Pawał u Efezie
1 I stałasia, kali Apołło byŭ u Karyncie, to Pawał, abyjšoŭšy hornyja starony, pryjšoŭ u Efez. I znajšoŭ niekatorych wučniaŭ
2 i skazaŭ da ich: Ci ŭwieryŭšy wy atrymali Ducha światoha? A jany skazali da jaho: Ale my i nia čuli, ci jość Duch światy.
3 Jon-ža skazaŭ: Dyk u čym wy chryščany? Jany skazali: U chroście Jana.
4 Pawał-ža skazaŭ: Jan chryściŭ narod chrostam pakuty, kažučy, kab uwieryli ŭ taho, katory pa im maje pryjści, heta značyć, u Jezusa.
5 Pačuŭšy hetaje, byli achryščany ŭ imia Pana Jezusa.
6 I kali Pawał uzłažyŭ na ich ruki, pryjšoŭ na ich Duch światy, i hawaryli mowami, i praročyli.
7 Było-ž usich mužoŭ kala dwanaccacioch.
8 A ŭwajšoŭšy ŭ bažnicu, hawaryŭ z adwahaj praz try miesiacy, hutaručy i pierakonywajučy ab karaleŭstwie Božym.
9 Kali-ž niekatoryja ŭpiralisia i nia wieryli, naruhajučysia z šlachu Pana pierad mnostwam, adyjšoŭšy ad ich, adłučyŭ wučniaŭ, štodnia hutaručy ŭ škole niejkaha Tyranna.
10 Dziejałasia-ž hetaje praz dwa hady, tak što ŭsie, katory žyli ŭ Azii, słuchali słowa Pana, žydy i pahanie.
11 I nie abyjakija cudy čyniŭ Boh rukoju Paŭła,
12 tak što nawat chustki i pajasy ad jahonaha cieła zanosili na chworych, i adychodzili ad ich chwaroby, i wychodzili złyja duchi.
13 Prabawali-ž niekatoryja i z wandroŭnych žydŭskich ekzarcystaŭ pryzywać imia Pana Jezusa nad tymi, što mieli złych duchaŭ, kažučy: Zaklinaju was praz Jezusa, katoraha abwiaščaje Pawał.
14 Było-ž niejkich siem synoŭ žyda Skiewy, staršaha światara, katoryja hetak rabili.
15 A zły duch adkazwajučy skazaŭ im: Jezusa znaju i Paŭła wiedaju, ale wy chto takija?
16 I ŭskočyŭšy na ich čaławiek, u katorym byŭ wielmi zły duch, i abdoleŭšy abodwuch, pakazaŭ nad imi takuju siłu, što jany hołyja i paranienyja ŭciakli z taho domu.
17 I heta stałasia wiedamym usim žydom i pahanam, katoryja žyli ŭ Efezie; i paŭ na ich usich strach, i było słaŭlena imia Pana Jezusa.
18 I mnohija z wierujučych prychodzili, spawiadajučysia i wykazwajučy swaje ŭčynki.
19 Mnohija-ž z tych, što zajmalisia čarami, znajšli knihi i spalili pierad usimi. A źličyŭšy ceny ich, znajšli na hrošy piaćdziesiat tysiač dynaraŭ.
20 Tak silna rasło słowa Božaje i ŭmacoŭwałasia.
21 A spoŭniŭšy heta, pawał namieryŭsia ŭ duchu, prajšoŭšy Makiedoniju i Achaju, iści ŭ Jeruzalim, kažučy: što paśla taho jak tam budu, treba mnie i Rym widzieć.
22 I pasłaŭšy ŭ Makiedoniju dwuch z pasłuhawaŭšych jamu, Cimafieja i Erasta, sam da času astaŭsia ŭ Azii.
23 A ŭ toj čas stałasia nie małoje zabureńnie dziela šlachu Pana.
24 Bo adzin sierabroŭnik, na imia Dzimitry, katory wyrablaŭ siarebranyja światynki Dyjany, dawaŭ ramieśnikam nie mały zarabotak.
25 Jon, sklikaŭšy ich i tych, katoryja byli hetaha rodu pracaŭnikami, skazaŭ: Mužy, wy wiedajecie, što z hetaha ramiasła jość naš dachod.
26 A wy bačycie i čujecie, što nia tolki ŭ Efezie, ale amal wa ŭsiej Azii hety Pawał, nahawarwajučy, adwiarnuŭ wialikuju hramadu, kažučy: što heta nie bahi, katoryja robiacca rukami.
27 I heta nia tolki pahražaje našamu ramiasłu, kab jano nia pryjšło ŭ pahardu, ale i światynia wialikaj Dyjany budzie ličycca za ništo, ale i pačnie ništožycca wialikaść taje, katoraj pakłaniajecca ŭsia Azija i świet.
