Тобіі 4 Кніга Тобіі 4 разьдзел

¹ У той дзень Табіэль прыпомніў грошы, якія аддаў на захаванне Габаэлю ў Рагэс у Мідыі.

² І сказаў ён у сэрцы сваім: «Вось, я папрасіў сабе смерці. Чаму не паклікаць мне сына свайго і не сказаць яму аб гэтых грошах, якія я аддаў на захаванне, перш чым памру?»

³ І паклікаў ён сына свайго Тобію, і ён прыйшоў да яго, і сказаў ён яму: «Сыне, калі я памру, пахавай мяне старанна, і шануй маці сваю, і не пакідай яе ва ўсе дні жыцця свайго, і рабі ўсё для яе дабра, і не засмучай дух яе ніякім чынам.

⁴ Памятай пра яе, сыне, бо яна многа небяспек убачыла дзеля цябе, калі ты быў у чэраве. Калі яна памрэ, пахавай яе каля мяне ў адной магіле.

⁵ І ва ўсе дні жыцця свайго, сыне, май Госпада ў памяці, і сцеражыся грахоў і парушэння Яго загадаў. Жыві справядліва ва ўсе дні жыцця свайго ды не сыходзь на дарогі злачыннасці,

⁶ бо калі будзеш рабіць справядліва, будуць шчасныя твае шляхі ў працах тваіх, як усіх тых, што робяць справядліва.

⁷ І з маёмасці сваёй, сыне, давай міласціну і не адварочвай аблічча твайго ад ніводнага беднага і тады не адвернецца ад цябе аблічча Божае.

⁸ Колькі будзеш мець, сыне, па колькасці давай міласціну з гэтага. Калі будзеш мець багацейшую маёмасць, большую з яе давай міласціну. Калі меншую будзеш мець, не бойся і пры меншай даваць міласціну:

⁹ бо адложыш сабе на дзень бяды добрую ўзнагароду,

¹⁰ бо міласціна вызваляе ад смерці і не дапускае ісці ў апраметную.

¹¹ Міласціна бо мілы дар усім, хто ўскладае яе перад Узвышнім.

¹² Сцеражыся, сынку, усякай распусты. Жонку бяры з нашчадкаў бацькоў сваіх і не бяры жонкі чужой, якая не з пакалення твайго бацькі, бо мы з’яўляемся сынамі прарокаў: Ной, Абрагам, Ізаак і Якуб — бацькі нашыя адвеку. Памятай, сынку, што яны ўсе ўзялі жонак з пакалення бацькоў сваіх і дабраславёныя былі ў сынах сваіх ды нашчадкі іх будуць мець спадчыну зямлі.

¹³ І ты, сынку, любі братоў сваіх, і не ўзносся ў сэрцы сваім над братамі тваімі, і над сынамі і дочкамі народа твайго, і вазьмі сабе жонку з іх, бо ў пыхлівасці ёсць пагібель і вялікая пераменлівасць, і ў пустаце — страта, недахоп вялікі. Бо пустата — гэта маці голаду.

¹⁴ Заробку любога чалавека, які ў цябе будзе працаваць, — не затрымлівай у сябе, а зараз жа аддавай яму, і плата твая хай не памяншаецца; калі будзеш праўдаю служыць Богу, Ён табе адгодзіць. Уважай на сябе, сынку, ва ўсёй сваёй дзейнасці ды будзь мудры ва ўсіх сваіх размовах,

¹⁵ Ды што сам ненавідзіш, нікому не рабі. Не пі віна да ап’янення і хай п’янства не праводзіць цябе ў дарозе тваёй.

¹⁶ Хлебам сваім падзяліся з галодным, і адзеннем — з голым; з усяго, што залішне ў цябе, — давай міласціну, і хай вока тваё не глядзіць нядобра, калі даеш міласціну.

¹⁷ Разламай хлеб свой і вылі віно сваё на грабах справядлівых, і не давай грэшнікам.

¹⁸ Парады шукай у кожнага мудрага і не пагарджай парадаю ўсякаю карыснаю.

¹⁹ Увесь час дабраслаўляй Госпада і прасі ў Яго, каб кіраваў тваімі дарогамі і ўсімі сцежкамі тваімі і каб распараджаўся добра намерамі тваімі, бо ўсе пагане не маюць добрых парадаў, але сам Госпад дасць ім добрую параду. Каго бо Ён захоча — падымае, і каго захоча Госпад — паніжае аж да пекла ўніз. Дык цяпер, сынку, памятай пра загады мае і хай не знікнуць яны з твайго сэрца.

²⁰ І цяпер, сынку, паведамляю табе, што я аддаў дзесяць талентаў срэбра Габаэлю, сыну Габрыя ў Рагэс у Мідыі.

²¹ Не саромся, сынку, што бедна мы жылі. Будзеш мець многа дабра, калі будзеш баяцца Бога і сцерагчыся ўсякага граху ды добра трымаць сябе перад абліччам Госпада, Бога твайго».