Якава 1 разьдзел

Пасланьне Якава
Пераклад Васіля Сёмухі → Пераклад П. Татарыновіча

 
 

Якаў, раб Бога і Госпада Ісуса Хрыста, дванаццаці родам, якія ў расьсеяньні, — радавацца!
 
Якуб слуга Бога і Ўсеспадара нашага Езуса Хрыстуса дванаццаці пакаленням, што знайходзяцца ў расцярушэнні, прывет.

Зь вялікай радасьцю прымайце, браты мае, калі ўпадаеце ў розныя выпрабаваньні,
 
Лічэце сабе за вялікую радасьць, браты мае, калі рожныя спакусы вас агорнуць,

ведаючы, што выпрабаваньне вашай веры робіцца цярплівасьцю,
 
ведаючы, што дазнанне веры вашай творыць вытрываласьць;

а цярплівасьць павінна мець дасканалае дзеяньне, каб вы былі дасканалыя ва ўсёй паўнаце, бязь ніякай пахібы.
 
а вытрываласьць гэта дзеля дасканалячае, каб вы былі поўнадасканальнымі без ніякіх недахопаў.

Калі ж каму-небудзь з вас не хапае мудрасьці, хай просіць у Бога, Які дае ўсім проста і без дакораў, — і дасца яму.
 
І калі хто з вас патрабуе мудрасьці няхай просіць у Бога, шчодра даючага без дакораў, і дасцца яму.

Але няхай просіць зь вераю, і зусім не сумняваецца, бо хто сумняваецца, падобны да марское хвалі, якую гоніць і распырсквае вецер;
 
Але хай просіць зь вераю бязь ценю сумніву; хто бо сумняваецца, падобны марской хвалі, ветрам падыманай ды ганянай.

Хай не спадзяецца такі чалавек атрымаць што-небудзь ад Госпада.
 
Гэткі чалавек хай не спадзяецца атрымаць што ад Бога.

Чалавек двудушны — ня цьвёрды на ўсіх шляхах сваіх.
 
Двудушны муж хісткі ёсьць на ўсіх шляхох сваіх.

Хай славіцца пакорлівы брат у высокасьці сваёй,
 
Хай ганарыцца брат пакорны высокасьцю сваёю;

а багаты ў пакоры сваёй, бо ён мінецца, бы краска ў траве:
 
а багаты — сваёю нізкасьцю, праміне бо як той квет на траве:

узыходзіць сонца, настае сьпёка, і высушвае траву, краска яе ападае, прападае хараство яе; так вяне і багаты ў шляхах сваіх.
 
узыйдзе сонца, настане сьпека, высушыць траву і квет ападае, краса выгляду ягонага нікне; так вяне і багаты на сваіх шляхох.

Дабрашчасны чалавек, які вытрывае выпрабаваньне, бо пасьля выпрабаваньня ён атрымае вянок жыцьця, які паабяцаў Гасподзь тым, хто любіць Яго.
 
Шчасьлівы муж, які вытрымоўвае спакусу, бо-ж калі быў выпрабаваны, атрымае вянец жыцьця, які абяцаў Бог Любячым Яго.

У выпрабаваньні ніхто хай ня кажа: «Бог мяне спакушае»; Бог бо не спакушаецца злом і сам не спакушае нікога,
 
Ніхто ў спакусе хай не кажа: Бог мяне спакушае; Бог бо не спакушаецца злом і Сам нікога ня кусіць.

а кожны спакушаецца, калі ваблены і наджаны сваім пажаданьнем;
 
Але кажны спакушаецца поцягам і прывабай свае похаці.

а пажаданьне, зачаўшы, родзіць грэх, а ўчынены грэх родзіць сьмерць.
 
Похаць-жа, зачаўшы, родзіць грэх; а грэх дакананы родзіць сьмерць.

Не ашуквайце сябе, браты мае любасныя:
 
Дык не манеце сабе, браты найдаражэйшыя:

Усякае даньне добрае і ўсякі дар дасканалы зыходзіць згары, ад Айца сьвятла, у Якога няма перамены, ані ценю пераменнасьці.
 
ўсякае найлепшае дарэнне і ўсякі дасканальны дар згары ёсьць, зыйходзіць ад Айца сьвятла, ў якога няма зьменнасьці ані ценю перамены;

Захацеўшы, спарадзіў Ён нас словам ісьціны, каб сталіся мы нейкім пачаткам Ягоных твораў.
 
з уласнае бо волі радзіў нас словам праўды, каб мы былі нейкім начаткам яго стварэння.

Дык вось, браты мае любасныя, кожны чалавек няхай будзе борзды ў слуханьні, марудлівы ў словах, марудлівы ў гневе;
 
Вы гэта ведаеце, браты мае мілыя. Хай, восьжа, кажны чалавек хуткі будзе да слухання, а спавольны да гутаркі й спавольны да гневу.

бо гнеў чалавечы ня творыць праўды Божай.
 
Гнеў бо да справядлівасці Божай ня спрычыняецца.

Таму, адклаўшы ўсялякую нячыстасьць і лішнюю злосьць, у пакоры прымеце пасеянае ў вас слова, якое можа ўратаваць вашы душы.
 
Таму, адкінуўшы ўсялякую нечысьць ды лішнюю злосьць, з лагоднасьцю прыймайце ўсеванае слова, могучае збавіць вашыя душы.

Будзьце ж выканаўцы слова, а не слухачы толькі, што ашукваюць самі сябе.
 
Будзьце выканальнікамі слова, а не слухачамі толькі, ашукваючымі сябе.

Бо хто слухае слова і ня выконвае, той падобны да чалавека, які разглядвае прыродныя рысы аблічча свайго ў люстры:
 
Бо калі хто слухае слова ды ня выконвае, той падобны да чалавека, што прызіраецца ў люстры прыроднаму абліччу:

ён паглядзеў на сябе, адышоўся — і адразу забыўся, які ён ёсьць.
 
ён азірнуў сябе і адыйшоў ды зараз забыўся, якім быў.

А хто пранікне ў закон дасканалы, закон свабоды, і застанецца ў ім, той, ня будучы слухачом забыўлівым, а выканаўцам дзеі, дабрашчасны будзе ў сваім дзеяньні.
 
А хтоб пранік дасканалы закон вольнасьці ды вытрываў быў ім, ня слухачом забудчывым стаўшыся, але выканальнікам дзела, той шчасьлівы будзе ў чыне сваім.

Калі ж хто з вас думае, што ён пабожны, і не таймуе свайго языка, а ашуквае сваё сэрца, у таго пустая пабожнасьць.
 
Каліж хто думае, што ён пабожны, ня сутрымоўваючы языка свайго, але абласучваючы сэрца сваё, таго пабожнасьць пустая.

Чыстая і беспахібная пабожнасьць перад Богам і Айцом ёсьць тое, каб дагледзець сірот і ўдоваў у іхніх скрухах і захоўваць сябе неапаганенага сьветам.
 
Чыстай і беззаганнай перад Богам і Айцом ёсьць тая пабожнасьць: каб вясьці догляд сірат і ўдоваў, а сябе ўсьцярэгчы неапаганеным ад гэтага сьвету.