2 Макабэяў 2 2-я Макабэяў 2 разьдзел

¹ У запісах жа прарока Ярэміі ўспамінаецца, што ён загадаў пераселеным узяць з сабою агонь, як і зазначана,

² як загадаў прарок пераселеным адносна закону, каб не забыліся на прыказанні Госпада і каб не збаламуціліся ў думках сваіх, гледзячы на залатых і срэбраных ідалаў і на аздабленне іх.

³ Гэтымі і падобнымі словамі напамінаў ім, кажучы, каб не выцяснялі закону з сэрца свайго.

⁴ А было ў тым запісе, як па Божай волі, выказанай яму, прарок загадаў з сабой несці палатку і каўчэг, калі ён узыходзіў на гару, з якой Майсей, узышоўшы, агледзеў спадчыну Божую.

⁵ І, узышоўшы туды, Ярэмія знайшоў жыллё ў выглядзе пячоры; і ўнёс туды палатку, і каўчэг, і ахвярнік кадзільны, а ўваход знішчыў.

⁶ І некаторыя з тых, што разам з ім ішлі, вярнуліся, каб заўважыць дарогу, але ўжо не змаглі яе адшукаць.

⁷ Калі ж Ярэмія даведаўся пра гэта, сварыўся на іх, кажучы, што месца гэта будзе невядомым, аж пакуль Бог не збярэ Свой народ і не акажа ім міласэрнасці;

⁸ і тады Госпад пакажа гэта і можна будзе бачыць веліч Госпада, і воблака будзе, падобна як да Майсея можна было бачыць, ды як тады, калі Саламон маліўся, каб месца было ўрачыстым спосабам асвячона.

⁹ Было ўказана таксама, як ён, поўны мудрасці, усклаў ахвяру пасвячэння пры заканчэнні будовы святыні.

¹⁰ Ён падобна, як Майсей, маліўся да Госпада, і сышоў агонь з неба, і знішчыў ахвяры цэласпалення.

¹¹ І Майсей сказаў: «Было спалена, каб ніхто не еў таго, што было ахвяравана за грэх».

¹² Падобна і Саламон святкаваў восем дзён.

¹³ А ў запісах і каментарыях Нэгэміі расказвалася таксама і тое, як, закладаючы бібліятэку, сабраў ён кнігі пра цароў і прарокаў, і кнігі Давіда, і лісты цароў аб дарунках.

¹⁴ Падобным жа чынам і Юда сабраў усе тыя кнігі, якія былі параскіданыя з прычыны вайны, што ў нас здарылася, і маем мы іх у сябе.

¹⁵ Дык калі іх патрабуеце — прышліце тых, хто вам іх даставіць.

¹⁶ Такім чынам, пішам вам, маючы святкаваць свята ачышчэння; дык добра зробіце, святкуючы свята ў гэтыя дні.

¹⁷ Бог жа, Які вызваліў увесь народ Свой і вярнуў усім спадчыну, і царства, і святарства, і святыню,

¹⁸ згодна з тым, што паабяцаў у законе. Бо спадзяёмся на Бога, што Ён хутка злітуецца над намі ды што збярэ нас на святое месца з усёй зямлі пад небам; вырваў бо Ён нас з вялікіх небяспек ды ачысціў месца.

¹⁹ А аб Юдзе Макабэю і братах яго, і аб ачышчэнні вялікай святыні ды пасвячэнні ахвярніка,

²⁰ па-за тым і аб баях супраць Антыёха Эпіфана, і супраць сына яго Эўпатара,

²¹ і аб аб’явах, паходзячых з неба для тых, якія мужна змагаліся за звычаі юдэйскія, так што хоць нешматлікія былі, аднак завалодалі ўсім краем ды змусілі ўцякаць вялікія войскі паганаў,

²² і адабралі назад слаўную ва ўсім свеце святыню, і вызвалілі горад, і аднавілі законы, з часам знікаючыя, бо Госпад ва ўсёй Сваёй міласці стаў ім спагадным —

²³ гэта ўсё, што Язон Цырэнец запісаў у пяці кнігах, мы пастараліся змясціць сцісла ў адной кнізе.

²⁴ Маючы бо на ўвазе вялікую колькасць лічбаў і цяжкасць, якую мноства спраў спрычыняе тым, хто хоча прачытаць гістарычныя апавяданні,

²⁵ мы пастараліся даць тым, якія хочуць чытаць, прыемныя для душы апавяданні, а тым, хто жадае, — каб лягчэй маглі запомніць, а ўсім чытачам — каб было карысна.

²⁶ А нам самім, якія ўчынілі гэту справу, дзеля скарачэння; гэта было нялёгкай працай, дарэчы ж, мы выканалі справу, поўную бяссонніцы і поту.

²⁷ Падобна ж нялёгка ёсць таму, хто рыхтуе банкет і хоча задаволіць іншых, мы, аднак, ахвотна возьмемся за гэту працу, каб заслужыць удзячнасць многіх,

²⁸ а клопат пра дробязі пакідаем аўтару, самі ж стараемся прытрымлівацца сцісласці ў абранай форме.

²⁹ Бо як будаўніку пры пабудове новага дома трэба рупіцца пра цэласнасць пабудовы, так і той, хто рупіцца пра разьбу і маляванне, займаецца тым, што патрэбнае для аздаблення, так, думаю, і нам трэба.

³⁰ А ўдумвацца і свабодна расказваць, і больш дакладна разгледжваць гісторыю ва ўсіх дробязях — задача аўтара;

³¹ укласці ж сцісласць у расказ ды сцерагчыся падрабязнага апісання падзей ёсць задача таго, хто скарачае.

³² Дык цяпер па невялікім уступным слове пачнём апавяданне; неразумна бо распавядаць перад гісторыяй, а самую гісторыю скарачаць.