Мацьвея 14 разьдзел
Паводле Мацьвея Сьвятое Дабравесьце
Пераклад Васіля Сёмухі → Пераклад Міхася Міцкевіча
У той час Ірад тэтрарх пачуў погалас пра Ісуса
У той час Ірад чацьвертаўладнік, пачуўшы пра Ісуса,
і сказаў служкам сваім: гэта Ян Хрысьціцель; ён паўстаў зь мёртвых, і таму цуды ўчыняюцца ім.
Сказаў сваім службоўцам: — гэта Ян Хрысьціцель; ён уваскрос з мертвых, і таму цуды дзеюцца праз яго.
Бо Ірад, узяўшы Яна, зьвязаў яго і пасадзіў у цямніцу празь Ірадыяду, жонку Піліпа, брата свайго;
Бо Ірад схапіў Яна, зьвязаў яго і пасадзіў у вязьніцу за Ірадыяду, жонку Піліпа, брата свайго.
таму што Ян казаў яму: нельга табе мець яе.
Ян-жа гаварыў яму: не ў законе табе мець яе.
І хацеў яго забіць, але пабаяўся народу, бо яго ўважалі за прарока.
І хацеў забіць яго, але баяўся народу, бо яго ўважалі за прарока.
А ў дзень народзін Ірада, скакала дачка Ірадыяды перад усімі і дагадзіла Іраду;
Калі-ж быў дзень народзін Ірада, дачка Ірадыяды танцавала сярод іх, і дагадзіла Іраду.
таму ён пад прысягаю абяцаў ёй даць, чаго толькі яна ні папросіць.
Ён, пакляўшыся, абяцаў ёй даць, чаго-б яна ні папрасіла.
А яна, падбухтораная маці сваёю, сказала: дай мне тут у місе галаву Яна Хрысьціцеля.
Яна-ж, падвучаная маткаю сваею, сказала: — дай мне тут на талерцы галаву Яна Хрысьціцеля.
І засмуціўся цар; але дзеля прысягі і тых, што ўзьляжалі зь ім, загадаў даць ёй,
І засмуціўся кароль, але з увагі на кляцьбу і на гасьцей сваіх, загадаў даць ёй.
і паслаў адцяць Яну галаву ў цямніцы.
І паслаўшы, сьцяў галаву Яна ў вязьніцы.
І прынесьлі галаву яго ў місе, і далі дзяўчыне; а яна занесла маці сваёй.
І прынясьлі галаву яго на талерцы і далі дзяўчыне, а яна занесла маці сваёй.
А вучні яго, прыйшоўшы, узялі яго цела і пахавалі яго;
Вучні-ж ягоныя, прышоўны, ўзялі цела яго і пахавалі яго ды пайшлі паведамілі Ісуса.
І пачуўшы, адплыў Ісус адтуль на лодцы ў пустэльнае месца адзін; а люд, пачуўшы пра тое, пайшоў за Ім з гарадоў пяшком.
Пачуўшы гэтае, Ісус аддаліўся адтуль на лодцы адзінотна ў месца бязьлюднае; народ-жа, дачуўшыся, пайшоў за Ім з местаў пехатою.
І выйшаўшы, Ісус убачыў мноства людзей і пашкадаваў іх, і ацаліў хворых іх.
І, выйшаўшы, Ісус убачыў грамады народу; і зьлітаваўся над імі, і ацаліў нядужных іхных.
Калі ж зьвечарэла, прыступілі да Яго вучні Ягоныя і сказалі: пустэльная тут мясьціна, і час ужо позьні; адпусьці людзей, каб яны пайшлі ў селішчы і купілі ежы сабе.
Калі-ж настаў вечар, прыступілі да Яго вучні Ягоныя, кажучы: — месца тут пустыннае, а пара ўжо позьняя, — адпусьці народ, каб пайшлі ў аселішчы купіць сабе ежы.
Але Ісус сказаў ім: ня трэба ім ісьці, вы дайце ім есьці.
Ісус-жа сказаў ім: — не патрабуюць яны ісьці, вы дайце ім есьці.
Яны ж кажуць Яму: у нас тут толькі пяць хлябоў і дзьве рыбіны.
Яны-ж кажуць Яму: — ня маем мы, у нас тут толькі пяць хлябоў і дзьве рыбы.
Ён сказаў: прынясеце іх Мне сюды.
І Ён сказаў: — прынясеце Мне іх сюды.
І загадаў народу ўзьлегчы на траву і, узяўшы пяць хлябоў і дзьве рыбіны, узьвёў вочы ў неба, дабраславіў, разламаў і даў хлябы вучням, а вучні — народу.
