Да Галятаў 2 Да Галятаў 2 разьдзел

¹ Пасьля, цераз чатырнаццаць гадоў, хадзіў я ізноў у Ерузалім з Варнаваю, узяўшы з сабою і Ціта.

² Хадзіў-жа згодна з адкрыцьцем і вылажыу ім, асабліва-ж выдатне́йшым, Эвангельле, якое абвяшчаю між паганамі, ці не надарма хаджу я, або хадзіў?

³ Але і Ціт, што быў са мною, як Грэк, ня быў прымушаны абрэзацца.

⁴ Фальшывым-жа братом, што паўкрадаліся, ды якія прыходзяць укра́дня падглядзе́ць нашу свабоду, якую мы маем у Хрысьце́ Ісусе, каб паняволіць нас,

⁵ мы ні на гадзіну не паддаліся і не пакарыліся, каб праўда Эвангельля захавалася ў вас.

⁶ А ад тых, што лічаць сябе́ не́чым, (якімі-б яны ні былі не́калі, для мяне́ ўсё роўна: Бог не пазірае на аблічча чалаве́ка), — дык тыя, што думаюць аб сабе́, не ўзлажылі на мяне́ нічога;

⁷ але наадварот, угле́дзіўшы, што мне даве́рана дабраве́шчаньне неабрэзаньня, як Пётры абрэзаньня, —

⁸ (бо Той, Хто дапамог Пётры ў Апостальстве абрэзаньня, дапамагаў і мне́ між паганамі), —

⁹ і пазнаўшы ласку, даную мне́, — Якуб і Кіфа і Іоан, што здаюцца стаўбамі, падалі мне́ і Варнаве руку лучнасьці, каб нам (ісьці) да паганаў, а ім — да абрэзаных,

¹⁰ толькі каб мы памяталі аб убогіх, што я і стараўся рабіць, гэтае самае.

¹¹ Калі-ж Пётра прыйшоў у Антыохію, дык я паўстаў супраць яго водле аблічча ягонага, бо ён заслужыў на дакор.

¹² Бо пе́рш, чым прыйшлі некаторыя ад Якуба, е́ў разам з паганамі; а, як прыйшлі, таіўся і ўхіляўся, баючыся абрэзаных.

¹³ Разам з ім крывадушнічала і рэшта Жыдоў; — ажно й Варнава быў захоплены іх крывадушнасьцяй.

¹⁴ Але, калі я ўбачыў, што яны няпроста ходзяць па праўдзе Эвангельскай, дык сказаў Пётры пры ўсіх: калі ты, будучы Жыдом, жыве́ш па-паганску, а не па-жыдоўску, дык чаму паганаў прымушаеш жыць па-жыдоўску?

¹⁵ Мы па прыродзе Жыды, а не з паганаў грэшнікі, —

¹⁶ ве́даючы, што чалаве́к апраўдываецца не дзеламі закону, а толькі ве́раю ў Ісуса Хрыста, і мы ўве́равалі ў Хрыста Ісуса, каб апраўдацца ве́раю ў Хрыста, а не́ дзеламі закону, бо дзеламі закону не апраўда́ецца ніводнае це́ла.

¹⁷ Калі-ж, шукаючы апраўданьня ў Хрысьце́, мы і самыя аказаліся грэшнікамі, дык ці-ж Хрыстос — слуга́ грэху? Няхай ня станецца!

¹⁸ Бо, калі я ізноў будую, што зруйнаваў, дык сам сябе́ стаўляю за праступніка.

¹⁹ Бо праз закон я паме́р для закону, каб жыць для Бога.

²⁰ Я раскрыжаваны разам з Хрыстом. І ўжо ня я жыву, але жыве́ ў-ва мне́ Хрыстос. А што цяпе́р жыву ў це́ле, дык жыву ве́раю ў Сына Божага, што палюбіў мяне і выдаў Сябе́ за мяне́.

²¹ Не адкідаю ласкі Божае. А калі праз закон апраўданьне, дык Хрыстос надарма́ паме́р.