1 Тады Валадарства Нябёсаў будзе ўпадоблена да дзесяцёх дзеваў, якія, узяўшы сьветачы свае, выйшлі на сустрэчу Маладому.
2 І сярод іх былі пяць мудрыя, і пяць — няразумныя.
3 Тыя, каторыя няразумныя, узяўшы сьветачы свае, ня ўзялі з сабою алею.
4 Мудрыя ж разам са сьветачамі сваімі ўзялі алей у судзіны свае.
5 А як Малады замарудзіў, то задрамалі ўсе і пасну́лі.
6 Але апоўначы прагучаў крык: вось Малады ідзе, выходзьце на сустрэчу Яму.
7 Тады ўсталі ўсе гэныя дзевы і паправілі сьветачы свае.
8 А няразумныя сказалі мудрым: дайце нам вашага алею, бо сьветачы нашыя гаснуць.
9 А мудрыя адказалі, кажучы: каб ня сталася няхопіцы і ў нас і ў вас, дык пайдзеце лепш да прадаўцоў і купеце сабе.
10 Калі ж пайшлі яны купляць, прыйшоў Малады, і гатовыя ўвайшлі зь Ім на вясельле, і дзьверы былі зачынены.
11 Пасьля ж прыходзяць і рэшта дзеў, кажучы: Госпадзе! Госпадзе! адчыні нам!
12 Ён жа адказаўшы сказаў: праўду кажу вам: ня ведаю вас.
13 Пагэтаму будзьце на старожы, бо ня ведаеце ні дня, ні гадзіны, у якую Сын Чалавечы прыйдзе.
14 Бо як чалавек, пакідаючы дом, паклікаў рабоў сваіх і даручыў ім маёмасьць сваю.
15 І аднаму даў (ён) пяць талянтаў, другому ж — два, а іншаму — адзін, кожнаму паводля ягонай сілы, і зараз жа пакінуў дом.
16 І той, што атрымаў пяць талянтаў, пайшоўшы, скарыстаў іх у справе і набыў другія пяць талянтаў.
17 Гэтак сама і той, што атрымаў два (талянты): набыў і ён другія два (талянты).
18 А той, што атрымаў адзін талянт, адыйшоўшыся, закапаў (яго) у зямлю і схаваў срэбра гаспадара свайго.
19 І па доўгім часе прыходзіць гаспадар рабоў гэных і патрабуе ў іх справаздачы.
20 І, падыйшоўшы, той, што атрымаў пяць талянтаў, прынёс другія пяць талянтаў, кажучы: Гаспадар! пяць талянтаў (ты) даручыў мне; глядзі, другія пяць талянтаў набыў я за іх.
21 А гаспадар ягоны сказаў яму: добра, раб добры і верны! У малым ты быў верны, над многім цябе пастаўлю; увайдзі ў радасьць гаспадара свайго.
22 Таксама і той, што атрымаў два талянты, падыйшоўшы сказаў: гаспадар! два талянты даручыў ты мне, глядзі, другія два талянты набыў я за іх.
23 Гаспадар ягоны сказаў яму: добра, добры і верны раб! у малым ты быў верны, над многім цябе пастаўлю; увайдзі ў радасьць гаспадара твайго.
24 Таксама і той хто атрымаў адзін талянт падыйшоўшы сказаў: гаспадар! я ведаў цябе, што ты чалавек жорсткі: жнеш, дзе ня пасеяў, і зьбіраеш, дзе ня рассыпаў.
25 Дык пабаяўшыся пайшоў і схаваў талянт твой у зямлі; вось атрымай тваё.
26 І, адказаўшы, гаспадар ягоны сказаў яму: ліхі і ляны раб! ты ведаў, што я жну, дзе ня пасеяў, і зьбіраю дзе ня рассыпаў.
27 Дзеля гэтага належала табе аддаць срэбра маё мянялам, і я прыйшоўшы дастаў бы маё з прыбыткам.
28 Пагэтаму вазьміце ў яго талянт і аддайце таму, хто мае дзесяць талянтаў.
29 Бо ко́жнаму, хто мае, будзе дадзена і памно́жыцца; а ў таго, хто ня мае будзе аднята і тое, што мае.
30 А нягоднага раба выкіньце ў цемру вонкавую; там будзе лямант і скрыгот зубоў.
31 Калі ж прыйдзе Сын Чалавечы ў Славе Сваёй, і ўсе сьвятыя Ангелы зь Ім, тады сядзе на Пасадзе Славы Сваёй
32 І будуць сабраны перад Ім усе народы, і аддзеліць адных ад другіх, як пастух аддзяляе авечак ад казлоў.
33 І (Ён) паставіць авечак праваруч Сябе, а казлоў зь левага (боку).
34 Тады скажа Валадар тым, што справа ад Яго: прыйдзеце багаславёныя Ба́цькі Майго, атрымайце ў спадчыну Валадарства прыгатаванае вам ад стварэньня сьвету.
35 Бо (Я) галадаў, і вы далі Мне есьці, хацеў піць, і (вы) напаілі Мяне, быў падарожным, і (вы) прынялі Мяне;
36 быў няапрануты, і (вы) адзелі Мяне; быў хворы, і (вы) адведалі Мяне; быў у вязьніцы, і (вы) прыйшлі да Мяне.
37 Тады праведнікі адкажуць Яму кажучы: Госпадзе! калі (мы) бачылі Цябе галадаючым і накармілі ці сьмягнучым і напаілі?
38 І калі (мы) бачылі Цябе падарожным і прынялі альбо няапранутым і адзелі?
39 Альбо калі (мы) бачылі Цябе хворым ці ў вязьніцы і прыйшлі да Цябе?
40 Тады адказаўшы Валадар скажа ім: праўду кажу вам: як што зрабілі (вы гэта) аднаму з гэтых братоў Маіх меншых, (вы) зрабілі Мне.
41 Тады скажа і тым, што зьлева (ад Яго): ідзіце ад Мяне, праклятыя, у вагонь вечны, прыгатаваны д’яблу і ангелам ягоным.
42 Бо Я галадаў, і (вы) ня далі Мне есьці; хацеў піць, і (вы) ня напаілі Мяне.
43 Быў падарожным, і (вы) ня прынялі Мяне; быў няапрануты, і (вы) ня адзелі Мяне; быў хворы і ў вязьніцы, і (вы) ня адведалі Мяне.
44 Тады і яны адкажуць Яму кажучы: Госпадзе! калі мы бачылі Цябе галадаючым ці сьмягнучым, ці падарожным, ці няапранутым, ці хворым, ці ў вязьніцы, і ня паслужылі Табе?
45 Тады адкажа ім кажучы: праўду кажу вам: як (вы) ня зрабілі (гэтага) аднаму з гэтых меншых, то ня зрабілі Мне.
46 І пойдуць гэтыя на кару вечную, а праведнікі ў жыцьцё вечнае.
Знайшлі памылку ў тэксце? Вылучыце яе і націсніце:
Ctrl + Enter
Паводля Мацьвея Сьвятое Эвангельле, 25 разьдзел
Звярніце ўвагу. Нумары вершаў — гэта спасылкі, якія вядуць на раздзел з параўнаннем перакладаў. Паспрабуйце, магчыма, вы будзеце прыемна здзіўлены.
Публікуецца з дазволу аўтара.
© 2020