Тады сказаў народу супачыць на траве; і ўзяўшы пяць хлябоў і аебдзьве рыбы, узглянуў на неба, дабрасловіў і, паламаўшы, даў вучням хлябы, а вучні — народу.
І елі ўсе, і наеліся; і набралі рэшты кавалкаў дванаццаць кашоў поўных;
І елі ўсе да задаволеньня, і назьбіралі астачы дванаццаць карабоў поўных.
а тых, што елі, было каля пяці тысяч чалавек, апроч жанчын і дзяцей.
А ела-ж блізу пяці тысяч мужчын, апрача жанчын і дзяцей.
І адразу прымусіў Ісус вучняў Сваіх увайсьці ў лодку і выправіцца раней за Яго на той бок, пакуль Ён адпусьціць людзей.
І зараз-жа сказаў Ісус вучням Сваім увайсьці ў лодку і плысьці перш за Яго на другі бок, пакуль Ён адпусьціць народ.
І адпусьціўшы людзей, Ён узышоў на гару сам-насам памаліцца; і калі зьвечарэла, застаўся там адзін.
І, адпусьціўшы народ, узыйшоў на гару памаліцца на самоце, і да позьняга вечара аставаўся там адзін.
А лодка была ўжо на сярэдзіне мора, і яе біла хвалямі, бо вецер быў супраціўны.
А лодка была ўжо пасярод мора, падбіваны хвалямі, бо вецер быў супраціўны.
А ў чацьвёртую варту ночы пайшоў да іх Ісус, ідучы па моры.
У чацьвертую старожу ночы, Ісус пайшоў да іх, ідучы па моры.
І вучні, убачыўшы Яго, што ішоў Ён па моры, сумеліся і казалі: гэта прывід; і ад страху закрычалі.
Вучні-ж Ягоныя, убачыўшы хадзячага па моры, сумеліся і гаварылі, што гэта здань, і ад страху закрычалі.
Але Ісус адразу загаварыў зь імі і сказаў: падбадзёрцеся; гэта Я, ня бойцеся.
Ісус адразу-ж адазваўся да іх, кажучы: — бадзёрцеся, гэта Я, ня бойцеся.
Пётр сказаў Яму ў адказ: Госпадзе! калі гэта Ты, загадай мне прыйсьці да Цябе па вадзе.
Тады Пётра сказаў Яму ў адказ: Госпадзе, калі гэта Ты, загадай мне прыйсьці да Цябе па вадзе.
А Ён сказаў: ідзі. І выйшаўшы з лодкі, Пётр пайшоў па вадзе, каб падысьці да Ісуса.
І Ён сказаў: — прыйдзі, — і выйшаўшы з лодкі, Пётра пайшоў па вадзе, каб падыйсьці да Ісуса.
але, бачачы моцны вецер, спалохаўся і, пачаўшы тануць, закрычаў: Госпадзе! уратуй мяне.
Але, гледзячы на моцны вецер, спужаўся і стаў тануць ды загаласіў, прамовіўшы: — Госпадзе! уратуй мяне.
Ісус адразу, працягнуўшы руку, падтрымаў яго і кажа яму: малаверны! навошта ты засумняваўся?
Ісус ураз-жа працягнуў руку, падтрымаў яго і кажа яму: — малаверны, чаму-ж ты сумляваўся?
І калі ўвайшлі яны ў лодку, вецер аціх.
І калі яны ўвайшлі ў лодку, вецер сьціх.
А тыя, што ў лодцы былі, падышлі, пакланіліся Яму і сказалі: сапраўды, Ты Сын Божы.
А тыя, якія былі ў лодцы, падыйшоўшы пакланіліся Яму і сказалі: — запраўды, Ты — Сын Божы.
І пераправіўшыся, прыбылі ў зямлю Генісарэцкую.
І, пераплыўшы, прыйшлі ў зямлю Гэнісарэцкую.
І, пазнаўшы Яго, жыхары той мясьціны паслалі ва ўсё навакольле тое і прынесьлі да Яго ўсіх хворых,
Жыхары той мясцовасьці, як толькі пазналі Яго, апавесьцілі па усей краіне той, і прынесьлі да Яго ўсіх хворых.
і прасілі Яго, каб толькі дакрануцца да краю адзеньня Ягонага; і каторыя дакраналіся, ацаляліся.
І ўпрашалі Яго каб толькі дакрануцца да краю адзеньня Ягонага; і каторыя дакраналіся ацаленыя былі.