1 Бяда. Арэлю, Арэлю, месту, ідзе жыў Давід. Дабаўляй год да году; няхай сьвяты йдуць колам.
2 Яшчэ Я навяду гароту на Арэль, і там будуць стогны а смутак, і будзе ён Імне, як Арэль.
3 І Я разьлягуся супроці цябе навокал, і аблягу станьмі, і пастанаўлю супроці цябе гарады.
4 І будзеш паніжаны, і будзеш гукаць спад зямлі, і мова твая будзе нізкая спад пылу, і голас твой будзе, як выгуканьніка памерлых спад зямлі, і будзеш ціўкаць мову сваю спад пылу.
5 І будзе, як ценькі пыл, множасьць чужаземцаў тваіх і, як ўмецьце, што разьлятаецца, множасьць тыраноў; але, гэта будзе неўспадзеўкі, якга.
6 Ад СПАДАРА войскаў будзе кара громам а трасеньням а вялікім гукам, віхром а бураю а поламям жаручага цяпла.
7 І будзе, як сьненьне, ночная здань, множасьць усіх народаў, што ваююць із Арэлям, нават усі, што ваююць ізь ім і гарадамі ягонымі, уціскаюць яго.
8 І будзе, як галодны сьніць, быццам ён есьць, але прачыхаецца, і душа ягоная пустая; і як усьмяглы сьніць, быццам ён п’ець, але прачыхаецца, і вось, ён млявы, і душа ягоная ўсьмягшы; так будзе з множасьцяй усіх гэтых народаў, што ваююць із гарою Сыёнам.
9 Адвалакайце й дзівіцеся, прыдавайцеся нявіснымі і занявісьнейце. Яны п’яныя, але не ад віна, хістаюцца, але не ад хмельнага напітку;
10 Бо СПАДАР выліў на вас дух глыбокага сну й закрыў вочы вашыя, прарокаў а галоўных вашых, відзеньнікаў прыкрыў.
11 І сталася вам кажная відзень, як словы запячатаванае кнігі, каторую даюць пісьменнаму, кажучы: «Чытай гэта, калі ласка»; але ён кажа: «Не магу, бо яна запячатаваная».
12 І даюць кнігу няпісьменнаму, кажучы: «Чытай гэта, калі ласка»; але ён адказуе: «Я няпісьменны».
13 І сказаў Спадар: «Затое, што бліжыцца люд гэты ротам сваім і сьціць Мяне вуснамі сваімі, а сэрца ягонае далёка ад Мяне, і боязьнь ягоная Мяне ё вывучанае людзкое расказаньне;
14 Дык вось, Я павялічу чудоўнае з гэтым людам, чудоўнае а чудоўнае, і загублю мудрасьць мудрыцоў ягоных, і розум разважных схаваецца».
15 Бяда тым, што глыбака хаваюцца, каб затаіць ізраду ад СПАДАРА, і каторых учынкі ў цемрадзі, і каторыя кажуць: «Хто бача нас, і хто знае нас?»
16 О крутадушнасьць вашая! Ціж ганчара цануюць аднолькава з глінаю? ціж выраб скажа майстру свайму: «Ён не зрабіў мяне»? або ціж твор скажа стварыцелю свайму: «Ён ня цяме»?
17 Ціж яшчэ ў найменшым часе Лібан не абернецца ў сад, і сад ня будуць мець за лес?
18 І пачуюць таго дня глухія словы кнігі, і зь цемрадзі а цемні вочы нявісных абачаць.
19 І павялічыцца лагодных радасьць у СПАДАРУ, і бедныя меж людзёў будуць цешыцца ў сьвятым Ізраелявым;
20 Бо няма ўжо ўцісканьніка, і загінуў насьміханьнік, і адцяты ўсі чукавыя да бяспраўя,
21 З каторых прычыны чалавек грэша словам, і становяць пасадку на тога, хто правуецца ў браме, і адпіхаюць справядлівага ашукаю.
22 Затым СПАДАР, што адкупіў Абрагама, гэтак кажа дому Якававаму: «Цяпер Якаў ня будзе паганбены, і цяпер від ягоны ня будзе бляды;
23 Бо, як абача сярод сябе дзеці свае, учынак рук Маіх, то яны будуць сьвяціць імя Мае, і пасьвяцяць Сьвятога Якававага, і Бога Ізраелявага будуць баяцца.
24 Блудзячыя ж духам стануць разумнымі, і наракаючыя прыймуць навуку».
Знайшлі памылку ў тэксце? Вылучыце яе і націсніце:
Ctrl + Enter
Відзень прарокі Ісаі, 29 разьдзел
Звярніце ўвагу. Нумары вершаў — гэта спасылкі, якія вядуць на раздзел з параўнаннем перакладаў. Паспрабуйце, магчыма, вы будзеце прыемна здзіўлены.