Да Рымлянаў 7 Ліст да Рымлянаў 7 разьдзел

¹ Ці ж вы не ведаеце, браты, — бо гавару тым, хто ведае закон, — што, дакуль жыве чалавек, закон пануе над чалавекам?

² Падобна і замужняя жанчына звязана законам з жывым мужам; а калі муж памрэ, яна вызвалена ад мужа па законе.

³ Таму яна будзе называцца чужаложніцай, калі пры жывым мужу выйдзе замуж за другога; калі ж памрэ муж, яна вольная ад закону і не будзе чужаложніцай, калі выйдзе замуж за другога.

⁴ Так і вы, браты мае, памерлі для закону праз Цела Хрыстова, каб належаць другому, Таму, Які ўваскрос з мёртвых, каб прыносіць плод Богу.

⁵ Пакуль мы жылі ў целе, у членах нашых праз закон дзейнічалі грахоўныя жарсці, каб мы прыносілі плод смерці.

⁶ Цяпер жа мы вызвалены ад закону, у якім утрымліваліся, памерлі для яго, каб служыць Богу ў абнаўленні Духа, а не па старой літары.

⁷ Дык што скажам? Няўжо закон — грэх? Ніякім чынам! Але я спазнаў грэх не інакш, як праз закон, бо я не разумеў бы пажадлівасці, калі б закон не казаў: «Не пажадай».

⁸ Але грэх, які ўзяўся з нагоды прыказання, выклікаў у мяне ўсякія пажаданні, бо, каб не было закону, грэх быў бы мёртвы.

⁹ Калісьці я жыў без закону, але, калі прыйшло прыказанне, ажыў і грэх,

¹⁰ а я памёр; і я знайшоў, што прыказанне, якое было на жыццё, прывяло мяне на смерць.

¹¹ Бо грэх, што ўзяўся з нагоды прыказання, звёў мяне і праз яго забіў.

¹² Вось жа, закон сам па сабе святы, і прыказанне святое, і справядлівае, і добрае.

¹³ Дык што, добрае сталася для мяне смерцю? Ніякім чынам! Але грэх праз добрае спарадзіў мне смерць, і, такім чынам, грэх выявіўся; каб стаўся грэх празмерна грэшным праз прыказанне.

¹⁴ Ведаем бо, што закон духоўны, а я — цялесны, праданы граху.

¹⁵ Я нават не разумею, што раблю, бо не раблю таго, чаго хачу, але тое, што ненавіджу, раблю.

¹⁶ А калі раблю тое, чаго не хачу, тады прызнаю, што закон — добры.

¹⁷ Тады ўжо не я раблю гэта, але грэх, што жыве ўва мне.

¹⁸ Я бо ведаю, што ўва мне, значыць у целе маім, не жыве добрае: бо жаданне дабра побач са мною, але, каб зрабіць дабро, — не знаходжу.

¹⁹ Бо не раблю дабра, якога хачу, але раблю тое зло, якога не хачу.

²⁰ А калі раблю тое, чаго не хачу, значыць, не я ўжо гэта раблю, але грэх, што ўва мне жыве.

²¹ Дык вось, знаходжу закон, што калі хачу рабіць дабро, то побач са мною зло.

²² Бо паводле ўнутранага чалавека захапляюся законам Божым,

²³ але ў членах маіх бачу іншы закон, які працівіцца закону майго розуму ды няволіць мяне законам граху, які ёсць у членах маіх.

²⁴ Нешчаслівы я чалавек! Хто вызваліць мяне ад гэтага смяротнага цела?

²⁵ Дзякуй Богу праз Ісуса Хрыста, Госпада нашага! Вось, я розумам служу закону Божаму, хоць целам — закону граху.