Хрыстос уваскрос з мёртвых — першынец сярод памерлых.
21 Бо як праз чалавека смерць, так праз чалавека і ўваскрэсенне з мёртвых;
22 бо як у Адаме ўсе паміраюць, так у Хрысце ўсе ажывуць.
23 Але кожны па сваёй чарзе: першы Хрыстос, затым тыя, што Хрыстовы, у час прыйсця Яго;
24 потым канец, калі перадасць Ён валадарства Богу і Айцу ды калі знішчыць усякае начальства, усякую ўладу ды моц.
25 Бо Яму належыць валадарыць, аж дакуль пакладзе пад ногі Свае ўсіх ворагаў.
26 Апошні вораг будзе знішчаны — смерць.
27 Бо Ён ўсё пакарыў пад ногі Яго. Калі сказана: «Усё падначалена Яму», то, канешне, акрамя Таго, Хто Яму ўсё падначаліў.
28 А калі ўжо ўсё будзе Яму падначалена, тады і Сам Сын падначаліцца Таму, Хто Яму падначаліў усё, каб Бог быў усім ва ўсіх.
29 Бо што робяць тыя, што прымаюць хрост дзеля памерлых? Калі памерлыя наогул не ўваскрасаюць, дык нашто прымаюць хрост дзеля іх?
30 Дык нашто і мы ставім сябе штохвіліну пад небяспеку?
31 Я штодня паміраю, і гэта праз ваша ўхваленне, браты, якое маю ў Хрысце Ісусе, Госпадзе нашым.
32 Калі я толькі, як чалавек у Эфесе, змагаўся з дзікімі звярамі, якая карысць мне з таго? Калі памерлыя не ўваскрасаюць, дык будзем есці і піць, бо заўтра памром.
33 Не падманвайце сябе: «Благія сяброўствы псуюць добрыя звычаі».
34 Ацверазіцеся як след і перастаньце грашыць! Бо ёсць сярод вас такія, што не прызнаюць Бога. На сорам вам кажу.
35 Але скажа нехта: «А як памерлыя ўваскрасаюць? У якім целе прыходзяць яны?»
36 О неразумны! Дык жа тое, што ты сееш, не ажыве, калі перш не памрэ.
37 І тое, што сееш, ты сееш не як цела, якім яно стане потым, але як звычайнае зерне, скажам, пшанічнае або якое іншае.
38 Але Бог дае яму такое цела, якое захацеў; і кожнаму насенню сваё ўласнае цела.
39 Не кожнае цела тое самае цела, але адно ў людзей, іншае ў быдла, а яшчэ іншае ў птушак, ды іншае ў рыб.
40 Ёсць целы нябесныя і целы зямныя, але адна слава нябесных, іншая зямных.
41 І адна слава сонца, а іншая слава месяца, ды іншая слава зорак; і зорка ад зоркі адрозніваецца славай.
42 Падобна і з уваскрэсеннем мёртвых: сеецца на знішчэнне, а ўваскрасае ў незнішчальнасці;
43 сеецца ў паніжэнні, а ўваскрасае ў славе; сеецца ў кволасці, а ўваскрасае ў моцы;
44 сеецца цела душэўнае, а паўстае цела духоўнае. Ёсць цела душэўнае, дык ёсць і духоўнае.
45 Так вось і напісана: «Стаўся першы чалавек, Адам, жывою душою», а апошні Адам — Духам жыватворчым.
46 Аднак перш не тое, што духоўнае, але тое, што душэўнае; духоўнае ж потым.
47 Першы чалавек з зямлі, зямны, другі чалавек — Госпад з неба.
48 Які зямны, такія і зямныя; які нябесны, такія і нябесныя,
49 і як насілі мы вобраз зямнога, так будзем насіць вобраз нябеснага.
50 Кажу вам, браты, што цела і кроў не могуць успадкаеміць Валадарства Божага, ды тое, што знішчальнае, не можа мець спадчыны ў незнішчальным.
51 Вось кажу вам тайну: не ўсе мы памром, але ўсе будзем пераменены,
52 адразу, у імгненне вока, на гук апошняй трубы; бо затрубіць, і паўстануць памерлыя незнішчальнымі, і мы будзем пераменены.
53 Бо трэба, каб тое, што знішчальнае, прыадзелася ў незнішчальнасць і смяротнае прыадзелася ў несмяротнасць.
54 А калі ўжо гэтае знішчальнае прыадзенецца ў незнішчальнасць, і смяротнае гэтае прыадзенецца ў несмяротнасць, тады збудуцца напісаныя словы: «Паглынута смерць перамогаю.
55 Пекла, дзе твая перамога? Смерць, дзе тваё джала?»
56 Джала смерці — грэх, а сіла граху — закон.
57 Богу ж падзяка, Які даў нам перамогу праз Госпада нашага Ісуса Хрыста.
58 Дзеля таго, браты мае ўлюбёныя, будзьце стойкімі, непахіснымі, заўсёды рупліва занятымі справай Госпада, ведаючы, што праца ваша недарэмная перад Госпадам.
Знайшлі памылку ў тэксце? Вылучыце яе і націсніце:
Ctrl + Enter
Першы ліст да Карынцянаў, 15 разьдзел
Звярніце ўвагу. Нумары вершаў — гэта спасылкі, якія вядуць на раздзел з параўнаннем перакладаў. Паспрабуйце, магчыма, вы будзеце прыемна здзіўлены.
Публікуецца з дазволу Міжканфесіянальнага хрысціянскага рэлігійнага брацтва
«Біблейскае таварыства ў Рэспубліцы Беларусь».
© 2017