1 І сталася: у адзін з тых дзён, калі Ён навучаў народ у святыні і дабравесціў, падступілі першасвятары і кніжнікі са сатрэйшынамі
2 і сказалі, звяртаючыся да Яго: Скажы нам, якою ўладаю Ты гэта робіш, ці хто даў Табе гэтую ўладу?
3 І ў адказ Ён сказаў ім: Спытаюся і я ў вас адным, і скажыце Мне:
4 Іаанава хрышчэнне з неба было ці ад людзей?
5 Яны ж разважалі між сабою, кажучы: Калі скажам: «З неба», Ён скажа: «Чаму ж вы не паверылі яму?»
6 Калі ж скажам: «Ад людзей», увесь народ укаменуе нас, бо ён упэўнены, то Іаан — прарок.
7 І яны адказалі, што не ведаюць, адкуль.
8 І Ісус сказаў ім: І Я не скажу вам, якою ўладаю гэта раблю.
9 І Ён пачаў казаць народу гэтую прыпавесць: [Адзін] чалавек насадзіў вінаграднік і здаў яго вінаградарам і адлучыўся на доўгі час.
10 І ў пэўны час паслаў да тых вінаградараў слугу, каб далі яму ад пладоў вінаградніка; а вінаградары, пабіўшы яго, адаслалі ні з чым.
11 І ён яшчэ паслаў другога слугу, ды яны і таго пабіўшы і зняважыўшы, адаслалі ні з чым.
12 І ён яшчэ паслаў трэцяга, ды яны і гэтага, параніўшы, выгналі.
13 І сказаў гаспадар вінаградніка: Што мне рабіць? Пашлю свайго ўлюбёнага сына, можа, яго [ўбачыўшы], пасаромеюцца.
14 Але, вінаградары, убачыўшы яго, разважалі між сабою, кажучы: Гэта спадкаемец; [хадзем,] заб’ём яго, каб спадчына стала нашаю.
15 І, выкінуўшы яго вон з вінаградніка, забілі. Што ж зробіць з імі гаспадар вінаградніка?
16 Ён прыйдзе і знішчыць гэтых вінаградараў і аддасць вінаграднік іншым. — Пачуўшы гэта, тыя сказалі: Хай не будзе!
17 Ён жа, паглядзеўшы на іх, сказаў: Што ж значыць гэтае напісанае: «Камень, які адкінулі будаўнікі, той самы зрабіўся галавою вугла»?
18 Кожны, хто ўпадзе на той камень, разаб’ецца, а на каго ён упадзе, раздушыць яго.
19 І ў гэтую гадзіну кніжнікі і першасвятары хацелі накласці рукі на Яго, але пабаяліся народу, — бо зразумелі, што пра іх Ён сказаў гэтую прыпавесць.
20 І, высочваючы, яны падаслалі сваіх выведнікаў, якіх ўдавалі сябе за праведных, каб прылавіць Яго на слове і тады выдаць Яго начальству і ўладзе намесніка.
21 І яны спыталіся ў Яго, кажучы: Настаўніку, мы ведаем, што Ты правільна кажаш, і навучаеш, і не зважаеш на асобы, але праўдзіва дарозе Божай вучыш;
22 ці дазваляецца нам плаціць падатак кесару, ці не?
23 Ён жа, зразумеўшы іх падступнасць, сказаў ім: [Што вы Мяне выпрабоўваеце?]
24 Пакажыце Мне дынарый: чыя на ім выява і надпіс? — Яны ж сказалі: Кесарава.
25 І Ён сказаў ім: Значыць, аддавайце кесарава кесару, а Божае — Богу.
26 І не змаглі яны прылавіць Яго на слове перад народам і, здзівіўшыся Яго адказу, змоўклі.
27 І падышлі некаторыя з садукеяў, якія кажуць, што няма ўваскрэсення, і спыталіся ў Яго,
28 кажучы: Настаўніку, Маісей напісаў нам: «Калі ў каго памрэ брат, што меў жонку, і ён [памрэ] бяздзетны, няхай возьме яго брат жонку і ўзновіць патомства свайму брат».
29 Дык было сем братоў; і першы, узяўшы жонку, памёр бяздзетны;
30 і другі [ўзяў гэтую жонку, і ён памёр бяздетны]
31 і трэці ўзяў яе, гэтак жа і ўсе сямёра не пакінуді дзяцей і памерлі.
32 Пазней [за ўсіх] памерла і жанчына.
33 Дык гэтая жанчына пры ўваскрашэнні каго з іх будзе жонкаю? Бо сямёра мелі яе за жонку.
34 І сказаў [у адказ] ім Ісус: Дзеці гэтага веку жэняцца і выходзяць замуж,
35 а ўшанаваныя дасягнуць таго веку і ўваскрэсення з мёртвых не жэняцца і замуж не выходзяць;
36 бо і памерці ўжо не могуць: бо яны роўныя Анёлам і дзеці Божыя яны, будучы дзецьмі ўваскрэсення.
37 А што мёртвыя ўваскрашаюцца, і Маісей паказаў — пры кусце, — калі ён называе госпада Богам Аўраамавым, і Богам Ісаакавым, і Богам Іякавым.
38 Ён жа Бог не мёртвых, а жывых, бо ўсе ў Яго жывыя.
39 І ў адказ некаторыя з кніжнікаў сказалі: Настаўніку, Ты добра сказаў.
40 Бо яны ўжо не адважваліся пытацца ў Яго ні пра што.
41 А Ён сказаў ім: Як жа кажуць, што Хрыстос — сын Давідаў?
42 Бо сам Давід кажа ў кнізе Псалмоў: «Сказаў Госпад майму Госпаду: сядзі праваруч Мяне,
43 пакуль Я не пакладу Тваіх ворагаў у падножжа Тваіх ног».
44 Значыць, Давід называе Яго Госпадам, дык як Ён яго сын?
45 А калі слухаў увесь народ, Ён сказаў [Сваім] вучням:
46 Асцерагайцеся кніжнікаў, што любяць хадзіць у доўгіх шатах і якім падабаюцца прывітанні на рыначных плошчах і першыя крэслы ў сінагогах, і першыя месцы на банкетах,
47 што ўдовіны дамы праядаюць, і напаказ доўга моляцца; яны атрымаюць большы прысуд.
Знайшлі памылку ў тэксце? Вылучыце яе і націсніце:
Ctrl + Enter
Евангелле паводле Лукі, 20 разьдзел
Звярніце ўвагу. Нумары вершаў — гэта спасылкі, якія вядуць на раздзел з параўнаннем перакладаў. Паспрабуйце, магчыма, вы будзеце прыемна здзіўлены.
Публікуецца з дазволу праваўладальніка.
© 2014