1 І прыбыўшы ў Ерыхон, Езус праходзіў праз горад.
2 Там жыў чалавек імем Закхей, начальні мытнікаў і чалавек багаты.
3 Ён шукаў пабачыць Езуса, хто Ён такі, але ня мог дзеля натоўпу, бо быў малога росту.
4 Дык забег наперад, узьлез на дрэва сыкаморы, каб убачыць Яго, бо тамака меў Ён праходзіць.
5 І калі Езус прыбыў на тое месца, глянуўшы ўверх, убачыў яго ды сказаў яму: "Закхей, злазь хутчэй, бо сягоньня мушу пабыць у тваім доме".
6 Дык Закхей зьлез пасьпешна і прыняў Езуса з радасьцю.
7 І ўсе, бачачы гэта, наракалі, кажучы: "Да грэшніка пайшоў у госьці".
8 Закхей жа, стоячы, сказаў Госпаду: "Госпадзе, вось жа палову маёмасьці сваёй раздам убогім, а калі каго скрыўдзіў, аднагараджуся ў чатыры разы".
9 Сказаў яму Езус: "Сягоньня прыйшло ў гэты дом збаўленьне, бо і ён ёсьць сынам Абрагама.
10 Бо Сын Чалавечы прыйшоў шукаць і збаўляць тое, што было прапаўшы".
11 Калі яны гэта слухалі, (Езус) у дабаўку расказаў прыповесьць, бо Ён быў блізка Ерузаліму, і яны думалі, што ўжо небавам аб'явіцца Каралеўства Божае.
12 Дык расказваў: "Адзін высакародны чалавек выбраўся ў далёкую краіну атрымаць каралеўства і вярнуцца.
13 Дык пазваў дзесяць сваіх слугаў і даў ім дзесяць мін (грошаў) ды сказаў ім: "Гандлюйце, пакуль не вярнуся".
14 А грамадзяне ненавідзелі яго, і выправілі за ім пасланьнікаў, і сказалі: "Ня хочам, каб ён караляваў над намі".
15 Атрымаўшы каралеўства, ён вярнуўся і загадаў паклікаць слугаў сваіх, каторым даручыў грошы, каб даведацца, колькі з іх кожны зарабіў.
16 Дык прыбыў першы і сказаў: "Гаспадару, міна твая прынесла дзесяць мін".
17 Сказаў яму: "Добра, слуга добры; за тое, што ў малым быў ты верны, дам табе ўладу на дзесяцьцю гарадамі".
18 Затым прыбыў другі і сказаў: "Гаспадару, міна твая пяць мін прынесла".
19 Сказаў яму: "І ты будзеш валодаць пяцьцю гарадамі".
20 І трэці прыбыў і сказаў: "Гаспадару, вось твая міна, якую я меў схаваўшы ў хустцы,
21 бо баяўся цябе, што ты чалавек жорсткі: бярэш, чаго не лажыў, ды жнеш, чаго ня сеяў".
22 Сказаў (гаспадар) яму: "Па словах тваіх суджу цябе, ліхі слуга! Ведаў ты, што я чалавек жорсткі, што бяру, чаго не лажыў, ды жну, чаго ня сеяў.
23 Чаму ж ты грошаў маіх не аддаў у банк, каб па павароце мог я запатрабаваць іх з прыбыткам?"
24 І сказаў да прысутных: "Забярыце ад яго міну і дайце таму, які мае дзесяць мін".
25 Дык сказалі яму: "Гаспадару, ён жа мае дзесяць мін!"
26 "Дык кажу вам: Кожнаму, хто мае, будзе дадзена, а хто ня мае, і тое, што мае, будзе ад яго забрана.
27 А тых непрыяцеляў маіх, што мяне не хацелі, каб над імі караляваў, прывядзіце сюды ды біце перада мною".
28 І гэта сказаўшы, Езус ішоў далей у кірунку Ерузаліма.
29 Падходзячы да Бетфагэ і Бэтаніі, да гары, якая завецца Аліўнай, Ён паслаў двух вучняў сваіх
30 кажучы: "Ідзіце ў вёску, што насупраць, і, увайшоўшы ў яе, знойдзеце прывязанае асьлянё, на якім яшчэ ніхто з людзей не сядзеў. Адвяжыце яго і прывядзіце.
31 Калі б хто вас спытаўся: "Чаму адвязаваеце?", скажаце так: "Госпад яго патрабуе".
32 Дык пайшлі тады пасланыя ды знайшлі (асьляня), як сказаў ім Езус.
33 Калі яны адвязвалі асьлянё, уласьнікі яго спыталіся ў іх: "Чаму адвязваеце асьляня?"
34 Яны адказалі: "Госпад яго патрабуе".
35 І прывялі яго да Езуса; і, закінуўшы на яго адзеньне сваё, пасадзілі Езуса на асьляня.
36 А калі ехаў Ён, людзі слалі адзеньне сваё на дарозе.
37 І калі збліжаліся да спуску гары Аліўнай, пачалі ўсе грамады вучняў радасна хваліць Бога за ўсе цуды, каторыя бачылі,
38 гамонячы: "Багаслаўлены кароль, каторы прыходзіць у імя Госпада! Супакой на небе і хвала на вышынях!"
39 Спасярод натоўпу некаторыя фарысэі сказалі Езусу: "Вучыцель, забарані вучням Тваім".
40 І сказаў Езус: "Кажу вам: Калі яны замоўкнуць, камяні гаманіць будуць".
41 І калі Езус прыблізіўся і ўбачыў горад, заплакаў дзеля яго
42 і сказаў: "Калі б ты пазнаў хоць у гэты дзень тое, што дзеля супакою твайго! Але цяпер закрыта гэта ад вачэй тваіх.
43 Бо прыйдуць на цябе дні, і акружаць цябе ворагі твае валам, і аблягуць цябе ды сьціснуць цябе зусюль,
44 і паваляць цябе на зямлю і дзеці твае, каторыя ў табе, ды не пакінуць у табе каменя на камені, бо ты не пазнаў часу адведзінаў тваіх.
45 І, увайшоўшы ў сьвятыню, стаў выкідаць прадаючых у ёй і купляючых,
46 кажучы ім: "Напісана: "Дом Мой ёсьць дом малітвы", а вы зрабілі яго пячорай разбойнікаў".
47 Ды штодзень навучаў у сьвятыні. А першасьвятары, і кніжнікі, і начальнікі народу шукалі, як бы яго забіць,
48 але не знаходзілі, што зрабіць з Ім, бо ўвесь народ слухаў Яго з захапленьнем.
Знайшлі памылку ў тэксце? Вылучыце яе і націсніце:
Ctrl + Enter
Евангелле паводле Лукі, 19 разьдзел
Звярніце ўвагу. Нумары вершаў — гэта спасылкі, якія вядуць на раздзел з параўнаннем перакладаў. Паспрабуйце, магчыма, вы будзеце прыемна здзіўлены.