Да Габрэяў 7 разьдзел

 

 

Бо Мелхісэдэк, цар Саліма, сьвятар Бога Ўсявышняга, — той, які сустрэў Абрагама і дабраславіў яго, калі гэты вяртаўся пасьля паражэньня цароў,

 

Бо гэты Мельхіседэк, цар Саліма, святар Усявышняга Бога, які сустрэў Аўраама, калі той вяртаўся пасля разгрому цароў, і добраславіў яго,

якому і дзесяціну выдзеліў Абрагам з усяго, — па-першае, згодна са значэньнем імя — цар праўды, а потым і цар Саліма, што азначае — цар сьвету,

 

якому Аўраам і аддзяліў дзесяціну ад усяго; ён, па-першае, як перакладаецца яго імя, «цар праведнасці», а пасля і цар Саліма, гэта значыць цар міру;

бяз бацькі, бяз маці, без радаводу, ня маючы ні пачатку дзён, ні канца жыцьця, прыпадобнены да Сына Божага, застаецца сьвятаром назаўсёды.

 

без бацькі, без маці, без радаводу, не маючы ні пачатку дзён, ні канца жыцця, а ўпадоблены Сыну Божаму, застаецца святаром назаўсёды.

Бачыце, які вялікі той, каму і Абрагам-патрыярх даў дзесяціну з найлепшых здабыткаў сваіх.

 

А бачыце, які вялікі той, каму патрыярх Аўраам даў дзесяціну з найлепшай здабычы.

Тыя з сыноў Левііных, што прымаюць сьвятарства, маюць запаведзь — браць па законе дзесяціну з народу, гэта значыць, са сваіх братоў, хоць і гэтыя паходзяць са сьцёгнаў Абрагамавых.

 

І паколькі носьбіты святарства з сыноў Лявія маюць запаведзь браць паводле закона дзесяціну з народа, гэта значыць са сваіх братоў, хоць яны выйшлі з Аўраамавых сцёгнаў.

Але гэты, які не паходзіць з роду іхняга, узяў дзесяціну з Абрагама і дабраславіў таго, хто меў абяцаньні.

 

Але той, хто не паходзіць з іх роду, узяў дзесяціну з Аўраама і добраславіў таго, хто мае абяцанні.

Бяз усякага супраціву меншага дабраслаўляе большы.

 

А без усялякае спрэчкі меншы дабраслаўляецца вышэйшым.

І тут дзесяціны бяруць людзі сьмяротныя, а там той, хто мае пра сябе сьведчаньне, што ён жыве.

 

І тут дзесяціны атрымліваюць людзі, якія паміраюць; а там — той, пра каго засведчана, што ён жыве.

І, можна сказаць, сам Левій, які бярэ дзесяціну, у асобе Абрагама даў дзесяціну:

 

І, так сказаць, і Лявій, атрымліваючы дзесяціны, праз Аўраама даў дзесяціну,

бо ён быў яшчэ ў сьцёгнах у бацькі, калі Мелхісэдэк спаткаў яго.

 

бо ён быў яшчэ ў бацькавых сцёгнах, калі яго сустрэў Мельхіседэк.

І вось, калі б дасканаласьць дасягалася празь лявіцкае сьвятарства, — бо зь ім спалучаны закон народу, — дык якая яшчэ была б патрэба зьяўляцца іншаму сьвятару па чыне Мелхісэдэка, а не па чыне Абрагамавым звацца?

 

Дык калі б дасканаласць дасягалася праз лявіцкае святарства — бо пры ім народ атрымаў закон — то якая яшчэ была патрэба ў тым, каб паўставаў іншы Святар паводле чыну Мельхіседэка, а не называўся, што Ён паводле чыну Аарона?

Бо зь пераменаю сьвятарства павінен перамяніцца і закон,

 

Бо з пераменаю святарства ўзнікае з неабходнасці іперамена закона.

бо Той, пра Якога гаворыцца гэта, належаў да іншага роду, зь якога ніхто ня служыў каля ахвярніка;

 

Бо Той, пра Каго гэта гаворыцца, належаў да іншага племя, з якога ніхто не служыў пры ахвярніку.

