1 Саўл жа, дыхаючы пагрозамі і забойствамі на вучняў Госпадавых, прыйшоў да першасьвятара
2 і прасіў у яго лістоў да сынагогаў у Дамашку, каб, калі там знойдзе каго гэтага напрамку, як мужчын, так і жанчын, вязьніць і дастаўляць у Ерузалім.
3 І ў дарозе, калі ўжо набліжаўся да Дамашку, раптам агарнула яго сьвятло з неба,
4 і, падаючы на зямлю, пачуў голас, кажучы яму: "Саўл, Саўл, чаму Мяне перасьледуеш?"
5 Ён спытаў: "Хто Ты, Госпадзе?" Пачуў голас: "Я — Езус, каторага ты перасьледуеш!
6 Але ўстань і ідзі ў горад, і там скажуць табе, што маеш рабіць".
7 Тыя ж людзі, што былі з ім у дарозе, стаялі аслупянеўшы, бо чулі голас, але нікога ня бачылі.
8 Саўл жа падняўся з зямлі, раскрыў вочы, але нічога ня бачыў. Дык завялі яго ў Дамашак, трымаючы за руку.
9 І тры дні ня бачыў, ня еў і ня піў.
10 У Дамашку пражываў адзін вучань, імем Ананія, і сказаў яму Госпад у зьяве: "Ананія!" Ён адказаў: "Вось я, Госпадзе".
11 Госпад кажа яму далей: "Устань і ідзі на вуліцу, што завецца Простая, ды ў доме Юды запытай пра Саўла з Тарсу. Ён вось моліцца,
12 ды ў зьяве ўбачыў чалавека, імем Ананія, які прыйшоў і ўсклаў рукі на яго, каб ён зноў бачыў".
13 Ананія адказаў: "Госпадзе, я чуў ад многіх пра гэтага чалавека, колькі ён зла ўчыніў сьвятым Тваім ў Ерузаліме.
14 І тут ён мае ўладу ад першасьвятароў вязьніць усіх прызываючых імя Тваё".
15 Але Госпад сказаў яму: "Ідзі, бо выбраў Я гэтага чалавека як пасудзіну, каб занесьці імя Маё паганам, каралям і сынам Ізраэля.
16 І Я пакажу яму, колькі ён мае цярпець дзеля імя Майго".
17 І Ананія пайшоў, і ўвайшоў у дом ды, усклаўшы рукі на яго, казаў: "Браце Саўле! Госпад паслаў мяне, Езус, каторы аб'явіўся табе ў дарозе, каторай ты ішоў, каб ты бачыў ды быў напоўнены Духам Сьвятым".
18 І ў той момант быццам луска адпала з вачэй яго, і ён праглянуў. І, падняўшыся, быў ахрышчаны,
19 і калі спажыў пасілак, набраўся сіл. І некалькі дзён быў з вучнямі ў Дамашку.
20 І зараз жа стаў абвяшчаць у сынагогах Езуса, што Ён — Сын Божы.
21 І ўсе, што чулі гэта, дзівіліся і казалі: "Ці ж гэта ня той самы, што ў Ерузаліме перасьледаваў тых, каторыя прызывалі гэтае імя, і ці не па тое прыбыў сюды, каб, увязьніўшы іх, весьці да першасьвятара?"
22 А Саўл тым адважней выступаў, даводзячы, што гэта Хрыстос, чым бянтэжыў Юдэяў, пражываючых у Дамашку.
23 Па нейкім часе Юдэі змовіліся забіць яго,
24 але Саўл даведаўся пра іх намеры. А яны днём і ноччу пільнавалі брамаў, каб яго забіць.
25 І вучні ноччу спусьцілі яго ў кашы праз мур ды выправілі.
26 Калі Саўл прыбыў у Ерузалім, дык стараўся далучыцца да вучняў, але ўсе баяліся яго, ня веручы, што ён вучань.
27 Толькі Барнаба ўзяў яго і прывёў да апосталаў ды расказаў ім, як у дарозе Саўл убачыў Госпада, і што (Госпад) сказаў яму, ды з якою адвагай выступаў у Дамашку ў імя Езуса.
28 Дзякуючы таму прабываў з імі ў Ерузаліме, сьмела навучаючы ў імя Госпада.
29 Гутарыў таксама і спрачаўся з Геленістамі. Яны ж цікавалі, каб яго забіць.
30 Даведаўшыся пра гэта, браты адвялі яго ў Цэзарэю, а адтуль выправілі ў Тарс.
31 Тым часам Царква цешылася супакоем ва ўсёй Юдэі, Галілеі і Самарыі, будуючыся і ходзячы ў страху Госпадавым, і ў пацяшэньні Духа Сьвятога памнажалася.
32 Здарылася, што Пётар, наведваючы ўсіх, дабраўся і да сьвятых, каторыя пражывалі ў Ліддзе.
33 Там напаткаў ён аднаго чалавека, імем Энэй, які быў спараліжаваны і восем гадоў праляжаў у ложку.
34 Сказаў яму Пётар: "Энэй, Езус Хрыстос цябе аздараўляе. Падыміся і засьцялі сабе". І ён адразу ўстаў.
35 І бачылі яго ўсе жыхары Лідды і Сарону, і навярнуліся да Госпада.
36 А пражывала ў Ёппе адна вучаніца, імем Табіта, значыць Доркас (Сарна). Яна была поўная добрых учынкаў і дарэньняў, якія рабіла.
37 Сталася ж у тыя дні, што яна захварэла і памерла. Яе памылі ды палажылі ў сьвятліцы.
38 А як Лідда ёсьць недалёка ад Ёппы, дык вучні, даведаўшыся, што там знаходзіцца Пётар, паслалі да яго двух пасланцоў з просьбаю: "Прыйдзі да нас, не марудзь!"
39 І Пётар, устаўшы, пайшоў з імі; і калі прыйшлі, завялі яго ў сьвятліцу і акружылі яго там удовы, паказваючы яму з плачам вопраткі і адзеньне, якія зрабіла Доркас, калі яшчэ жыла з імі.
40 І, выправіўшы ўсіх, Пётр упаў на калені ды маліўся і, павярнуўшыся да цела, сказаў: "Табіта, устань!" І яна адчыніла вочы свае ды, убачыўшы Пятра, села.
41 Пётар жа падаў ёй руку ды падняў яе, затым пазваў сьвятых і ўдоў, і паказаў яе ім жывую.
42 І вестка аб гэтым разыйшлася па ўсёй Ёппе, і многія ўверылі ў Госпада.
43 І яшчэ многа дзён пражываў Пётар у Ёппе ў нейкага гарбара Сымона.
Знайшлі памылку ў тэксце? Вылучыце яе і націсніце:
Ctrl + Enter
Дзеі святых Апосталаў, 9 разьдзел
Звярніце ўвагу. Нумары вершаў — гэта спасылкі, якія вядуць на раздзел з параўнаннем перакладаў. Паспрабуйце, магчыма, вы будзеце прыемна здзіўлены.