Nawarot Šaŭła
1 A Šawał, dušučy jašče pahrozami i zabojstwam prociŭ wučniaŭ Pana, pryjšoŭ da archiświatara
2 i prasiŭ u jaho piśmaŭ u Damašak da bažnic, kab jeśli-b kaho znajšoŭ hetaha šlachu mužoŭ i žančyn, źwiazanych prywioŭ u Jeruzalim.
3 A kali byŭ u darozie, stałasia, što prybližaŭsia da Damašku. I raptam aświaciła jaho nawokał świetłaść z nieba;
4 i ŭpaŭšy na ziamlu, pačuŭ hołas da jaho kažučy: Šawał, Šawał, čamu ty mianie praśleduješ?
5 Jon skazaŭ: Chto ty jość Panie? A toj: Ja jość Jezus, katoraha ty praśleduješ. Trudna tabie prociŭ ražna brykać.
6 A dryžačy i asłupianieŭšy, jon skazaŭ: Panie, što chočaš, kab ja rabiŭ?
7 A Pan da jaho: Ustań i ŭwajdzi ŭ horad, i tam skažuć tabie, što treba tabie rabić. Tyja-ž mužy, što z im padarožničali, stajali asłupianieŭšy, čujučy, praŭda, hołas, ale nikoha nia bačačy.
8 I ŭstaŭ Šawał z ziamli, i adčyniŭšy wočy, nikoha nia widzieŭ. I wiadučy jaho za ruki, uwiali ŭ Damašak.
9 I byŭ tam praz try dni nia widziačy, i nia jeŭ i nia piŭ.
10 Byŭ-ža adzin wučań u Damašku, na imia Ananij. I skazaŭ da jaho Pan u widzieńni: Ananij! Jon-ža skazaŭ: Woś ja, Panie.
11 A Pan da jaho: Ustań i idzi na wulicu, što zawiecca prostaja i šukaj u domie Judy Šaŭła pa imiani, Tarsianina, bo woś jon molicca.
12 (A widzieŭ jon muža, na imia Ananija, uwachodziačaha i ŭkładajučaha na jaho ruki, kab atrymaŭ zrok).
13 Ananij-ža adkazaŭ: Panie, ja čuŭ ad mnohich ab hetym mužu, skolki błahoha jon zrabiŭ światym twaim u Jeruzalimie;
14 i tut jon maje ŭładu ad archiświataraŭ wiazać usich, katoryja pryzywajuć imia twajo.
15 A Pan skazaŭ da jaho: Idzi, bo jon jość dla mianie wybranaja pasudzina, kab nasiŭ imia majo pierad narodami i karalami i synami Izraila;
16 bo ja jamu pakažu, skolki treba jamu ciarpieć za imia majo.
17 I pryjšoŭ Ananij, i ŭwajšoŭ u dom, i ŭzłažyŭšy jamu ruki, skazaŭ: Šaŭle, bracie, Pan Jezus, katory źjawiŭsia tabie ŭ darozie, katoraj ty išoŭ, pasłaŭ mianie, kab ty widzieŭ i byŭ napoŭnieny Ducham światym.
18 I zaraz-ža apali z wačej jahonych byccam łuski i atrymaŭ zrok; i ŭstaŭšy, byŭ achryščany.
19 I pryniaŭšy ježu, pamacnieŭ.
I byŭ z wučniami, jakija byli ŭ Damašku, praz niekalki dzion.
20 I zaraz abwiaščaŭ u bažnicach Jezusa, što jon jość Syn Božy.
21 Staŭpianieli-ž usie, katoryja słuchali, i kazali: Ci-ž heta nia toj, što ŭ Jeruzalimie wyhublaŭ tych, katoryja pryzywali imia hetaje. I siudy patoje pryjšoŭ, kab ich źwiazanych wieści da archiświataraŭ?
22 A Šawał štoraz bolej macnieŭ i biantežyŭ žydoŭ, katoryja žyli ŭ Damašku, ćwierdziačy, što hety jość Chrystus.
23 Kali-ž prajšło mnoha dzion, žydy zrabili razam naradu, kab jaho zabić;
27 ale stali wiedamymi Šaŭłu ich podstupy. Jany-ž pilnawali i bramaŭ i dzień i noč, kab jaho zabić.
25 Ale wučni, uziaŭšy jaho ŭnačy, wypuścili jaho praz mur, spuskajučy ŭ kašy.
26 Kali-ž pryjšoŭ u Jeruzalim, staraŭsia dałučycca da wučniaŭ, ale ŭsie bajalisia jaho, nia wieručy, kab jon byŭ wučniem.
27 Ale Barnaba, uziaŭšy jaho, prywioŭ da apostałaŭ i raskazaŭ im, jak jon u darozie widzieŭ Pana i što hawaryŭ jamu, i jak u Damašku śmieła wystupaŭ u imia Jezusa.
28 I prabywaŭ z imi ŭ Jeruzalimie, uwachodziačy i wychodziačy, i śmieła wystupajučy ŭ imia Pana.
29 Hawaryŭ tak-ža z pahanami i sporyŭ z hrekami, ale jany chacieli jaho zabić.
30 Braty, dawiedaŭšysia ab hetym, adwiali jaho ŭ Cezareju i adasłali ŭ Tars.
Dziejnaść św. Piatra. Azdaraŭleńnie Eneja i ŭskrasieńnie Tabity.
