Да Рымлянаў 4 разьдзел

 

 

Што ж, скажам, Абрагам, бацька наш, набыў па плоці?

 

Дык што, скажам, здабыў наш бацька Абрагам паводле цела?

Калі Абрагам апраўдаўся дзеямі, ён мае пахвалу, але не перад Богам.

 

Бо калі Абрагам апраўданы з учынкаў, — мае славу, але не перад Богам.

Бо што кажа Пісаньне? «Паверыў Абрагам Богу, і гэта залічылася яму ў праведнасьць».

 

Бо што кажа Пісанне? «Паверыў Абрагам Богу, і залічана Абрагаму за справядлівасць».

Плата працаўніку залічваецца не зь мілаты, а з абавязку;

 

Вось жа, таму, хто працаваў, плата налічваецца не з ласкі, але з доўгу або павіннасці.

а таму, хто не працуе, а верыць у Таго, Хто апраўдвае бязбожнага, вера ягоная залічваецца ў праведнасьць.

 

Таму, аднак, хто не працаваў, але верыць у Таго, Хто апраўдвае бязбожніка, яго вера залічваецца за справядлівасць.

Так і Давід называе шчасным чалавека, якому Бог залічвае праведнасьць незалежна ад дзеяў:

 

Так і Давід называе шчасным чалавека, якому Бог без заслугі залічвае справядлівасць:

«дабрашчасныя, каму беззаконьні дараваныя і чые грахі пакрытыя;

 

«Шчасныя тыя, якім адпушчаны беззаконні ды якіх грахі закрыты.

дабрашчасны той чалавек, якому Гасподзь не залічыць грэху».

 

Шчасны чалавек, якому Госпад не палічыць граху».

Дабрашчаснасьць гэтая датычыцца абразаньня, ці неабразаньня? Мы кажам, што Абрагаму вера залічылася ў праведнасьць.

 

Дык ці гэта шчаснасць датычыцца абрэзання, ці таксама і неабрэзання? Мы кажам: «Залічана Абрагаму вера за справядлівасць».

Калі залічылася? пасьля абразаньня ці да абразаньня? Не пасьля абразаньня, а да абразаньня.

 

Калі была залічана: ці калі быў абрэзаны, ці ў неабрэзанасці? Не пасля абразання, але ў неабрэзанасці;

І знак абразаньня ён атрымаў, як пячатку праведнасьці празь веру, якую меў у неабразаньні, так што ён стаўся бацькам усіх веруючых у неабразаньні, каб і ім залічылася праведнасьць,

 

і ён атрымаў знак абразання, як пячатку справядлівасці праз веру, якую меў яшчэ ў неабрэзанасці, каб стаўся ён бацькам усіх тых, хто верыць у неабрэзанасці, каб і ім была залічана справядлівасць,

і бацькам абрэзаных, ня толькі тых, што прынялі абразаньне, але і тых, што ходзяць па сьлядах веры бацькі нашага Абрагама, якую меў ён у неабразаньні.

 

і бацькам не толькі тых абрэзаных, што прынялі абразанне, але і тых, якія ідуць слядамі той веры бацькі нашага Абрагама, якая была ў ім у неабрэзанасці.

Бо не законам дадзена Абрагаму, альбо семені ягонаму, абяцаньне — быць спадкаемцам сьвету, а праведнасьцю веры.

 

Бо не законам было дадзена Абрагаму і нашчадкам яго абяцанне, што ён стане спадкаемцам свету, але справядлівасцю веры.

Калі спадкаемцы тыя, што сьцьвярджаюцца на законе, дык марная вера, нячыннае абяцаньне;

 

Бо калі спадкаемцы тыя, што з закону, дык вера пустая і абяцанне знішчыцца.

бо закон творыць гнеў, таму што дзе няма закона, няма і парушэньня.

 

Бо закон выклікае гнеў, а дзе няма закону, там няма і злачынства.

Такім чынам па веры, каб было зь літасьці, каб абяцаньне было неадменнае ўсім, ня толькі па законе, але і па веры нашчадкаў Абрагама, які ёсьць бацька ўсім нам, —

 

Таму — па веры, каб з ласкі, каб абяцанне было надзейным для кожнага нашчадка, не толькі для таго аднаго, хто з закону, але і для таго, хто з веры Абрагама, — ён жа бацька ўсіх нас, —

як напісана: «Я паставіў цябе бацькам многіх народаў», — перад Богам, Якому ён паверыў, Які ажыўляе мёртвых і называе няіснае, як існае.

 

як напісана: «Устанавіў Я цябе бацькам многіх народаў», — перад Богам, Якому ён паверыў, як Таму, Які ажыўляе мёртвых і называе няіснае існым.

Ён звыш надзеі, паверыў з надзеяй, праз што зрабіўся бацькам многіх народаў, згодна са сказаным: «Такое шматлікае будзе семя тваё».

 

Ён насуперак надзеі паверыў надзеі стацца бацькам многіх народаў, як было сказана: «Такім будзе патомства тваё».

І, не зьнямогшыся ў веры, ён ня думаў, што цела ягонае, амаль стогадовага, ужо зьмярцьвела, і нутроба Сарыная ў зьмярцьвеньні;

 

І, непахісны ў веры, ён не звярнуў увагі, што цела яго ўжо амярцвела, бо было яму каля ста гадоў, і нутро Сары таксама амярцвела.

не пахіснуўся ў абяцаньні Божым недавярствам, а застаўся цьвёрды ў веры, узьнёсшы славу Богу,

 

І ў абяцанні Божым не засумняваўся ў бязвер’і, але ўмацаваўся вераю, аддаўшы славу Богу,

і будучы добра ўпэўнены, што Ён мае сілу выканаць абяцанае.

 

і быў упэўнены, што Ён мае моц і здзейсніць абяцанае.

Таму і залічылася яму ў праведнасьць.

 

Таму гэта залічана было яму за справядлівасць.

А што залічана было яму, напісана ня толькі яму аднаму,

 

А гэта напісана не толькі дзеля яго аднаго, што залічана яму,

але і нам: залічыцца і нам, што веруюць у Таго, Хто ўваскрэсіў зь мёртвых Ісуса (Хрыста), Госпада нашага,

 

але і дзеля нас, бо будзе залічана і нам, веруючым у Таго, Хто ўваскрасіў з мёртвых Ісуса, Госпада нашага,

Які прададзены за грахі нашыя і ўваскрэс дзеля апраўданьня нашага.

 

Які быў выдадзены за грахі нашы і ўваскрос дзеля апраўдання нашага.