Лукаша 13 разьдзел

 

 

У гэты час прыйшлі некаторыя і расказалі Яму пра Галілеянаў, чыю кроў Пілат зьмяшаў з ахвярамі іхнімі.

 

У той час прыйшлі некаторыя і расказалі Ісусу аб Галілейцах, якіх кроў Пілат зьмяшаў з іхнымі ахвярамі.

Ісус сказаў ім на гэта: ці думаеце вы, быццам гэтыя Галілеяне сталі грашнейшыя за ўсіх Галілеянаў, што так пацярпелі?

 

Ісус сказаў ім на гэтае: "Ці думаеце, што гэныя Галілейцы, якія так пацярпелі, былі больш грэшнымі за ўсіх Галілейцаў?

Не, кажу вам; але калі не пакаецеся, усе гэтак сама загінеце.

 

Не, кажу вам, але калі не пакаецеся, дык усе гэтак пагінеце.

Альбо, ці думаеце, што тыя васямнаццаць чалавек, на якіх упала вежа Сілаамская і забіла іх, былі вінаватыя больш за ўсіх, хто жыве ў Ерусаліме?

 

Ці думаеце, што тыя васемнаццаць чалавек, на якіх звалілася Сілаамская вежа ды пабіла іх, былі больш вінаватымі за ўсіх, што жылі ў Ерузаліме?

Не, кажу вам; але калі не пакаецеся, усе гэтак сама загінеце.

 

Не, кажу вам; але калі не пакаецеся, усе таксама пагінеце".

І сказаў гэтую прытчу: нехта меў у сваім вінаградніку пасаджаную смакоўніцу, і прыйшоў шукаць плоду на ёй, і не знайшоў;

 

І сказаў вось якую прыповесьць. "Нехта меў у сваім вінаградніку пасаджаную смакоўніцу і прыйшоў шукаць на ёй пладоў і не знайшоў.

і сказаў вінаградару: вось, я трэйці год прыходжу шукаць плоду на гэтай смакоўніцы і не знаходжу; сьсячы яе, навошта яна і зямлю займае?

 

І сказаў вінаградару: вось я трэці год прыходжу шукаць плоду на гэтай смакоўніцы і не знаходжу, дык сьсячы яе, нашто яна і зямлю займае?

Але той сказаў яму ў адказ: спадару! пакінь яе і на сёлета, пакуль я акапаю яе і абкладу гноем:

 

Але той адказаў яму ў адказ: "Гаспадар! пакінь яе і на гэты год, пакуль я абкапаю яе і аблажу гноем;

ці ня ўродзіць плоду; калі ж не, налета сьсячэш яе.

 

ці ня дасьць плоду. Калі-ж не, дык на той год высячэш яе".

У адной сынагозе Ён вучыў у суботу;

 

Ён навучаў у адной бажніцы ў суботу.

там была жанчына, якая васямнаццаць гадоў мела духа немачы: яна была скурчаная і не магла выпрастацца.

 

І там была жанчына, што мела ўжо васемнеццаць гадоў духа нядужасьці. Яна была скурчаная і не магла выпрастацца зусім.

Ісус, угледзеўшы яе, падышоў і сказаў ёй: жанчына! ты вызваляешся ад недужы тваёй.

 

Угледзяўшы яе, Ісус паклікаў і сказаў ёй: жанчына, ты вызвалена ад твае немачы.

І ўсклаў на яе рукі; і яна адразу выпрасталася і пачала славіць Бога.

 

І ўсклаў на яе рукі, і адразу выпрасталася і пачала славіць Бога.

Пры гэтым начальнік сынагогі, абураючыся, што Ісус ацаліў у суботу, сказаў люду: ёсьць шэсьць дзён, у якія можна рабіць: у тыя і прыходзьце ацаляцца, а ня ў дзень суботні.

 

Сказаў-жа начальнік бажніцы, узлаваўшыся, што Ісус аздаравіў яе ў суботу, гаворачы да народу: ёсьць шэсьць дзён, калі годзіцца працаваць; у тыя дні і прыходзьце аздараўляцца, а ня ў дзець суботні.

Гасподзь сказаў яму ў адказ: крывадушнік! ці не адвязвае кожны з вас вала свайго альбо асла ад ясьляў у суботу, і ці не вядзе паіць?

 

Але Госпад адказаў яму ў адказ: крывадушнікі, ці-ж не адвязвае кожны з вас свайго вала ці асла ад ясьляў у суботу, і ці не вядзе яго паіць?

а гэтую дачку Абрагамаву, якую зьвязаў сатана вось ужо васямнаццаць гадоў, ці ня трэба было вызваліць яе ад повязяў тых у дзень суботні?

