Да Рымлянаў 2 Ліст да Рымлянаў 2 разьдзел

¹ Таму няма выбачэння табе, кожны чалавеча, калі асуджаеш. Ды ў чым асуджаеш іншага, асуджаеш сябе, бо робіш тое самае ты, які асуджаеш.

² Ведаем бо, што Божы суд справядлівы супраць тых, якія дапускаюцца такога.

³ Ці думаеш, чалавеча, які асуджаеш тых, якія такое робяць, і сам робіш тое ж, што ты ўцячэш ад суда Божага?

⁴ Ці пагарджаеш багаццем дабраты, цярплівасці і вялікадушнасці Яго, не разумеючы, што дабрата Божая прыводзіць цябе да навяртання?

⁵ Дзеля закамянеласці тваёй і ненавернутага сэрца рыхтуеш сабе гнеў на дзень гневу і аб’явы справядлівага суда Бога,

⁶ Які аддасць кожнаму паводле яго ўчынкаў:

⁷ тым, што праз стойкасць у добрых учынках шукаюць славы, пашаны і несмяротнасці — жыццё вечнае;

⁸ а тым, што ўпорыстыя і за праўдай ісці не хочуць, але падпарадкоўваюцца нягоднасці, — гнеў і лютасць.

⁹ Пакуты і прыгнёт на кожную душу для людзей, што чыняць ліха, перш на юдэя, і на грэка.

¹⁰ Хвала, і пашана, і супакой усякаму, хто чыніць дабро, найперш юдэю, і грэку.

¹¹ Бо ў Бога няма зважання на асобу.

¹² Тыя, што без закону зграшылі, без закону і загінуць, а тыя, што пры законе зграшылі, законам будуць асуджаны.

¹³ Бо не тыя, што слухаюць закон, справядлівыя ў Бога, але тыя, што выконваюць закон, будуць апраўданы.

¹⁴ Бо калі пагане, не маючы ніякага закону, па прыродзе робяць тое, што па законе, дык, не маючы закону, яны самі сабе закон.

¹⁵ Паказваюць яны, што справа закону напісана ў іх сэрцах, пра гэта сведчыць іх сумленне і думкі, якія то абвінавачваюць, то апраўдваюць адна адну,

¹⁶ у той дзень, калі Бог будзе судзіць праз Ісуса Хрыста таемныя справы людзей, паводле майго дабравесця.

¹⁷ Вось ты завешся юдэем, ды ўпэўнены ў законе і ўсхваляеш Бога,

¹⁸ ды, навучаны законам, ведаеш волю Яго, і разумееш, што лепшае,

¹⁹ і перакананы, што ты — павадыр сляпых, святло для тых, што ў цемры,

²⁰ выхавацель неразумных, настаўнік маладых, і маеш у законе прыклад ведаў і праўды, —

²¹ дык як жа ты вучыш іншага, а сябе самога не вучыш? Ты, які прапаведуеш не красці, крадзеш?

²² Кажучы, што нельга чужаложыць, чужаложыш? Брыдзішся ідаламі, і абкрадваеш святыню?

²³ Выхваляеш закон, а, парушаючы закон, Бога зневажаеш?

²⁴ Як напісана: «З-за вас паміж паганаў блюзняць на імя Божае».

²⁵ Абразанне тады карыснае, калі падпарадкоўваешся закону. Калі ж ты парушальнік закону, то абразанне тваё сталася неабразаннем.

²⁶ А калі неабрэзаны падпарадкоўваецца пастановам закону, дык ці ж яго неабразанне не палічыцца яму за абразанне?

²⁷ Дык, вось, той, хто па прыродзе неабрэзаны, але выконвае закон, будзе судзіць цябе, парушальніка закону, які ведае літару закону і абрэзаны.

²⁸ Бо не той юдэй, хто такі з выгляду, ды не тое абразанне, якое відаць на целе,

²⁹ але той, хто ўнутры юдэй і абразанне якога ў сэрцы па духу, а не паводле літары; такому і пахвала не ад людзей, а ад Бога.