Да Эфесцаў 4 Ліст да Эфесцаў 4 разьдзел

¹ Умольваю вас я, вязень у Госпадзе, каб вы хадзілі дастойна паклікання, якім пакліканы,

² з усёю пакорлівасцю і лагоднасцю, з доўгацярплівасцю і любоўю адны адных пераносячы,

³ імкнучыся захаваць адзінства духа ў саюзе супакою.

⁴ Адно цела і адзін Дух, як пакліканыя вы ў адной надзеі паклікання вашага.

⁵ Адзін Госпад, адна вера, адзін хрост.

⁶ Адзін Бог і Айцец усіх, Які над усімі, і праз усіх, і ва ўсіх нас.

⁷ Кожнаму ж з нас дадзена ласка паводле меры дару Хрыстова.

⁸ Сказана: «Узышоў Ты на вышыню, павёў палоннага ў палон і даў дары людзям».

⁹ Што ж значыць «узышоў», як не тое, што перш сышоў у глыбейшыя нетры зямлі?

¹⁰ Хто сышоў, Той Самы і ўзышоў вышэй усіх нябёсаў, каб усё напоўніць.

¹¹ І Ён паставіў адных Апосталамі, другіх прарокамі, іншых евангелістамі, а яшчэ іншых пастырамі і настаўнікамі

¹² на ўдасканаленне святых, на патрэбы служэння, на збудаванне Цела Хрыстова,

¹³ аж пакуль не дойдзем усе да адзінства веры і пазнання Сына Божага, да чалавека дасканалага, да поўнай меры веку поўні Хрыстовай,

¹⁴ каб не былі мы ўжо хісткімі дзецьмі, што хістаюцца і зацягваюцца ўсякім ветрам навукі па хітрыні людзей, па хітраму подступу спакушэння.

¹⁵ Трымаючыся праўды, ва ўсім узрастаем у любові да Таго, Хто ёсць Галава, да Хрыста,

¹⁶ з Якога ўсё Цела, састаўленае і злучанае ўсякімі вязямі даравання, праз дзейнасць у патрэбную меру кожнага паасобнага члена ўзрастае на збудаванне самога сябе ў любові.

¹⁷ Вось, аб гэтым кажу і сведчу ў Госпадзе, каб вы ўжо не хадзілі так, як іншыя народы ходзяць у марнасці розуму свайго,

¹⁸ маючы прыцемраныя думкі, аддаленыя ад жыцця Божага з-за няведання, што трывае ў іх праз асляпленне іх сэрца;

¹⁹ яны адурманены і аддалі саміх сябе на распусту, каб рабіць прагавіта ўсякую брыдоту.

²⁰ Але вы не гэтак пазналі Хрыста,

²¹ калі толькі вы пра Яго чулі і калі ў Ім былі навучаны, таму што праўда ў Ісусе.

²² Дык адкіньце ранейшыя звычкі старога чалавека, які прападае ў аблудных пажадлівасцях,

²³ а аднавіцеся духам розуму вашага

²⁴ і апраніцеся ў новага чалавека, створанага Богам у справядлівасці і святасці праўды.

²⁵ Дзеля таго, адкінуўшы падман, гаварыце праўду кожны свайму блізкаму, бо мы члены адзін аднаму.

²⁶ Калі гневаецеся, не грашыце; хай сонца не заходзіць у гневе вашым;

²⁷ і не давайце месца д’яблу.

²⁸ Хто краў, хай ужо не крадзе, лепш хай працуе, зарабляючы рукамі даброцці, каб меў чым у патрэбе ўспамагчы таму, каму трэба.

²⁹ Усякае ліхое слова хай не выходзіць з вуснаў вашых, але толькі добрае на збудаванне, каб давала ласку тым, што слухаюць.

³⁰ І не засмучайце Святога Духа Божага, Якім вы пазначаны на дзень адкуплення.

³¹ Хай пакінуць вас усякая прыкрасць, гнеў, і злосць, і звадка, і ачарненне, і ўсякая злоснасць.

³² Будзьце ж між сабой спагаднымі, міласэрнымі, даруйце адны адным, як і Бог дараваў вам у Хрысце.