1 Антыёх, сын цара Дэмэтрыя, — паслаў лісты з марскіх астравоў Сімону, святару і правіцелю ўсяго народа юдэйскага, і ўсяму народу,
2 і былі яны такога зместу: «Цар Антыёх — Сімону, першасвятару і правіцелю народа, і народу юдэйскаму — прывітанне.
3 Так, як злачынцы, некаторыя завалодалі царствам нашых бацькоў, а я хачу завалодаць царствам, каб вярнуць яго да ранейшага становішча, то і сабраў я многа войска, і падрыхтаваў ваенныя караблі.
4 Хачу ж прайсці па тэрыторыі, каб пакараць тых, якія знішчылі наш край і шмат гарадоў майго царства зраўнавалі з зямлёй.
5 Дык цяпер пацвярджаю табе ўсе падаткі, ад якіх вызвалілі цябе цары да мяне, і ўсе іншыя даніны, ад якіх звольнілі цябе.
6 І дазваляю табе чаканіць сваю ўласную манету ў тваім краі;
7 а Ерузалім і святыня хай будуць свабодныя, і ўся зброя, што ты зрабіў, і крэпасці, якія пабудаваў і якімі валодаеш, хай застаюцца пры табе;
8 і ўсякі доўг царскі ды будучыя царскія даўгі ад цяпер і назаўсёды хай будуць адпускацца табе.
9 Калі ж авалодаем царствам нашым, ушануем цябе, і твой народ, і святыню вялікай славай, каб ваша слава выявілася ўсяму свету».
10 У сто семдзесят чацвёртым годзе накіраваўся Антыёх у зямлю сваіх бацькоў, а ўсе ваяры перайшлі да яго, так што нямногія засталіся пры Трыфане.
11 І Антыёх пагнаўся за ім, і ён, уцякаючы, прыбыў у Дору, што знаходзіцца каля мора;
12 бо ведаў ён, што нахлынула гора на яго і што войска пакінула яго.
13 І Антыёх наблізіўся да Доры са ста дваццаццю тысячамі ваяроў і васьмю тысячамі коннікаў,
14 абкружыў горад, і караблі падышлі з мора, і сціскаў горад з сушы і з мора, і нікому не дазваляў уваходзіць, ані выходзіць.
15 А вярнуўся з Рыма Нумэній і тыя, што з ім былі, маючы лісты, напісаныя да цароў і да краёў, у якіх было напісана вось што:
16 «Консул рымскі, Люцый, цару Пталемею — прывітанне.
17 Прыбылі да нас пасланнікі юдэйскія, нашыя прыяцелі і саюзнікі, пасланыя першасвятаром Сімонам і народам Юдэйскім, каб аднавіць ранейшае сяброўства і саюз.
18 Прынеслі ж яны залаты шчыт у тысячу мінаў вагі.
19 Ды рашылі мы напісаць ліст царам і краям, каб не спрычынялі ім крыўды і каб не ваявалі супраць іх, супраць іх гарадоў, ані супраць іх краю, ды каб не дапамагалі тым, хто з імі ваюе.
20 Рашылі ж мы прыняць ад іх шчыт.
21 Дык калі нейкія злачынцы ўцякуць з іх краю да вас, то аддайце іх першасвятару Сімону, каб іх пакараў па сваім законе».
22 Тое ж самае напісаў цару Дэмэтрыю, і Аталу, і Ар’ярату, і Арсаку,
23 ды ўсім краям: і Сампсацы, і Спартанцам, і Дэласу, і Мінду, і Сіцыёну, і Карыіду, і Самосу, і ў Памфіліі, і ў Ліцыю, і Галікарнасу, і Родасу, і Фасілідзе, і Косу, і Араду, і Гарцыне, і Кніду, і Сідзе, і Кіпру, і Цырэне.
24 А копію гэтых лістоў напісалі першасвятару Сімону і народу Юдэйскаму.
25 Цар Антыёх на другі дзень асадзіў войска Доры, адпраўляючы туды новыя сілы, ды будуючы машыны, ды замкнуў Трыфана, каб ён не выйшаў і не ўвайшоў.
26 І Сімон паслаў яму дзве тысячы адборных ваяроў на дапамогу, і срэбра, і золата, ды многа пасудзін.
27 І ён не захацеў прыняць гэта, але знішчыў усё, аб чым дамовіўся з ім раней, і стаў чужым яму.
28 І паслаў да яго Атэнобія, аднаго з прыяцеляў сваіх, каб перагаварыць з ім ды сказаць: «Вы трымаеце Ёпэ і Газару ды крэпасць, што ў Ерузаліме, гарады майго царства;
29 вы спустошылі землі іх, і прынеслі вялікае гора для зямлі, і сталі гаспадарамі ў многіх месцах у маім царстве.
30 Дык цяпер аддайце гарады, якія вы занялі, ды падаткі з тых мясцовасцей, у якіх вы гаспадарыце па-за межамі Юдэі;
31 калі ж не, то заплаціце за іх пяцьсот талентаў срэбра, і за спусташэнне, якое вы зрабілі, і за падаткі ад гарадоў — другія пяцьсот талентаў; а калі не, то прыйдзем і знішчым вас».
32 І прыяцель цара Антэнобій прыбыў у Ерузалім, і ўбачыў славу Сімона, і бляск золата, і срэбра, і шматлікія пасудзіны і паслугу, аслупянеў, і выказаў яму патрабаванні цара.
33 І ў адказ сказаў яму Сімон: «Не занялі мы чужой зямлі ані прысвоілі сабе чужой маёмасці, але спадчыну нашых бацькоў, якая несправядліва была забрана калісьці нашымі ворагамі.
34 Мы ж, маючы час, вярнулі сабе спадчыну нашых бацькоў;
35 што да Ёпэ і Газары, якіх ты патрабуеш, то яны прыносілі вялікую шкоду народу нашаму: за іх дадзім сто талентаў». І той не сказаў яму аніводнага слова.
36 З вялікаю ж злосцю вярнуўся да цара, і перадаў яму гэты адказ, і расказаў яму пра славу Сімона і пра ўсё, што ён убачыў; і цар разгневаўся страшна.
37 Трыфан жа дабраўся да карабля і ўцёк у Артозію.
38 І цар назначыў Цэндэбэя марскім кіраўніком, і аддаў пад яго кіраўніцтва пешых і коннікаў;
39 і загадаў яму накіраваць войска супраць Юдэі, і загадаў яму пабудаваць Цэдрон, і ўмацаваць брамы горада, і ваяваць супраць народа. Цар жа пераследаваў Трыфана.
40 І Цэндэбэй прыбыў у Ямнію і пачаў здзекавацца з народа, і нападаць на тэрыторыю Юдэі, і браць людзей у палон, і забіваць.
41 І адбудаваў Цэдрон, і памясціў там коннікаў, і войска, каб, выйшаўшы, пераймалі на дарогах Юдэі, як загадаў яму цар.
Знайшлі памылку ў тэксце? Вылучыце яе і націсніце:
Ctrl + Enter
Першая Кніга Макабэяў, 15 разьдзел
Звярніце ўвагу. Нумары вершаў — гэта спасылкі, якія вядуць на раздзел з параўнаннем перакладаў. Паспрабуйце, магчыма, вы будзеце прыемна здзіўлены.
Публікуецца з дазволу Міжканфесіянальнага хрысціянскага рэлігійнага брацтва
«Біблейскае таварыства ў Рэспубліцы Беларусь».
© 2017