Wybar i razasłańnie 12 apostałaŭ. Nawuki dla ich
1 I sklikaŭšy dwanaccać swaich wučniaŭ, daŭ im uładu nad niačystymi duchami, kab wyhaniać ich i lačyć usiakuju chwarobu i ŭsiakuju niemač.
2 A dwanaccacioch apostałaŭ imiony jość hetakija: pieršy Symon, nazywany Piatrom, i Andrej, brat jaho,[1]
3 Jakub Zebedejaŭ, i Jan, brat jaho, Filip i Baŭtramiej, Tamaš i Mateuš mytnik, Jakub Alfejaŭ i Tadeuš,
4 Symon Kananejec i Judaš Iskaryjot, katory jaho i wydaŭ.
5 Hetych dwanaccacioch pasłaŭ Jezus, zahadwajučy im, kažučy: Na darohu pahanaŭ nia ŭzychodźcie i ŭ harady samaranaŭ nie zachodźcie,[2]
6 ale idziecie lepš da zahinuŭšych awiec z domu Izrailawaha.[3]
7 A idučy, abwiaščajcie, kažučy, što prybliziłasia karaleŭstwa niabiesnaje.
8 Azdaraŭlajcie chworych, uskrašajcie ŭmierłych, ačyščajcie prakažanych, wyhaniajcie djabłaŭ. Darma wy atrymali, darma dawajcie.
9 Nia miejcie zołata, ani sierabra, ani hrašej u pajasoch wašych.[4]
10 ani torby ŭ darozie, ani dźwioch adziežyn, ani abutku, ani kija; bo rabotnik wart swajej ježy.[5]
11 A ŭ jaki-b horad abo siało wy nie ŭwajšli, dawiedajciesia, chto ŭ im jość dastojny — i tam astawajciesia, až pakul nia wyjdziecie.[6]
12 A ŭwachodziačy ŭ dom, prywitajcie jaho, kažučy: Supakoj hetamu domu.[7]
13 I kali toj dom budzie wart, supakoj waš zyjdzie na jaho, a kali nia budzie wart, supakoj waš wierniecca da was.
14 A kali-b chto nia pryniaŭ was i nia słuchaŭ słoŭ wašych, wychodziačy z domu abo horadu, abtrasiecie pył z noh wašych.[8]
15 Sapraŭdy kažu wam: Lahčej budzie ziamli Sadomskaj u dzień sudu, čym tamu horadu.[9]
16 Woś ja pasyłaju was, jak awiec pasiarod waŭkoŭ: dyk budźcie mudryja, jak źmiei i prostyja, jak hałuby.[10]
17 A ścieražeciesia ludziej, bo jany buduć addawać was u sudy i buduć bičawać was u swaich bažnicach,
18 i pawiaduć was da načalnikaŭ i karaloŭ dziela mianie, na paświedčańnie im i pahanam.
19 Kali-ž addaduć was, nie kłapacieciesia, jak abo što majecie hawaryć, bo ŭ tuju časinu budzie wam dadziena, što majecie hawaryć.
20 Bo nia wy tyja, što haworycie, ale Duch Ajca wašaha, katory haworyć u was.
21 I wydaść brat brata na smierć, i baćka syna, i paŭstanuć dzieci na baćkoŭ i zrobiać im śmierć.[11]
22 I buduć was nienawidzieć usie dziela imieni majho, ale chto wytrywaje da kanca, toj budzie zbaŭleny.
23 Kali-ž buduć praśledawać was u hetym horadzie, uciakajcie ŭ druhi; sapraŭdy kažu wam: nia skončycie haradoŭ Izraila, až pryjdzie Syn čaławiečy.
24 Wučań nia jość wyšej za wučyciela, i słuha nia wyšej za pana swajho.
25 Dawoli dla wučnia, kab jon byŭ, jak wučyciel jaho, i dla słuhi — jak pan jahony. Kali haspadara nazwali Belzebubam, kudy bolej chatnich jahonych!
26 Dyk nia bojciecsia ich; bo niama ničoha skrytnaha, što-b nia stałasia wiadomym.
27 Što ja wam kažu ŭ ciemry, kažecie pry światle, i što na wucha čujecie, abwiaščajcie pa dachach.[12]
28 I nia bojciesia tych, što zabiwajuć cieła, a dušy zabić nia mohuć, ale bojciesia najbolej taho, chto moža i dušu i cieła zahubić u piekle.
29 Ci-ž nie pradajuć dwuch wierabjoŭ za adnaho miedziaka? I niwodzien z ich nie ŭpadzie na ziamlu biez Ajca wašaha.
30 Wašyja-ž wałasy na haławie ŭsie paličanyny.
31 Dyk nia bojciesia: wy lepšyja za mnohich wierabjoŭ.
32 Woś-ža kožny, chto mianie pryznaje pierad ludźmi, i ja jaho pryznaju pierad Ajcom maim, katory jość u niebie.
33 I kali byŭ wyhnany djabał, prahawaryŭ niamy, a hramady dziwilisia, kažučy: Nikoli nia bywała hetak u Izrailu.
34 Nia dumajcie, što ja pryjšoŭ prynieści supakoj nia ziamlu, nia pryjšoŭ ja prynieści supakoj, ale mieč.
35 Bo ja pryjšoŭ razłučyć čaławieka z baćkam jaho i dačku z matkaju jaje i niawiestku z świakroŭju jaje;[13]
36 i worahi čaławieku chatnija jaho.
