Да Піліпцаў 2 Ліст да Піліпцаў 2 разьдзел

¹ І калі ёсць якое пацяшэнне ў Хрысце, калі ёсць якая патоля любові, калі ёсць якая супольнасць духа, калі ёсць спачуванне і міласэрнасць,

² напоўніце мяне радасцю, тое самае разумеючы, тую самую маючы любоў, будзьце аднадушныя і аднадумныя,

³ нічога не робячы праз перакорлівасць ці праз пустую славу, але ў пакоры адны другіх за вышэйшых прымаючы,

⁴ не аб сабе толькі клапоцячыся, але кожны і аб іншых.

⁵ Бо тое хай у вас думаецца, што і ў Хрысце Ісусе,

⁶ Які, маючы постаць Божую, не лічыў Сваім здабыткам роўнасць з Богам,

⁷ але прынізіў Самога Сябе, прымаючы постаць паслугача і стаўшыся на падобнасць людзей, і па знешнасці прызнаваны за чалавека;

⁸ упакорыў Самога Сябе, стаўшыся паслухмяным ажно да смерці, і нават смерці крыжовай.

⁹ Дзеля таго і Бог узвысіў Яго і даў Яму імя, якое вышэй за ўсякае імя,

¹⁰ каб прад імем Ісуса схілілася кожнае калена на небе, на зямлі і пад зямлёй,

¹¹ і каб кожны язык вызнаваў: «Ісус Хрыстос ёсць Госпад!», на славу Бога Айца.

¹² Дык вось, дарагія мае, як заўжды былі вы паслухмянымі, не толькі ў маёй прысутнасці, але тым больш цяпер, калі я адсутнічаю, са страхам і трымценнем здзяйсняйце сваё збаўленне.

¹³ Бо з ласкавасці Сваёй Бог з’яўляецца ў вас прычынай і хацець, і дзейнічаць.

¹⁴ Усё рабіце без наракання і хістання,

¹⁵ каб вам быць без заганы і чыстымі, дзецьмі Божымі без віны паміж народа сапсаванага і крывадушнага, пасярод якога свеціце, як светачы ў свеце,

¹⁶ трымаючыся слова жыцця ў пахвалу маю ў дзень Хрыстоў, што я не дарма прабег і не дарма папрацаваў.

¹⁷ Але калі я і ахвяруюся на ахвяру і паслугу вашай веры, цешуся і дзялюся радасцю з вамі ўсімі.

¹⁸ З гэтага і вы цешцеся і цешцеся разам са мною.

¹⁹ Маю надзею ў Госпадзе Ісусе, што ў хуткім часе прышлю да вас Цімафея, каб мог быць спакойны, даведаўшыся, што ў вас.

²⁰ Бо нікога не маю роўнага яму душою, хто б так шчыра рупіўся пра вас.

²¹ Бо ўсе аб сваім клапоцяцца, а не аб тым, што Ісуса Хрыста.

²² Спрактыкаванасць яго ведаеце, бо, як сын бацьку, так ён мне служыў у дабравешчанні.

²³ Такога, вось, спадзяюся паслаць, як толькі даведаюся, што ў мяне.

²⁴ Упэўнены я таксама ў Госпадзе, што і сам неўзабаве прыбуду да вас.

²⁵ Палічыў я неабходным паслаць да вас Эпафрадыта, брата, і супрацоўніка, і супольніка змагання майго, вашага ж пасланца і дапаможцу ў маёй патрэбе,

²⁶ бо ён тужыў па вас усіх і быў засмучаны, што вы чулі пра яго хваробу.

²⁷ Бо расхварэўся ён тут аж да смерці, але Бог пашкадаваў яго, і не толькі яго, але, па праўдзе, і мяне, каб я не меў смутку да смутку.

²⁸ Дык я паслаў яго хутчэй, каб, убачыўшы яго, ізноў вы цешыліся і каб я не сумаваў.

²⁹ Прыміце ж яго з усёй радасцю ў Госпадзе і майце яго ў пашане,

³⁰ бо ён для справы Хрыстовай блізкі быў смерці, не дбаючы пра жыццё сваё, каб выканаць тое, чаго вам не хапала ў служэнні мне.