Мацьвея 25 разьдзел

 

 

Тады ўпадобніцца Царства Нябеснае дзесяцём дзевам, якія, узяўшы сьвяцільні свае, выйшлі сустрэць маладога.

 

Тады Уладарства Нябеснае прыпадобніцца да дзесяцёх дзеваў, якія, узяўшы сьвяцільнікі свае, выйшлі на сустрэчу маладому.

пяць зь іх было неразумных і пяць мудрых;

 

Пяць з іх было разумных, а пяць недарэкіх.

неразумныя, узяўшы сьвяцільні свае, не ўзялі з сабою алею;

 

Недарэкія, узяўшы сьвяцільнікі свае, не ўзялі з сабою алею.

а мудрыя ўзялі алею ў пасудзінах разам зь сьвяцільнямі сваімі;

 

Разумныя-ж узялі і алею ў пасудзінах да сьвяцільнікау сваіх.

і калі малады замарудзіўся, дык задрамалі ўсе і паснулі.

 

А як малады замарудзіў, то задрамалі ўсе і спалі.

Але апоўначы крык пачуўся: «вось, малады ідзе, выходзьце на сустрэчу яму».

 

Апоўночы пачуўся моцны голас: — вось малады йдзе! выходзьце на спатканьне яго.

Тады ўсталі ўсе дзевы тыя і паправілі сьвяцільні свае.

 

Тады ўсталі ўсе дзевы і паправілі сьвяцільнікі свае.

А неразумныя мудрым сказалі: «дайце нам алею вашага, бо сьвяцільні нашыя гаснуць».

 

Няўдалыя-ж сказалі мудрым: — дайце нам вашага алею, бо сьвяцільнікі нашыя гаснуць.

А мудрыя сказалі ў адказ: «каб ня сталася недахопу і ў нас і ў вас, ідзеце лепей да прадаўцоў і купеце сабе».

 

Але мудрыя адказалі: — каб не забракла і нам і вам, пайдзеце лепш да гандляроў і купеце сабе.

Калі ж пайшлі яны купляць, прыйшоў малады, і гатовыя ўвайшлі зь ім на вясельле, і зачыніліся дзьверы.

 

Калі-ж пайшлі яны купляць, прыйшоў жаніх, і прыгатаваныя ўвайшлі з ім на вясельную бяседу, і дзьверы былі зачынены.

Пасьля прыходзяць і астатнія дзевы і кажуць: «спадару! спадару! адчыні нам».

 

Потым прыйходзяць і іншыя дзевы і кажуць: — гаспадару, гаспадару, адчыні нам.

Ён жа сказаў ім у адказ: «праўду кажу вам: ня ведаю вас».

 

Ён-жа сказаў ім у адказ: — запраўды, кажу вам, ня знаю я вас.

Дык вось, чувайце; бо ня ведаеце ні дня, ні гадзіны, у якую прыйдзе Сын Чалавечы.

 

Дык бадзёрцеся, бо ня ведаеце ні дня ні гадзіны, у якую прыйдзе Сын Чалавечы.

Гэтак і чалавек нейкі, адыходзячы, заклікаў рабоў сваіх і даручыў ім маёмасьць сваю:

 

Падобна-ж, як чалавек, які, ад’яжджаючы, паклікаў слугаў сваіх і здаў ім маёмасьць сваю.

і аднаму даў пяць талянтаў, другому два, таму адзін, кожнаму паводле ягонай сілы; і адразу адышоў.

 

І аднаму даў пяць талянтаў, іншаму два, іншаму адзін, кажнаму паводле яго здольнасьцяў, і зараз-жа ад'ехаў.

Той, хто атрымаў пяць талянтаў, пайшоў: ужыў іх у справу і набыў другія пяць;

 

Той, які дастаў пяць талянтаў, пусьціў іх у рух і прыдбаў яшчэ пяць талянтаў.

гэтак сама і той з двума набыў другія два;

 

Таксама і той, які дастаў два, прыдбаў яшчэ два.

а той, хто атрымаў адзін талянт, пайшоў і закапаў яго ў зямлю і схаваў серабро гаспадара свайго.

 

Той-жа, які дастаў адін талянт, пайшоў і закапаў яго ў зямлю, і схаваў срэбра гаспадара свайго.

Па доўгім часе прыходзіць гаспадар рабоў тых і зводзіць зь імі рахунак.