37 Chto lubić baćku abo matku bolej za mianie, nia wart mianie.
38 I chto nie biare kryža swajho i nia idzie za mnoju, nia wart mianie.[14]
39 Chto znojdzie žyćcio swajo, zahubić jaho, a chto-b zahubiŭ žyćcio swajo dziela mianie, znojdzie jaho.[15]
40 Chto pryjmaje was, mianie pryjmaje, a chto mianie pryjmaje, pryjmaje taho, chto pasłaŭ mianie.
41 Chto pryjmaje praroka ŭ imia praroka, atrymaje naharodu praroka, a chto pryjmaje sprawiadliwaha ŭ imia sprawiadliwaha, atrymaje naharodu sprawiadliwaha.
42 A chto-b daŭ napicca adnamu z hetych najmienšych tolki kubak chałodnaj wady ŭ imia wučnia, sapraŭdy kažu wam, jon nia stracić swaje naharody.[16]
Каментары ці зноскі:
2 1 — Symon-Piotr, syn Jana, byŭ rodam z Betsajdy, što nad Halilijejskim wozieram. Žyŭ adnak u Kaparnaumie i zajmaŭsia rybałoŭstwam. Byŭ wielmi žywoha charaktaru i mocna prywiazaŭsia da swajho Wučyciela. Chrystus daŭ jamu imia Piotr (paaramajsku Kefa) što značyć skała, bo Piotr byŭ skałoj, na katoraj Chrystus zbudawaŭ swoj Kaścioł. Św. Mateuš tutaka padaje jaho pieršym spasiarod usich apostałaŭ, choć św. Piotr nia byŭ ani najstarejšym hadami, ani najpierš paklikanym apostałam. Heta świedčyć ab pieršynstwie św. Piatra miž apostałami.
5 2 — Pahanie žyli tady nawakoł Palestyny i častkowa ŭ samoj Palestynie, asabliwa na ŭźbiarežžy Mižziemnaha mora, a nawat u Halilei i Perei. Da pahanaŭ i samaranaŭ Jezus ciapier nie pasyłaje swaich wučniaŭ, bo wučni nia byli jašče pryhatawany da misyjnaj pracy pasiarod čužych im narodaŭ.
6 3 — U pieršuju čarhu treba było apawiaščać ewaneliju Izrailskamu narodu.
9 4 — Žydy daŭniej nasili hrošy ŭ šyrokich pajasoch, jakimi padpiarazwalisia.
10 5 — Chrystus nie zabaraniaje tut nasić abutku abo kija. Jak bačym u św. Marka (6 — 9) Chrystus nawat zahadywaje nasić abutak, a kija na Uschodzie ŭ padarožy zaŭsiody ŭžywajuć; tut-ža Chrystus zabaraniaje brać hetyja rečy na zapas. Pilnaha i sumlenanaha pracaŭnika ludzi ŭspamohuć i nakormiać.
11 6 — Chrystus zahadywaje zatrymacca ŭ ludziej dastojnych, bo niedastojnyja mahli-b ściahnuć niasławu i na apostałaŭ.
12 7 — Da hetaha prywitańnia prywiazana bahasławienstwa Božaje.
14 8 — Abtrasać swaje nohi, wychodziačy z pahanskaha kraju ci horadu, było pryniata ŭ žydoŭ. Jany ŭwažali ŭsio pahanskaje za niačystaje.
15 9 — Sadoma i Hamora byli hrešnymi i swaje hrachi byli źniščany Boham, ale jany na apošnim sudzie mohuć skazać, što nia bačyli i nia čuli Chrysta, a žydy i bačyli i čuli, zatym i sud dla ich budzie ciažejšym.
16 10 — Apostały pawinny być mudrymi h. zn. nie pawinny dawać nijakaj sapraŭdnaj pryčyny da paśledu, nie pawinny ŭmiešwacca ŭ rečy niepatrebnyja, kab hetym nie wyklikać warožaści da siabie. Z druhoha boku pawinny być prostymi h. zn. biaz chitraści, podstupu i zdrady i nie nasić pomsty ŭ sercy.
21 11 — Miłaść z adnaho boku, a z druhoha nienawiść da Chrystusa budzie tak mocnaja, što parwie nawat siamiejnyja suwiazi.
27 12 — Dachi ŭ Palestynie roŭnyja, a nie takija jak u nas i tam wiečarami ludzi źbirajucca na hutarki, pryjmajuć haściej i h. d.
34 Nie supakoj h. zn. nie supakojnaje i wyhodnaje žyćcio pryjšoŭ wiaścić Chrystus, ale poŭnaje trudoŭ i zmahańnia.
35 13 — Zmahacca pawinien čaławiek, jakby miačom, i sam z saboju, i z błahimi ludźmi, i z sapsutym świetam.
38 14 — Kryž — heta štodzionnyja ciažary i trudy čaławieka.
38 15 — Chto zabywajecca ab Bohu, a dbaje tolki ab hetaje žyćcio, moža zahubić jaho na wieki, a toj, chto dla sprawy Božaj tracić hetaje žyćcio, zdabywaje jaho ŭ wiečnaści.
41−42 16 — "U imia praroka", "u imia wučnia" — h. zn. dziela taho što jość prarokam, wučniem.
Знайшлі памылку ў тэксце? Вылучыце яе і націсніце:
Ctrl + Enter
Świataja Ewanelija Jezusa Chrysta pawodle Mateuša, 10 разьдзел
Звярніце ўвагу. Нумары вершаў — гэта спасылкі, якія вядуць на раздзел з параўнаннем перакладаў. Паспрабуйце, магчыма, вы будзеце прыемна здзіўлены.
