Дзеі 4 Дзеі Апосталаў 4 разьдзел

¹ Калі ж яны прамаўлялі да народа, падышлі да іх святары і начальнік святыні ды садукеі,

² наракаючы, што яны вучаць народ ды што абвяшчаюць у Ісусе ўваскрэсенне з мёртвых.

³ Дык усклалі на іх рукі і даручылі іх варце да наступнага дня, бо быў ужо вечар.

⁴ А многія з тых, што слухалі слова, уверылі; і было іх лікам каля пяці тысяч мужоў.

⁵ І сталася на наступны дзень, што сабраліся ў Ерузаліме іх начальнікі, старэйшыны і кніжнікі,

⁶ і першасвятар Анна, і Каяфа, і Ян, і Аляксандр ды колькі іх было са святарскага роду

⁷ і, паставіўшы іх пасярэдзіне, пыталіся: «Якою моцай ці ў чыё імя вы гэта зрабілі?»

⁸ Тады Пётра, напоўнены Святым Духам, сказаў ім: «Правадыры народа і старэйшыны Ізраэля!

⁹ Калі сёння вы дапытваеце нас пра дабрадзейства хвораму чалавеку, праз якое ён быў аздароўлены,

¹⁰ дык хай будзе ведама ўсім вам ды ўсяму народу Ізраэля, што ў імя Ісуса Хрыста Назарэя, Якога вы ўкрыжавалі і Якога Бог уваскрасіў з мёртвых, у Яго імя гэты чалавек стаіць перад вамі здаровы.

¹¹ Ён — камень, які вы, будаўнікі, адкінулі і які стаўся галавою вугла.

¹² І няма ў нікім іншым збаўлення, бо няма іншага імя пад небам, дадзенага людзям, у якім маглі б мы быць збаўлены».

¹³ Яны, бачачы адвагу Пётры і Яна і зразумеўшы, што яны людзі простыя і неадукаваныя, здзівіліся і пазналі іх, што яны былі з Ісусам.

¹⁴ Але, бачачы стаяўшага з імі чалавека, які быў аздароўлены, нічога не маглі запярэчыць.

¹⁵ Дык, загадаўшы ім выйсці з залы рады, радзіліся між сабой,

¹⁶ кажучы: «Што маем зрабіць з гэтымі людзьмі? Бо ўсім жыхарам Ерузаліма ясна, што зроблены імі яўны знак, і мы не можам адмаўляць гэта.

¹⁷ Але, каб не разыходзілася гэта ў народзе, сурова забаронім ім, каб больш не прамаўлялі ў гэтае імя ніводнаму чалавеку».

¹⁸ І, зноў паклікаўшы іх, забаранілі ім зусім прамаўляць і навучаць у імя Ісуса.

¹⁹ Аднак Пётра і Ян, адказваючы, сказалі ім: «Мяркуйце самі, ці справядліва перад абліччам Бога вас больш слухаць, чым Бога?

²⁰ Бо мы не можам не гаварыць пра тое, што мы бачылі і чулі».

²¹ Дык яны, аднаўляючы пагрозы і не знаходзячы, за што караць, выпусцілі іх дзеля народа, бо ўсе славілі Бога з прычыны таго, што сталася.

²² Бо той чалавек, з якім стаўся гэты знак аздараўлення, меў болей сарака гадоў.

²³ Выпушчаныя, яны прыйшлі да сваіх і абвясцілі, што казалі ім першасвятары і старэйшыны.

²⁴ Тыя ж, выслухаўшы, аднадушна паднялі голас да Бога і сказалі: «Госпадзе, Ты — Бог, Які стварыў неба, і зямлю, і мора, ды ўсё, што ёсць у іх,

²⁵ Які праз Духа Святога сказаў вуснамі бацькі нашага Давіда, паслугача Твайго: “Чаго бунтуюцца плямёны і народы задумваюць марнае?

²⁶ Узнімаюцца цары зямлі і князі збіраюцца супольна супраць Госпада і супраць Хрыста Яго”.

²⁷ Бо сапраўды сышліся ў гэтым горадзе супраць святога Паслугача Твайго Ісуса, Якога Ты намасціў, Ірад і Понцкі Пілат з паганамі ды народам Ізраэля,

²⁸ каб здзейсніць тое, чаму рука і рада Твая прызначылі стацца.

²⁹ І цяпер, Госпадзе, зірні на пагрозы іх ды дай слугам Тваім з усёю адвагай абвяшчаць слова Тваё,

³⁰ ды працягні руку Тваю, каб аздараўляць і чыніць знакі і цуды праз імя святога Сына Твайго Ісуса».

³¹ І, калі яны памаліліся, задрыжала месца, на якім яны сабраліся, ды ўсе былі напоўнены Духам Святым і вясцілі слова Божае з адвагай.

³² І вялікае мноства веруючых былі аднаго сэрца і адной душы; і нічога з таго, што мелі, ніхто не называў сваім, бо ўсё ў іх было супольнае.

³³ І Апосталы з вялікай сілай сведчылі пра ўваскрэсенне Госпада Ісуса, і ласка вялікая была на ўсіх іх.

³⁴ І не было між імі нікога ў недастатку, бо ўсе, хто былі ўласнікі зямлі або дома, прадавалі іх ды прыносілі грошы за тое, што прадавалі,

³⁵ ды складалі ля ног Апосталаў, ды давалася кожнаму тое, хто ў чым меў патрэбу.

³⁶ Тады Язэп, названы Апосталамі Барнабам, што значыць «Сын пацяшэння», левіт, родам з Кіпра,

³⁷ маючы зямлю, прадаў яе, і прынёс грошы, і паклаў ля ног Апосталаў.