1 Цяжар узглядам пустыні ля мора. — Як віхры, што веюць з паўдня, ідзець яно з пустыні, з краю страшнага.
2 Цяжкая відзень была паведамлена імне: глабаньнік глабае, і пустошнік пустоша. Узыходзь, Еламе, аблягай, Мідзе! я суняў усі ўздыхі.
3 Затым напоўніліся сьцёгны мае болям, трудненьні схапілі мяне, як трудненьні парадзіхі. Я ў такіх сударгах, што ня чую; я так спалохаўшыся, што ня бачу.
4 Сэрца мае трывожыцца; я спалохаўшыся; вечар, радасьць мая, абярнулася імне ў страх.
5 Стол прыгатаваны, вартаўнік вартуе; ядуць, п’юць. Устаньце, князі, мажча шчыт.
6 Бо Спадар сказаў імне: «Ідзі, пастаў вартаўніка; хай скажа ён, што абача».
7 І бачыў ён цялежкі з паркамі коні, цялежкі, цягненыя асламі, цялежкі цягненыя вярблюдамі; і ўслухаўся з увагаю, зь вялікаю ўвагаю.
8 І закрычэў, бы леў: «Спадару мой! я стаю бязустанку на вартавой вежы ўдзень, і на месцу варты свае я стаяў усі ночы.
9 І вось, прыехалі цялежкі зь людзьмі паркамі коні». І адказаў: «Устаў, упаў Бабілён, і ўсі выразаныя багі ягоныя разьбіліся воб зямлю».
10 О малацьба мая, сыну току майго! я паведаміў вам тое, што чуў ад СПАДАРА войскаў, Бога Ізраелявага.
11 Цяжар узглядам Думы. — Да мяне хтось крычыць із Сэіру: «Вартаўніча! што ночы? вартаўніча! што ночы?»
12 Вартаўнік сказаў: «Настала раніца, і таксама ноч. Калі хочаце пытацца, то пытайцеся, зьвярніцеся».
13 Цяжар узглядам Арабы. — У лесе Арабскім начуйце, караваны Дэдановы!
14 Наўпярэймы ўсьмягламу выносяць ваду жыхары краю Фемінага, з хлебам пераймаюць валацугу;
15 Бо валочацца ад мячоў, ад найстранага мяча, і ад напятага лука, і ад цяжару вайны.
16 Бо гэтак Спадар сказаў імне: «Яшчэ за год, як гады найміцкія, і шчэзьне ўся слава Кідарова:
17 І астача ад ліку лучнікаў, дужасілаў сыноў кідарскіх зьменшыцца; бо СПАДАР, Бог Ізраеляў, казаў».
Знайшлі памылку ў тэксце? Вылучыце яе і націсніце:
Ctrl + Enter
Відзень прарокі Ісаі, 21 разьдзел
Звярніце ўвагу. Нумары вершаў — гэта спасылкі, якія вядуць на раздзел з параўнаннем перакладаў. Паспрабуйце, магчыма, вы будзеце прыемна здзіўлены.