Да Яўрэяў 4 Да Яўрэяў 4 разьдзел

¹ А таму будзем баяцца, каб, у той час як застаецца абяцанне ўвайсці ў Яго спакой, каб не выявілася, што хтосьці з вас, спазніўся.

² Бо і добрую вестку, мы атрымалі, гэтак жа як і тыя, але не пайшло ім на карысць пачутае слова, бо не паядналася з вераю тых, хто пачуў.

³ Бо ўваходзім у спакой мы, якія ўверавалі, як Ён сказаў: «Як Я пакляўся ў Маім гневе: «Не ўвойдуць яны ў Мой спакой!» — хоць Яго справы былі завершаны ад заснавання свету.

⁴ Бо недзе Ён сказаў пра сёмы дзень так: «І супачыў Бог у сёмы дзень ад усіх Сваіх спраў»;

⁵ і яшчэ ў гэтым месцы: «Не ўвойдуць яны ў Мой спакой!»

⁶ Так што, як некаторым застаецца ўвайсці ў яго, а тыя, якія раней была абвешчана добрая вестка, не ўвайшлі з-за непакорнасці, —

⁷ Ён зноў вызначае нейкі дзень, «сёння», кажучы праз Давіда пасля такога доўгага часу, як раней было сказана: «Сёння, калі пачуеце голас Яго, не рабіце жорсткімі вашы сэрцы».

⁸ Бо, каб Ісус Навін увёў іх у спакой, то Ён не казаў бы пасля гэтага аб іншым дні.

⁹ Тады застаецца для народа Божага святкаванне суботы.

¹⁰ Бо той, хто ўвайшоў у Яго спакой, і сам супачыў ад сваіх спраў, як Бог — ад Сваіх.

¹¹ Дык пастараемся ўвайсці ў той спакой, каб хто за тым жа прыкладам не ўпаў у непакорнасць.

¹² Бо слова Божае жывое, і дзейснае, і вастрэйшае за ўсялякі двусечны меч і пранікае нават да падзелу душы і духу, суставаў і мазгоў, і можа распазнаць думкі і намеры сэрца.

¹³ І няма стварэння, схаванага перад Ім, а ўсё аголена і адкрыта перад вачыма Яго; Яму дадзім справаздачу.

¹⁴ Тады, маючы вялікага Першасвятара, Які прайшоў нябёсы, Ісуса, Сына Божага, давайце будзем цвёрда трымацца нашага вызнання.

¹⁵ Бо мы маем не такога Першасвятара, які не можа спачуваць нашым слабасцям, а выпрабаванага ва ўсім, як мы, але без граху.

¹⁶ Дык прыступаем з адвагаю да трона ласкі Божай, каб атрымаць нам міласць і знайсці ласку дзеля своечасовай дапамогі.