28 Pačuŭšy hetaje, jany napoŭnilisia hniewam i zakryčali, kažučy: Wialikaja Dyjana Efeskaja.
29 I napoŭniŭsia horad uzbureńniem, i zrabili adnadušna napad na teatr, chwatajučy Haja i Arystarcha, makiedoncaŭ, tawaryšaŭ Paŭła.
30 A kali Pawał chacieŭ wyjści da narodu, wučni nie pazwolili.
31 Niekatoryja-ž i z načalnikaŭ Azii, budučy jaho pryjacielami, pasłali da jaho, prosiačy, kab nie ŭwachodziŭ u teatr.
32 A inšyja druhoje kryčali. Bo było sabrańnie burnaje i bolšaść nia wiedali, dziela čaho sabralisia.
33 A z hramady wyciahnuli Aleksandra, katoraha wypichali žydy. Alaksandar-ža, zažadaŭšy rukoju cišyni, chacieŭ zdać sprawu pierad narodam.
34 Kali jaho paznali, što jon žyd, uźniaŭsia adzin hołas usich, kryčačych kala dźwiuch hadzin: Wialikaja Dyjana Efeskaja.
35 A pisar, uspakoiŭšy hramady, skazaŭ: Mužy efeskija, i chto-b z ludziej nia wiedaŭ, što horad Efez jość pakłońnikam wialikaj Dyjany, dočki Jupitera?
36 Dyk kali hetamu piarečyć nia možna, treba wam uspakoicca i ničoha nierazwažnaha nie rabić.
37 Bo wy pryjawiali hetych ludziej, ani świataźniawažnikaŭ, ani bluźniačych prociŭ wašaje bahini.
38 A kali Dzimitry i tyja, što z im jość, ramieśniki, majuć sprawu prociŭ kaho, to adbywajucca na rynku sudy, i jość starasty, niachaj adny druhich winawaciać.
39 Kali-ž dachodzicie inšaje rečy, to moža być wyrašana na zakonnym sabrańni.
40 Bo i pahražaje nam, kab my niabyli abwinawačany ŭ siańniašnim buncie, bo niama nikoha winawataha (ab katorym nie mahli-b zdać sprawu) hetaha zboryšča. I skazaŭšy hetaje, raspuściŭ sabrańnie.
Каментары ці зноскі:
1 Efez byŭ tady wialikim handlowym horadam i naličwaŭ da 200 tysiač nasielnictwa. Tut adbywaŭsia abmien tawarami pamiž Uschodam I Zachodam. Była ŭ Efezie słaŭnaja światynia Dyjany, bahini płodnaści, da katoraj išli pilihrymy z usiej Rymskaj dziaržawy; siańnia na miescy Efezu małaja tureckaja wioska.
9 Tyrann byŭ wučycielem krasamoŭstwa i, widać, paličyŭ Paŭła za wandrujučaha fiłozafa i adstupaŭ jamu ŭ wolnych hadzinach swaju škołu.
11 U Efiezie była proćma roznych čaraŭnikoŭ i cudadziejaŭ, zatym tut praŭdziwyja cudy byli patrebny, kab dakazać praŭdziwaść chryścijanskaj relihiiju
13 Było tady mnoha znacharaŭ, jakija staralisia wyhaniać złoha ducha roznymi tajomnymi zamowami. Bačučy, što Pawł kliča imia Jezus, jany pačali rabić toje samaje.
18 "Wykazwajučy swaje ŭčynki" — h. zn. swaje čary i zamowy, jakich jany ŭžywali.
19 U tych knihach byli roznyja čaradziejskija zamowy.
23 "Dziela šlachu Pana" značyć: dziela Chrystowaj nawuki.
24 Dzimitry, widać, mieŭ warštaty, dzie wyrablalisia maleńki światynki Dyjany i jaje fihurki. Hetyja światynki i fihurki kuplali pilihrymy sabie na pamiatku abo jak talizmany (rečy, jakija byccam bierahuć ad niaščaścia).
33 Žydy, bajučysia, kab narod nia wystupiŭ prociŭ ich, wypchnuli niejkaha Aleksandra, kab jon pierad narodam wyjaśniŭ, što žydy nia majuć ničoha supolnaha z chryścijanami. Adnak jamu nie dali hawaryć.
35 Pisar — heta sekratar uprawy horadu (mahistratu), asoba ŭ toj čas z wialikim značeńniem. Jon zwyčajna wioŭ haradzkija wiečy i ciapier skazaŭ, jak ubačym nižej, wielmi dypłomatyčnuju pramowu.
Знайшлі памылку ў тэксце? Вылучыце яе і націсніце:
Ctrl + Enter
Apostalskija dziei, 19 разьдзел
Звярніце ўвагу. Нумары вершаў — гэта спасылкі, якія вядуць на раздзел з параўнаннем перакладаў. Паспрабуйце, магчыма, вы будзеце прыемна здзіўлены.
