Mateuša 3 Pawodle Mateuša 3 разьдзел

Каментары ці зноскі:

1 1 — "U hetyja dni" h. zn. tady, kali Jezus jašče prabywaŭ u Nazarecie, wystupiŭ Jan Chryściciel.

2 2 — Karaleŭstwa niabiesnaje aznačaje tut duchoŭnaje waładarstwa, jakoje Chrystus załažyŭ na ziamli i jakoje my nazywajem Kaściołam Katalickim. Pakuta adčyniaje dźwiery ŭ hetaje waładarstwa.

4 3 — Saranču na ŭschodzie biednyja ludzi łowiać, sušać jaje na soncy abo prypiakajuć na ahni i jaduć. A lasny miod — heta miod dzikich pčołaŭ abo sok, jaki wyciakaje z drewaŭ i inšych raślinaŭ.

5 4 — Chrost Jana Chryściciela nia byŭ zwyčajnym žydoŭskim rytualnym abmywańniem, jakoje my tak časta bačym u tahačasnych žydoŭ, ale nia byŭ taksama i sakramentam, adpaskajučym hrachi, jaki my bačym u chryścijanstwie, a byŭ tolki źwierchniaj formaj kajańnia i pakuty za hrachi. Hety chrost pryhataŭlaŭ na pryniaćcie Zbaŭcy i jahonaha chrostu z Ducha św. i ahniu, jaki adpuskaje hrachi i daje ahoń uświačajučaj łaski Božaj.

7 5 — Faryzei — heta była žydoŭskaja relihijna-narodnaja partyja, jakaja mieła na mecie abaronu Zakonu Majsieja i žydoŭskaha narodu ad čužackich upływaŭ. Faryzei staralisia spaŭniać relihijnyja praktyki wielmi akuratna i dziela hetaj źwierchniaj nabožnaści mieli wialikuju pašanu ŭ narodzie. Adnak ich relihijnaść była tolki pawiarchoŭnaj, nie abyjmajučaj hłybini dušy i serca čaławieka. Słowa "faryzei" značyć toje samaje što "wydzielenyja".

Sadukiei byli žydoŭskaj materjalistyčnaj sektaj, jakaja adkidała ŭskrašeńnie cieła, zahrobnaje žyćcio, isnawańnie dušaŭ i Ahlad Božy nad świetam. Sadukiei byli prychilnikam hreckaj kultury i ŭwažali siabie za pastupoŭcaŭ. Siabrami hetaj sekty byli pradstaŭniki wyšejšych kłasaŭ. Sadukiei nazoŭ swoj uziali ad archiświatara Sadduka.

9 6 — Žydy byli prakanany, što ŭžo samo pachodžieńnie ad Abrahama daje im prawa da budučaha waładarstwa Božaha i da zbaŭleńnia.

10 7 — "Siakiera da kareńnia dzierawaŭ" aznačaje tut blizkuju niebiaśpieku sudu i kary Božaj (rymski mieč).

11 8 — "Budzie chryścić Ducham światym i ahniom" — h. zn. ahniom lubowi Božaj, katoraj krynicaj i dawalnikam jość Duch św. Ahoń tut jość znakam łaski Ducha św.

13 9 — Jezus, pryjmajučy chrosta ad Jana, daŭ prykład pakory i pakazaŭ, što biare na siabie ciažar našych hrachoŭ. Pry hetym Jezus abjaŭlajecca narodu jak Mesyjaš.

16 10 — Jan Chryściciel widzieŭ Ducha św. jak hałubka i čuŭ hołas Božy. U Starym Zakonie Boh pierawažna źjaŭlajecca ludziam pad widam ahniu, małanak i bur, kryšačym skały, a ŭ Nowym Zakonie Duch św. źjaŭlajecca ŭžo pad widam łahodnaha hałubka. Boha-ž jak ducha nichto nikoli nia bačyŭ, bo duchowyja istoty nie padpadajuć pad naš zrok.

17 11 — Boh Ajciec śćwiardžaje tutaka, što Jezus jość Jahonym Synam. Heto było pieršaje widomaje śćwiardžeńnie isnawańnia Św. Trojcy: Boh Ajciec abjawiŭsia ŭ hołasie, Boh Syn — u ludzkim ciele, a Duch św. u formie hałubka.