2-ы Карынфянаў 10 2 да Карынфянаў 10 разьдзел

¹ Але сам я, Павел, прашу вас лагоднасцю і мяккасцю Хрыстовай — я, той, хто нясмелы між вас, але адважны з вамі ў адсутнасці, —

² прашу, каб мне, як буду між вамі, не давялося ўжыць тую цвёрдую адвагу, з якою я думаю выступіць супроць некаторых, што лічаць, быццам мы жывём паводле цела.

³ Бо, хоць мы жывём у целе, мы не паводле цела ваюем;

⁴ бо зброя нашага змагання не цялесная, а моцная Богам на зруйнаванне цвярдыняў; мы руйнуем задумы

⁵ і ўсялякае высакамер’е, што паўстае супроць пазнання Бога, і палонім усялякую думку ў паслухмянасць Хрысту,

⁶ і мы гатовы пакараць усякую непаслухмянасць, калі ваша паслухмянасць стане поўнаю.

⁷ Глядзіце на тое, што перад вачыма. Калі хто ўпэўнены ў сабе, што ён Хрыстоў, няхай яшчэ раз сам па сабе разважыць, што як ён Хрыстоў, так і мы [Хрыстовы].

⁸ Бо нават калі я і трошкі болей пахвалюся нашаю ўладай, якую даў Госпад дзеля вашага збудавання, а не дзеля вашага разбурэння, я не буду пасаромлены.

⁹ Кажу гэта, каб не здалося, быццам я запалохваю вас лістамі,

¹⁰ таму што, хоць яго лісты, скажа хтосьці, важкія і моцныя, у асабістай прысутнасці ён слабы і слова яго мізэрнае.

¹¹ Такі няхай ведае, што якія мы ў слове лістоў, калі адсутнічаем, такія мы ва ўчынках, калі прысутнічаем.

¹² Бо мы не адважваемся залічаць сябе да тых ці параўноўваць сябе з тымі, хто сам сябе рэкамендуе; але яны, вымяраючы сябе сабою і параўноўваючы сябе з сабою, не разумеюць.

¹³ А мы не будзем хваліцца праз меру, але ў межах, вызначаных нам Богам, каб дайсці і да вас.

¹⁴ Бо мы не напружваем сябе, як быццам не дасягнулі вас, бо мы дайшлі і да вас у Дабравесці Хрыстовым.

¹⁵ Мы не хвалімся без меры чужою працай, але спадзяёмся, што з узрастаннем вашай веры невымерна ўзвялічыцца ў вас наш удзел,

¹⁶ каб дабравесціць між тых, хто па-за вашымі межамі, а не для таго, каб хваліцца гатовым у чужым удзеле.

¹⁷ А той, хто хваліцца, няхай хваліцца Госпадам;

¹⁸ бо не той годны, хто сам сабе выстаўляе, а той, каго ставіць Госпад.