1 І зноў пачаў навучаць каля мора. І вось сабралася вакол Яго вялізарная грамада, так што Ён, ўвайшоўшы ў лодку, сядзеў на моры, а ўся грамада стаяла на беразе кругом мора.
2 І навучаў іх многа чаго ў прыповесьцях, і казаў ім у сваёй навуцы:
3 "Слухайце. Вось выйшаў сейбіт на сяўбу.
4 І калі сеяў, адно зерне ўпала пры дарозе; і наляцелі птушкі нябесныя і падзяўблі яго.
5 Другое зерне ўпала на камяністае месца, дзе не было шмат зямлі, і хутка ўзыйшло, бо зямля была неглубокая;
6 і калі ўзыйшло сонца, зьвяла, бо ня мела карэньняў, і высахла.
7 А іншае ўпала ў церні, і вырасьлі церні ды заглушылі яго, і не дало пладоў.
8 Яшчэ іншыя ўпалі на ўрадлівую зямлю і далі багаты плод: узыйшлі, вырасьлі і ўрадзілі: адно трыццаць, адно шэсьцьдзесят, адно сто".
9 І казаў: "Хто мае вушы, каб слухаць, хай слухае".
10 І калі Езус застаўся адзін, тыя, што з Ім былі, разам з Дванаццацю пыталіся ў Яго адносна прыповесьцяў.
11 Дык сказаў Ён ім: "Вам дадзена таямніца Каралеўства Божага; а тым, якія вонкі, усё гаворыцца ў прыповесьцях,
12 каб вачыма глядзелі, і ня бачылі, ды каб вушыма слухалі, і не разумелі, каб не навярнуліся і не былі ім адпушчаны грахі".
13 І кажа ім: "Не разумееце гэтай прыповесьці? А як жа ўсе прыповесьці зразумееце?
14 Сейбіт слова сее.
15 А тыя, што пры дарозе, дзе сеецца слова, калі пачуюць, зараз прыходзіць шатан і вырывае пасеянае ў іх слова.
16 А тыя, што на камяністым месцы пасеяны, пачуўшы слова, прыймаюць яго адразу з радасьцю,
17 але ня маюць ў сабе кораня, таму нетрывалыя; калі надыйдзе прыгнёт і прасьлед дзеля слова, зараз жа горшацца.
18 А тыя, што ў цернях пасеяныя, слухаюць слова,
19 але клопаты веку гэтага і чар багацьця ды прагавітасьць іншых рэчаў, пранікаючы іх, заглушаюць слова, і яно не прыносіць плоду.
20 А тыя, што на добрай зямлі пасеяныя, гэта тыя, што слухаюць слова і прыймаюць ды прыносяць плод: адзін — трыццаць, другі — шэсьцьдзесят, а іншы — сто.
21 Ды казаў ім: "Ці на тое прыносіцца сьвечка, каб паставіць яе пад пасудзіну або пад ложак? Няўжо не на тое, каб была пастаўлена на сьвечніку?
22 Бо няма нічога тайнага, каб не было аб'яўлена, ды нічога скрытага, каб не было выяўлена.
23 Хто мае вушы, каб слухаць, хай слухае".
24 Далей казаў ім: "Глядзіце, што слухаеце! Якою меркай вы будзеце мераць, такою вам адмераюць ды дададуць яшчэ.
25 Бо хто мае, таму будзе дадзена, а хто ня мае, дык і тое, што мае, будзе аднята ў яго.
26 І вучыў: "З Божым Каралеўствам так, як быццам чалавек пасеяў насеньне ў зямлю.
27 І ці ён сьпіць, ці ўстае ноччу і днём, а насеньне ўзыходзіць і расьце, і ён ня ведае як.
28 Бо зямля сама з сябе родзіць, перш ладыгу, пасьля колас, наастатак поўнае зерне ў коласе.
29 І калі ўжо пасьпее, зараз (гаспадар) запускае серп, бо настала жніво.
30 Далей прадаўжаў: "Да чаго падобнае Каралеўства Божае? Або якою прыповесьцю выявім гэта?
31 Як гарчычнае зерне, усеянае ў зямлю, ёсьць найменшым з усіх зерняў на зямлі;
32 А калі пасеянае ўзыходзіць, становіцца большым ад усіх гароднін, і выпушчае галіны вялікія, так што нябесныя птушкі могуць хавацца ў яго засені".
33 І ў многіх падобных прыповесьцях вясьцім ім слова, на колькі маглі яны зразумець,
34 ды без прыповесьцяў не гаварыў ім. А вучням асобна выясьняў усё.
35 Аднойчы, калі настаў вечар, сказаў ім Езус: "Пераплывем на другі бераг".
36 Адправіўшы людзей, як Ён быў у лодцы, так і ўзялі Яго; і іншыя лодкі былі з Ім.
37 І ўзьнялася вялікая вятруга, ды хвалі пачалі біць у лодку, так што лодку залівала.
38 А Езус спаў на карне на падушцы. І будзяць тады Яго, і кажуць Яму: "Настаўнік! Ці ж Цябе ня рупіць, што мы гінем?"
39 І Езус, падняўшыся, пагразіў ветру ды загадаў мору: "Замаўчы, суцішся!" Дык спыніўся віхор, і стала вялікая ціша.
40 Адазваўся да іх: "Чаму вы так палахлівыя, ня маеце яшчэ веры?" І яны надта спалохаліся ды казалі адзін аднаму: "Хто ж гэта такі, што віхор і мора Яго слухаюць?"
Знайшлі памылку ў тэксце? Вылучыце яе і націсніце:
Ctrl + Enter
Евангелле паводле Марка, 4 разьдзел
Звярніце ўвагу. Нумары вершаў — гэта спасылкі, якія вядуць на раздзел з параўнаннем перакладаў. Паспрабуйце, магчыма, вы будзеце прыемна здзіўлены.