 

Па доўгім часе вярнуўся гаспадар слугаў тых і запатрабаваў у іх разьліку.

І той, хто атрымаў пяць талянтаў, падышоўшы, прынёс другія пяць талянтаў і кажа: «Гаспадар! пяць талянтаў ты даў мне; вось, другія пяць талянтаў я набыў на іх».

 

І падыйшоў першы, які дастаў пяць талянтаў і прынёс другія пяць талянтаў, кажучы: — гаспадару, пяць талянтаў ты мне даў, вось яшчэ пяць талянтаў я здабыў іх.

Сказаў жа яму гаспадар ягоны: «добра, раб добры і верны! у малым ты быў верны, над многім цябе пастаўлю; увайдзі ў радасьць гаспадара твайго».

 

Гаспадар ягоны сказаў яму: — добра, добры і верны слуга! у малым ты быў верны, над многім цябе пастаўлю; увайдзі ў радасьць гаспадара твайго.

Падышоў таксама і той, што атрымаў два талянты, і сказаў: «гаспадар! два талянты ты даў мне; вось, другія два талянты набыў я на іх».

 

Падыйшоў таксама і той, які дастаў два талянты, і сказаў: — гаспадару! два талянты даў ты мне, вось другія талянты я прыдбаыў імі.

Сказаў жа яму гаспадар ягоны: «добра, раб добры і верны! у малым ты быў верны, над многім цябе пастаўлю; увайдзі ў радасьць гаспадара твайго».

 

Сказаў яму гаспадар ягоны: — добра, слуга добры і верны! у малым ты быў верны, над многім цябе пастаўлю.

Падышоў і той, што атрымаў адзін талянт, і сказаў: «гаспадар! я ведаў цябе, што ты чалавек жорсткі, жнеш, дзе ня сеяў, і зьбіраеш, дзе не рассыпаў;

 

Падыйшоў і той, які дастаў адзін талянт, і сказаў: — гаспадару, я ведаў, што ты чалавек жорсткі: жнеш, дзе ня сеяў, і зьбіраеш, дзе не рассыпаў.

і пабаяўшыся, пайшоў і схаваў талянт твой у зямлі; вось табе тваё».

 

Дык, пабаяўшыся, пайшоў і схаваў талянт твой у зямлі, вось маеш тваё.

Гаспадар жа ягоны сказаў яму ў адказ: «ліхі раб і гультай! ты ведаў, што я жну, дзе ня сеяў, і зьбіраю, дзе не рассыпаў;

 

Гаспадар яго сказаў яму ў адказ: — злы слуга і лянівы, ты ведаў, што я жну, дзе ня сеяў, і зьбіраю, дзе не рассыпаў.

таму трэба было табе аддаць серабро маё гандлярам, і я, прыйшоўшы, атрымаў бы маё з прыбыткам.

 

Дзеля таго надлежала табе аддаць срэбра маё гандлярам, і я, вярнуўшыся, узяў-бы сваё з прыбыткам.

Дык вось вазьмеце ў яго талянт і дайце таму, хто мае дзесяць талянтаў,

 

Дык вазьмеце ў яго талянт і дайце таму, хто мае дзесяць талянтаў.

бо кожнаму, хто мае, дасца і памножыцца, а ў таго, хто ня мае, адымецца і тое, што мае;

 

Бо ўсякаму, хто мае, дадасца і прыспорыцца, а хто ня мае, адыймецца і тое, што хацеў-бы мець.

а нягоднага раба выкіньце ў цемру вонкавую: там будзе плач і скрыгат зубоў». (Сказаўшы гэта, усклікнуў: хто мае вушы, каб чуць, няхай чуе!).

 

А нягоднага слугу ўкіньце ў процьму вонкавую; там будзе плач і скрыгат зубоў; гэта сказаўшы, ўсклікнуў: хто мае вушы, няхай пачуе.

Калі ж прыйдзе Сын Чалавечы ў славе Сваёй і ўсе сьвятыя анёлы зь Ім, тады сядзе на троне славы Сваёй,

 

Калі-ж прыйдзе Сын Чалавечы ў славе Сваёй, і ўсе сьвятыя ангелы з Ім, тады сядзе на Прастоле славы свае.

і зьбяруцца перад Ім усе народы; і аддзеліць адных ад другіх, як пастух аддзяляе авечак ад казлоў;

 

І зьбяруцца прад Ім усе народы, і аддзеліць адных ад іншых, як пастыр аддзяляе авец ад казлоў.

