2 да Карынцянаў 6 2-i ліст да Карынцянаў 6 разьдзел

¹ Мы, як супрацоўнікі, заклікаем вас, каб вы не надарма прынялі ласку Божую,

² бо Ён кажа: «У час прыдатны выслухаў Я цябе ды ў дзень збаўлення ўспамог табе». Вось, цяпер час прыдатны, вось цяпер дзень збаўлення!

³ Не даючы нікому магчымасці спатыкнення, каб не глуміліся са служэння,

⁴ але ва ўсім мы яўляем сябе паслугачамі Бога: у вялікай цярплівасці, у горы, у нястачы, ва ўцісках,

⁵ пад ударамі, у вязніцах, у забурэннях, у спрацаванасці, у недаспаннях, у пастах,

⁶ у чыстасці, у мудрасці, у вялікадушнасці, у дабрыні, у Духу Святым, у непадробнай любові,

⁷ у слове праўды, у моцы Божай, са зброяй справядлівасці ў правай і левай руцэ,

⁸ у пашане і ў ганьбе, у знеслаўленні і ў добрай славе; нібы ашуканцы, ды праўдамоўныя,

⁹ быццам няведамыя, ды вядомыя, быццам паміраючыя, а, вось, жывём, быццам караныя, але не забітыя на смерць,

¹⁰ як бы сумныя, але заўжды вясёлыя, быццам убогія, а ўсё ж узбагачаючыя многіх, як тыя, што нічога не маюць, а ўсім валодаюць.

¹¹ Вусны нашы адкрыліся да вас, карынцяне, наша сэрца пашырылася.

¹² Вам не цесна ў нас, але цесна ў вашых сэрцах.

¹³ Уздайце нам тым самым спосабам, як да сваіх дзяцей кажу: адкрыйцеся і вы.

¹⁴ Не запрагайцеся з няверуючымі ў адно ярмо. Бо што мае агульнага справядлівасць з несправядлівасцю? Або якая супольнасць святла з цемраю?

¹⁵ Або якая згода Хрыста з Бэліярам, або якая лучнасць веруючага з няверуючым?

¹⁶ Або якое суладдзе святыні Божай з ідаламі? Бо вы ёсць святыня Бога жывога, як кажа Бог: «Пасялюся ў іх і буду хадзіць, і буду іх Богам, а яны будуць Маім народам.

¹⁷ Таму выйдзіце з іх асяроддзя і адлучыцеся ад іх, — кажа Госпад, — і не дакранайцеся да нячыстага, і Я вас прыму,

¹⁸ і буду вам Айцом, а вы будзеце Маімі сынамі і дочкамі — кажа Госпад Усемагутны».