31 A Kaścioł pa ŭsiej Judei i Halilei i Samaryi mieŭ supakoj, i budawaŭsia, chodziačy ŭ strachu Pana, i napŭniaŭsia paciašeńniem Ducha światoha.
32 I stałasia, što Piotr, kali abchodziŭ usich, pryjšoŭ da swaich, što žyli ŭ Lidździe.
33 Znajšoŭ-ža tam adnaho čaławieka, na imia Enej, ad waśmi hadoŭ lažačaha na łožy, katory byŭ sparalizawany.
34 I skazaŭ jamu Piotr: Enej, azdaraŭlaje ciabie Pan Jezus Chrystus, ustań i paściali sabie. I jon zaraz-ža ŭstaŭ.
35 I byčyli jaho ŭsie, što žyli ŭ Lidździe i ŭ Saronie; jany nawiarnulisia da Pana.
36 A była ŭ Joppie adna wučanica, na imia Tabita, što pierałožanaje značyć Sarna. Jana była poŭnaja dobrych čynaŭ i dareńniaŭ, jakija čyniła.
37 I stałasia ŭ tyja dni, što zachwareŭšy pamiarła. Abmyŭšy jaje, pałažyli jaje ŭ światlicy.
38 A jak Lidda blizka była ad Joppy, wučni pačuŭšy, što ŭ joj jość Piotr, pasłali da jaho dwuch mužoŭ, prosiačy: Nie marudź pryjści da nas.
39 I ŭstaŭšy Piotr, pajšoŭ z imi. I kali pryjšoŭ, zawiali jaho ŭ światlicu; i abstupili jaho ŭsie ŭdowy, płačučy i pakazwajučy jamu sukni i wopratki, jakija rabiła dla ich Sarna.
40 Wyprawiŭšy-ž usich proč, Piotr staŭšy na kaleni maliŭsia; i źwiarnuŭšysia da cieła, skazaŭ: Tabita, ustań. A jana adčyniła wočy swaje i ŭbačyŭšy Piatra sieła.
41 I daŭšy jej ruku, padniaŭ jaje. I paklikaŭšy światych i ŭdowy, addaŭ jaje žywuju.
42 I stała wiedama pa ŭsiej Joppie, i mnohija ŭwieryli ŭ Pana.
43 I stałasia, što praz mnoha dzion prabywaŭ u Joppie, u niejkaha Symona, harbara.
Каментары ці зноскі:
1−2 "Hetaha šlachu" — značyć: chryścijanskaj relihii. U Damašku była wialikaja žydoŭskaja kałonija i pasiarod jaje mnoha chryścijan. U toj čas da Kaścioła nawaročwalisia pierawažna žydy, asabliwa z hreckaj kulturaj (hełlenisty). Šawał, małady faryzej, išoŭ u Damašak, majučy paŭnamoctwy ad archiświatara, jakomu ŭ sprawach relihijnych byli paduładny žydy nawat paza Palestynaj.
4 Z hetych słoŭ widać, što chto praśleduje Kaścioł, toj praśleduje samoha Chrysta.
5 "Trudna tabie prociŭ ražna brykać" — značyć: trudna tabie zmahacca z wolaj Božaj. Na Ŭschodzie pahaniajuć žywiołu zawostarnym kijom; žywioła, brykajučy i nia chočučy iści, tolki ranicca ab hetaki ražon.
9 Z hetaha widać, jakoje wialikaje ŭražańnie zrabiła na Šaŭła toje widzieńnie i jakaja wialikaja pieramiena adbyłasia ŭ jahonaj dušy!
12 Razam z Ananijaj i Pawał mieŭ widzieńnie.
26 Šawał prybyŭ u Jeruzalim paśla troch hadoŭ ad swajho nawarotu. Praz try hady jon byŭ u Arabii, dzie z abjawaŭ Božych paznawaŭ chryścijanskuju wieru. U Jeruzalimie jon chacieŭ pabačycca z Piatrom. Chryścijanie, choć wiedali ab jahonym nawarocie, nia wieryli ŭ jaho ščyraść.
28 "Uwachodziačy i wychodziačy" — značyć: stała prabywajučy, žywučy.
29 "Z hrekami" h. zn. z žydami, pryniaŭšymi hreckuju kulturu.
32 Karystajučysia z nastupiŭšaha supakoju, Piotr adwiedywaje chryścijanskija hramady pa inšych haradoch Palestyny.
Światym i nazywalisia tady chryścijanie, bo jany byli wydzieleny z sapsutaha świetu i paświačony Bohu i jahonaj słužbie.
36 Joppa — siańniašniaja Jaffa, port nad mižziemnym moram.
Знайшлі памылку ў тэксце? Вылучыце яе і націсніце:
Ctrl + Enter
Apostalskija dziei, 9 разьдзел
Звярніце ўвагу. Нумары вершаў — гэта спасылкі, якія вядуць на раздзел з параўнаннем перакладаў. Паспрабуйце, магчыма, вы будзеце прыемна здзіўлены.