 

А гэтую-ж Аўрагамаву дачку, якую зьвязаў нячысты, вось ужо васемнаццаць гадоў, ці-ж не належала звольніць яе ад гэтых путоў ў дзень суботні?

І калі казаў Ён гэта, усе супраціўнікі Ягоныя пасароміліся; і ўвесь люд радаваўся за ўсе слаўныя дзеі Ягоныя.

 

І калі Ён гэтае гаварыў, усе Ягоныя ворагі засаромеліся, а ўсе людзі радаваліся з усіх слаўных дзеяньняў Яго.

А Ён сказаў: на што падобнае Царства Божае, і да чаго прыпадобню яго?

 

яно падобнае на зерне гарчычнае, якое, узяўшы, чалавек пасадзіў у садзе сваім: і вырасла, і зрабілася вялікім дрэвам, і птушкі нябесныя хаваліся ў гольлі яго.

 

Яшчэ сказаў: да чаго прыпадобню Царства Божае?

 

Яно падобнае на закваску, якую жанчына, узяўшы, паклала ў тры меры мукі, пакуль не закісла ўсё.

 

І праходзіў гарадамі і селішчамі, вучачы і кіруючыся да Ерусаліма.

 

Прайходзіў праз месты і вёскі, навучаючы і кіруючы свой шлях у Ерузалім.

Нехта сказаў Яму: Госпадзе! няўжо мала тых, што ратуюцца? А Ён сказаў ім:

 

Нехта сказаў Яму: "Госпадзе, няўжо мала тых, што збавяцца?" Ён-жа сказаў ім:

імкнецеся ўвайсьці праз вузкую браму, бо, маўляю вам, многія паспрабуюць увайсьці і ня здолеюць.

 

"Старайцеся ўвайсьці праз цесныя дзьверы, бо кажу вам, многія будуць памыкацца ўвайсьці ды ня змогуць.

Калі гаспадар дома ўстане і зачыніць дзьверы, тады вы, стоячы знадворку, пачняце стукаць у дзьверы і казаць: «Госпадзе! Госпадзе! адчыні нам», але Ён скажа вам у адказ: «ня ведаю вас, адкуль вы»;

 

Калі гаспадар дому ўстане і замкне дзьверы, тады вы, стоячы вонках, пачняце стукаць у дзьверы і казаць: "Госпадзе, адчыні нам!" Але Ён скажа вам у адказ: "Ня ведаю вас, адкуль вы".

тады пачняце казаць: «мы елі і пілі перад Табою, і на вуліцах нашых вучыў Ты».

 

Тады пачняце гаварыць: "Мы елі і пілі перад Табою і Ты навучаў на нашых вуліцах".

Але Ён скажа: «кажу вам: ня ведаю вас, адкуль вы; адыдзеце ад Мяне ўсе, хто ўчыняе няпраўду».

 

Але Ён адкажа вам: "Кажу вам: ня ведаю вас, адкуль вы; адыйдзеце ад Мяне ўсе, што чыніце бясчынствы".

Там будзе плач і скрыгат зубоў, калі ўбачыце Абрагама, Ісаака і Якава і ўсіх прарокаў у Царстве Божым, а сябе выгнанцамі.

 

Там будзе плач і скрыгат зубоў, калі ўбачаць Аўраама, Ісаака і Якуба і ўсіх прарокаў у Божым Валадарстве, вас-жа выгнаных вон.

І прыйдуць з усходу і з захаду, і поўначы і поўдня і ўзьлягуць у Царстве Божым.

 

І прыйдуць з усходу і захаду, з поўначы і паўдня і засядуць за сталом у Божым Валадарстве.

І вось, ёсьць апошнія, што будуць першымі, і ёсьць першыя, што будуць апошнімі.

 

І вось ёсьць апошнія, што будуць першымі, і ёсьць першыя, якія будуць апошнімі".

У той дзень прыйшлі некаторыя фарысэі і казалі Яму: выйдзі адгэтуль, бо Ірад хоча забіць Цябе.

 

І сказаў ім: ідзеце, скажэце гэтаму лісу: вось, выганяю нячыстых і аздараўляю сёньня і ў наступны дзень, і ў трэйці дзень скончу;

 

а зрэшты, мне трэба хадзіць сёньня, заўтра і ў наступны дзень, бо ня бывае, каб прарок загінуў па-за Ерусалімам.

 

Ерусаліме, Ерусаліме, што забіваеш прарокаў і камянямі пабіваеш пасланых да цябе! колькі разоў хацеў Я сабраць дзяцей тваіх, як птушка птушанят сваіх пад крылы, і вы не схацелі!

 

Вось, застаецца вам дом ваш пусты, маўляю бо вам, што вы ня ўбачыце Мяне, пакуль ня прыйдзе час, калі скажаце: дабраславёны Той, Хто ідзе ў імя Госпада!