Выслоўяў 23 Кніга Выслоўяў 23 разьдзел

¹ Калі ты ўсеўся, каб есці з кіраўніком, назірай уважліва, што пастаўлена перад тварам тваім,

² і прыстаў нож да свайго горла, калі ты прагны.

³ Не жадай ад ежы яго, бо гэта хлеб падманны.

⁴ Не клапаціся пра багацце, але адпачывай у разважлівасці сваёй.

⁵ Калі павернеш вочы свае да багацця — яго ўжо няма, бо крылы сабе прыправіць; бо зробіць яно сабе крылы, як у арла, і паляціць у неба.

⁶ Не снедай з чалавекам зайздросным і не жадай ежы яго;

⁷ бо, як лічыць ён у душы сваёй, — такі і сам ён. «Снедай і пі», — кажа ён табе, а розум яго — не з табою.

⁸ Лусту, што ты з’еў, — вырыгнеш, і дарэмна растраціш прыгожыя размовы свае.

⁹ Не гавары ў вушы неразумных, бо пагрэбуюць яны ведамі языка твайго.

¹⁰ Не перанось даўнейшай мяжы, на ніву сірот не ўваходзь:

¹¹ бо ў іх ёсць магутны Збавіцель, і Ён Сам будзе супраць цябе разбіраць справу іх.

¹² Прывядзі сэрца сваё да ведаў, а вушы свае — да слоў ведаў.

¹³ Не пазбаўляй юнака настаўлення; бо калі ўдарыш яго розгаю — не памрэ:

¹⁴ ты ўдарыш яго дубцом і душу яго вызваліш ад пекла.

¹⁵ Сыне мой, калі мудрым будзе сэрца тваё, будзе цешыцца з табою і маё сэрца,

¹⁶ і паясніца мая будзе радавацца, калі вусны твае будуць казаць вернае.

¹⁷ Хай не зайздросціць сэрца тваё грэшнікам, але ўвесь дзень жыві ў страху Госпадавым;

¹⁸ бо ёсць будучыня ў цябе, і не аднімецца твая надзея.

¹⁹ Слухай, мой сыне, і будзь мудры, і роўна па дарозе накіроўвай душу тваю.

²⁰ Не будзь на балях п’яніцаў ані на баляваннях цела,

²¹ бо п’яніца і гуляка збяднеюць, а дрымотны апранецца ў лахманы.

²² Слухай бацьку свайго, які парадзіў цябе, і не будзь пагардлівы, калі састарэе маці твая.

²³ Купляй праўду і не прадавай; купляй мудрасць, і веды, і розум.

²⁴ Узрадуецца радасцю бацька справядлівага; а хто парадзіў мудрага — узвесяліцца ў ім;

²⁵ хай радуюцца твой бацька і маці твая, хай радуецца тая, што нарадзіла цябе.

²⁶ Сыне мой, дай мне сваё сэрца, хай вочы твае зберагуць шляхі мае.

²⁷ Бо яма глыбокая — распусніца, а чужая жанчына — цеснае падзямелле.

²⁸ бо расстаўляе яна пасткі на дарозе, быццам разбойнік, і памнажае несправядлівых сярод людзей.

²⁹ У каго: «Гора»? У каго: «Ах»? У каго сваркі? У каго скарга? У каго раны без прычыны? У каго памутненне вачэй?

³⁰ У тых, хто прабывае ў віне і ідзе, каб пакаштаваць змяшанага [віна].

³¹ Не глядзі на віно, як яно чырванее, як гожа блішчыць у кубку, як лёгка цячэ праз горла,

³² бо ўрэшце рэшт — укусіць, як гадзюка, свой яд, як вужака, запусціць.

³³ Вочы твае ўбачаць рэчы дзіўныя, а сэрца тваё будзе гаварыць нясталае;

³⁴ і будзеш ты, як той, што спіць сярод мора, і быццам той, што заснуў на мачце карабля:

³⁵ «Пабілі мяне, а мне не было балюча, ударылі мяне, а я нічога не адчуў; калі прачнуся — ізноў буду шукаць гэта».