бо вядома, што Гасподзь наш зазьзяў з роду Юдавага, пра які Майсей нічога не сказаў адносна сьвятарства.

 

Бо вядома, што наш Госпад паходзіць ад Іуды, з племя, адносна якога Маісей нічога не сказаў пра святароў.

І гэта яшчэ ясьней відаць з таго, калі ў падабенстве Мелхісэдэкавым паўстае сьвятар іншы,

 

І гэта яшчэ больш яскрава відаць, калі па падабенству Мельхіседэка паўстае іншы Святар,

які стаўся такім не паводле закона запаведзі цялеснай, а з моцы жыцьця няспыннага.

 

Які стаў не паводле закона цялеснай запаведзі, а з сілы незнішчальнага жыцця.

Бо засьведчана: «Ты сьвятар навекі па чыне Мелхісэдэка».

 

Бо засведчана: «Ты Святар навекі паводле чыну Мельхіседэка».

А скасаваньне ранейшай запаведзі бывае з прычыны яе нямоцнасьці і непатрэбнасьці,

 

А адмена папярэдняй запаведзі адбываецца з-за яе слабасці і бескарыснасці,

бо закон нічога не давёў да дасканаласьці; але ўводзіцца лепшая надзея, празь якую мы набліжаемся да Бога.

 

бо закон нічога не ўдасканаліў і ўводзіцца лепшая надзея, праз якую мы набліжаемся да Бога.

А як гэта было не бяз прысягі, —

 

І паколькі гэта было не без клятвы: бо тыя сталі святарамі без клятвы,

бо тыя былі сьвятарамі бяз прысягі, а Гэты з прысягаю, бо пра яго сказана: «прысягаўся Гасподзь і не раскаецца: Ты сьвятар навекі па чыне Мелхісэдэка»,

 

а Ён з клятваю праз Таго, Хто кажа Яму: «Госпад пакляўся і не раскаецца: «Ты Святар навекі»[паводле чыну Мельхіседэка],

дык і лепшага запавету заручнікам стаўся Ісус.

 

паколькі і парукаю лепшага запавету стаў Ісус.

Прытым тых сьвятароў было многа, бо сьмерць не дапускала быць аднаму;

 

І тых святароў было многа, бо смерць не дапускалазаставацца аднаму.

а Гэты, як што жыве вечна, мае і сьвятарства непрамінушчае,

 

Ён жа, таму што застаецца вечна, мае святарства непераходнае.

таму і можа заўсёды ратаваць тых, якія прыходзяць празь Яго да Бога, Які заўсёды жывы, каб хадайнічаць за іх.

 

Таму Ён і можа заўсёды ратаваць тых, хто прыходзіць праз Яго да Бога, бо Ён заўсёды жывы, каб заступацца за іх.

Такі і павінен быць у нас Першасьвятар: сьвяты, несаўдзельны злу, беззаганны, далёкі ад грэшнікаў і ўзьнесены вышэй за нябёсы,

 

Бо такі і павінен быць у нас Першасвятар: святы, вольны ад зла, беззаганны, аддзелены ад грэшнікаў і ўзвышаны па-над нябёсы,

Які ня мае патрэбы, як тыя першасьвятары, штодня прыносіць ахвяры сьпярша за свае грахі, а потым за грахі народу; бо Ён гэта зрабіў аднаго разу, ахвяраваўшы Самім Сабою.

 

Які не мае патрэбы штодзень, як гэтыя першасвятары, спярша за ўласныя грахі прыносіць ахвяры, пасля за грахі народа: бо гэта Ён зрабіў раз і назаўсёды, ахвяраваўшы Самога Сябе.

Бо закон устаноўлівае першасьвятарамі людзей немачных; а слова прысяжнае, пасьля закона, паставіла Сына, навек дасканалага.

 

Бо закон ставіць першасвятарамі людзей, у якіх ёсць слабасць, а слова клятвы, якая была пасля закона, паставіла Сына, навекі дасканалага.