2-ы Карынфянаў 11 2 да Карынфянаў 11 разьдзел

¹ О, каб вам пацярпець мяне, нават калі я трошкі неразумны! Але вы і церпіце мяне!

² Бо я руплюся аб вас Божай руплівасцю; бо я заручыў вас з адным мужам, каб прадставіць Хрысту чыстаю дзевай.

³ Але баюся, як бы, як змей падмануў Еву сваёю хітрасцю, не былі папсаваны вашы думкі, адышоўшы ад прастаты і чысціні, якая ў Хрысце.

⁴ Бо калі нехта прыходзіць і прапаведуе другога Ісуса, якога мы не прапаведавалі, ці калі вы атрымліваеце іншага духа, якога не атрымлівалі, ці іншае дабравесце, якога не прымалі, то вы яго выдатна церпіце.

⁵ Бо думаю, што я ні ў чым не саступаю звышапосталам.

⁶ Але нават калі я недасведчаны ў слове, — але не ў ведах; ды і ва ўсіх адносінах мы паказалі вам гэта ва ўсім.

⁷ Ці грэх я зрабіў, прыніжаючы сябе, каб узвысіць вас, таму што дабравесціў задарма вам Дабравесце Божае?

⁸ Я абіраў другія цэрквы, беручы плату для служэння вам,

⁹ і калі быў у вас і апынуўся ў нястачы, я нікому не стаў цяжарам; бо нястачу маю папоўнілі браты, якія прыйшлі з Македоніі, і я ва ўсім стараўся не абцяжарваць вас, і буду старацца.

¹⁰ Па праўдзе Хрыстовай ува мне скажу, што гэтай пахвалы ніхто ад мяне не адыме ў краінах Ахаіі.

¹¹ Чаму? Ці таму, што я не люблю вас? Бог ведае.

¹² Але што раблю, тое і буду рабіць, каб адсекчы зачэпку тым, хто шукае падставы, каб ў тым, чым яны хваляцца, яны аказаліся такімі ж, як і мы,

¹³ Бо такія — ілжэапосталы, падступныя працаўнікі, якія прыкідваюцца Апосталамі Хрыстовымі.

¹⁴ І нядзіўна: бо сам сатана прыкідваецца Анёлам святла.

¹⁵ Дык нічога вялікага, што і служкі яго прыкідваюцца служкамі праведнасці; канец іх будзе паводле іх учынкаў.

¹⁶ Зноў кажу: няхай не падумае хто, што я неразумны; а калі не так, прыміце мяне, нават калі б я быў неразумны, каб і мне крыху пахваліцца.

¹⁷ Тое, што кажу, не паводле Госпада кажу, а як бы ў неразумнасці, у гэтай настойлівасці пахвалы.

¹⁸ Калі многія хваляцца паводле цела, і я буду хваліцца.

¹⁹ Бо вы, людзі мудрыя, ахвотна церпіце неразумных;

²⁰ бо вы церпіце, калі хто вас занявольвае, калі хто аб’ядае, калі хто абірае, калі хто ўзносіцца, калі хто б’е вас у твар.

²¹ На сорам кажу, як быццам мы былі слабыя. Але ў чым хто-небудзь іншы ні адважваўся — у неразумнасці кажу, — адважваюся ў тым і я.

²² Яны — яўрэі? І я. Яны ізраільцяне? І я. Яны нашчадкі Аўраамавы? І я.

²³ Яны служкі Хрыстовы? Кажу як бы не ў сабе: я болей: куды болей у працы, куды болей у турмах, бязмерна пад ударамі, часта пры смерці.

²⁴ Ад іудзеяў пяць разоў я атрымліваў па сорак удараў без аднаго;

²⁵ тры разы быў біты палкамі, адзін раз каменаваны, тры разы разбіваўся карабель са мною, ноч і дзень правёў у марской глыбіні;

²⁶ часта ў падарожжах, у небяспеках на рэках, у небяспеках ад рабаўнікоў, у небяспеках ад землякоў, у небяспеках ад язычнікаў, у небяспеках у горадзе, у небяспеках у пустэльні, у небяспеках на моры, у небяспеках паміж ілжэбратамі;

²⁷ у працы і знямозе, часта ў недасыпанні, у голадзе і смазе, часта ў пастах, у холадзе і ў галізне;

²⁸ апрача таго, у мяне настаўніцтва штодня, турбота аб усіх цэрквах.

²⁹ Хто слабы, а я не слабы? Хто спакушаецца, а я сам не згараю?

³⁰ Калі трэба хваліцца, буду хваліцца маёю нямогласцю.

³¹ Бог і Бацька [нашага] Госпада Ісуса [Хрыста], добраславёны навекі, ведае, што я не лгу.

³² У Дамаску намеснік цара Гарэты пільнаваў горад дамаскійцаў, каб схапіць мяне,

³³ і я праз акно быў спушчаны ў кашы, праз мур, і ўцёк з ягоных рук.