Да Рымлянаў 7 разьдзел

 

 

Хіба вы ня ведаеце, браты, — бо кажу тым, хто абазнаны ў законе, — што закон мае ўладу над чалавекам, пакуль чалавек жывы?

 

Ці ж вы не ведаеце, браты, — бо гавару тым, хто ведае закон, — што, дакуль жыве чалавек, закон пануе над чалавекам?

Замужняя жанчына прывязана законам да жывога мужа; а калі памрэ муж, яна вызваляецца ад закона замужжа.

 

Падобна і замужняя жанчына звязана законам з жывым мужам; а калі муж памрэ, яна вызвалена ад мужа па законе.

А таму, калі пры жывым мужы яна выйдзе за другога, будзе называцца пералюбніцаю; а калі памрэ муж, яна вольная ад закона і ня будзе пералюбніцаю, як выйдзе за другога мужа.

 

Таму яна будзе называцца чужаложніцай, калі пры жывым мужу выйдзе замуж за другога; калі ж памрэ муж, яна вольная ад закону і не будзе чужаложніцай, калі выйдзе замуж за другога.

Гэтак і вы, браты мае, памерлі для закона Целам Хрыстовым, каб належаць Іншаму, Уваскрэсламу зь мёртвых, каб прынесьлі мы плод Богу.

 

Так і вы, браты мае, памерлі для закону праз Цела Хрыстова, каб належаць другому, Таму, Які ўваскрос з мёртвых, каб прыносіць плод Богу.

Бо, калі мы жылі целам, тады шалы грахоўныя, што выяўляюцца праз закон, дзейнічалі ў чэлесах нашых, каб прыносіць плод сьмерці,

 

Пакуль мы жылі ў целе, у членах нашых праз закон дзейнічалі грахоўныя жарсці, каб мы прыносілі плод смерці.

а цяпер, памершы для закона, якім былі зьвязаныя мы вызваліліся зь яго, каб служыць (Богу) на абнаўленьне ў духу, а не паводле старой літары.

 

Цяпер жа мы вызвалены ад закону, у якім утрымліваліся, памерлі для яго, каб служыць Богу ў абнаўленні Духа, а не па старой літары.

Што ж скажам? няўжо ад закона грэх? Зусім не; але я ня інакш спазнаў грэх, як праз закон, бо я не разумеў бы і жаданьня, калі б закон не ўказаў: не пажадай.

 

Дык што скажам? Няўжо закон — грэх? Ніякім чынам! Але я спазнаў грэх не інакш, як праз закон, бо я не разумеў бы пажадлівасці, калі б закон не казаў: «Не пажадай».

Але грэх, узяўшы прычыну з запаведзі, абудзіў ува мне розныя жаданьні; бо без закона грэх мёртвы.

 

Але грэх, які ўзяўся з нагоды прыказання, выклікаў у мяне ўсякія пажаданні, бо, каб не было закону, грэх быў бы мёртвы.

Я жыў калісьці без закона; але калі прыйшла запаведзь, дык грэх ажыў,

 

Калісьці я жыў без закону, але, калі прыйшло прыказанне, ажыў і грэх,

а я памёр; і такім чынам запаведзь на жыцьцё паслужылася мне на сьмерць,

 

а я памёр; і я знайшоў, што прыказанне, якое было на жыццё, прывяло мяне на смерць.

бо грэх, узяўшы прычыну з запаведзі, увёў мяне ў спакусу і забіў ёю.

 

Бо грэх, што ўзяўся з нагоды прыказання, звёў мяне і праз яго забіў.

Таму закон сьвяты, і запаведзь сьвятая і праведная і добрая.

 

Вось жа, закон сам па сабе святы, і прыказанне святое, і справядлівае, і добрае.

Дык вось, няўжо добрае зрабілася мне сьмертаносным? Зусім не; але грэх, які выявіўся грэхам, бо праз добрае нясе мне сьмерць, так што грэх робіцца занадта грэшным праз запаведзь.

 

Дык што, добрае сталася для мяне смерцю? Ніякім чынам! Але грэх праз добрае спарадзіў мне смерць, і, такім чынам, грэх выявіўся; каб стаўся грэх празмерна грэшным праз прыказанне.

Бо мы ведаем, што закон — духоўны, а я плоцкі, прададзены грэху.

 

Ведаем бо, што закон духоўны, а я — цялесны, праданы граху.

Бо не разумею, што раблю; таму што ня тое раблю, што хачу, а што ненавіджу, тое раблю.

 

Я нават не разумею, што раблю, бо не раблю таго, чаго хачу, але тое, што ненавіджу, раблю.

А калі раблю тое, чаго не хачу, дык згаджаюся з законам, што ён добры,

 

А калі раблю тое, чаго не хачу, тады прызнаю, што закон — добры.

а таму ўжо ня я раблю тое, а грэх, які жыве ўва мне.

 

Тады ўжо не я раблю гэта, але грэх, што жыве ўва мне.

Бо ведаю, што ня жыве ўва мне, гэта значыцца, у плоці маёй, добрае; бо жадаць дабра я магу, а рабіць яго — не.

 

Я бо ведаю, што ўва мне, значыць у целе маім, не жыве добрае: бо жаданне дабра побач са мною, але, каб зрабіць дабро, — не знаходжу.

Добрага, якога хачу, не раблю, а ліхое, якога не хачу, раблю.

 

Бо не раблю дабра, якога хачу, але раблю тое зло, якога не хачу.

А калі раблю тое, чаго не хачу, дык ужо ня я раблю тое, а грэх, які жыве ўва мне.

 

А калі раблю тое, чаго не хачу, значыць, не я ўжо гэта раблю, але грэх, што ўва мне жыве.

Дык вось, я знаходжу закон: што, калі хачу рабіць добрае, ува мне сядзіць благое;

 

Дык вось, знаходжу закон, што калі хачу рабіць дабро, то побач са мною зло.

бо ва ўнутраным чалавеку я маю задавальненьне ад закона Божага,

 

Бо паводле ўнутранага чалавека захапляюся законам Божым,

а ў чэлесах маіх бачу іншы закон, які ваюе супроць закона розуму майго і робіць мяне палонным закона грахоўнага, які ў чэлесах маіх.

 

але ў членах маіх бачу іншы закон, які працівіцца закону майго розуму ды няволіць мяне законам граху, які ёсць у членах маіх.

Няшчасны я чалавек! хто вызваліць мяне ад гэтага цела сьмерці?

 

Нешчаслівы я чалавек! Хто вызваліць мяне ад гэтага смяротнага цела?

Дзякую Богу (майму) празь Ісуса Хрыста, Госпада нашага. Дык вось, сам я служу розумам закону Божаму, а плоцьцю — закону грахоў.

 

Дзякуй Богу праз Ісуса Хрыста, Госпада нашага! Вось, я розумам служу закону Божаму, хоць целам — закону граху.