і паставіць авечак праваруч ад Сябе, а казлоў — леваруч.

 

І паставіць авец па правай руцэ, а казлоў па левай.

Тады скажа Цар тым, якія праваруч ад Яго: «Прыйдзеце, дабраславёныя Айца Майго, прымеце ў спадчыну Царства, угатаванае вам ад стварэньня сьвету:

 

Тады скажа Ўладар тым, якія справаго боку ў Яго: — прыйдзеце дабраславёныя Айца Майго, насьледуйце Ўладарства, прыгатаванае вам ад ставрэньня сьвету.

бо быў галодны Я, і вы далі Мне есьці; быў сасьмяглы, і вы напаілі Мяне; быў падарожны, і вы прынялі Мяне;

 

Бо Я быў галодны, і вы накармілі Мяне, Я меў смагу, і вы напаілі Мяне, быў падарожным, і вы прынялі Мяне.

быў голы, і вы адзелі Мяне; быў хворы, і вы адведалі Мяне; у цямніцы быў, і вы прыйшлі да Мяне.

 

Быў нагі, і вы адзелі Мяне, быў хворы, і вы адведалі Мяне, быу ў вязьніцы, і вы прыйшлі да Мяне.

Тады праведнікі скажуць Яму ў адказ: «Госпадзе! калі мы бачылі Цябе галоднага і накармілі? альбо сасьмяглага і напаілі?

 

Тады праведнікі скажуць Яму ў адказ: — Госпадзе! калі мы бачылі Цябе галодным і накармілі, ці засмаглым і напаілі.

калі ж мы бачылі Цябе падарожнага і прынялі? альбо голага і адзелі?

 

Калі мы бачылі Цябе падарожным і прынялі, ці нагім і адзелі?

калі ж мы бачылі Цябе хворага, альбо ў цямніцы, і прыйшлі да цябе?».

 

Калі мы бачылі Цябе хворым, ці ў вязьніцы і прыйшлі да Цябе?

І Цар скажа ім у адказ: «праўду кажу вам: як што зрабілі вы гэта аднаму з братоў Маіх меншых, дык зрабілі Мне».

 

І ў адказ Уладар скажа ім: — папраўдзе кажу вам: — тое, што вы зрабілі аднаму з гэтых меншых братоў Маіх, Мне зрабілі.

Тады скажа і тым, якія леваруч ад Яго: «ідзеце ад Мяне, праклятыя, у вагонь вечны, угатаваны д’яблу і анёлам ягоным:

 

Тады скажа і тым, якія налева ад Яго: — ідзеце ад Мяне, праклятыя, ў агонь вечны, прыгатаваны д’яблу і ангелам яго.

бо быў галодны Я, вы не далі Мне есьці; быў сасьмяглы, і вы не напаілі Мяне;

 

Бо Я быў згаладалы, і вы не далі Мне есьці; хацеў піць, і вы не падалі Мяне.

быў падарожны, і не прынялі Мяне; быў голы, і не адзелі Мяне; хворы і ў цямніцы, і не адведалі Мяне».

 

Быў падарожным, і не прынялі Мяне; быў нагі, і не адзелі Мяне; быў хворы і ў вязьніцы, і не наведалі Мяне.

Тады і яны скажуць яму ў адказ: «Госпадзе, калі мы бачылі Цябе галоднага, альбо сасьмяглага, альбо падарожнага, альбо голага, альбо хворага, альбо ў цямніцы, і не паслужылі Табе?»

 

Тады і тыя скажуць Яму ў адказ: — Госпадзе! калі мы бачылі Цябе галодным, ці смагнучым, ці падарожнікам, ці нагім, або хворым, або ў вязьніцы, і не паслужылі Табе?

Тады скажа ім у адказ: «праўду кажу вам: як што вы не зрабілі гэтага аднаму з гэтых меншых, дык не зрабілі Мне».

 

Тагды адкажа ім, прамоўвіўшы: — папраўдзе кажу вам: калі вы не зрабілі гэтага ніводнаму з гэтых меншых, то не зрабілі і Мне.

І пойдуць гэтыя на пакуты вечныя, а праведнікі ў жыцьцё вечнае.

 

І пойдуць гэтыя на мýку вечную, а праведнікі ў жыцьцё вечнае.