Jezus i faryzei
1 U toj čas Jezus prachodziŭ pamiž zboža ŭ subotu, a wučni jahony, budučy hałodnymi, pačali zrywać kałasy i jeści.[1]
2 A faryzei, uhledieŭšy, skazali jamu: Woś wučni twaje robiać, čaho nia možna rabić u subotu.
3 Ale jon skazaŭ im: Ci wy nia čytali, što zrabiŭ Dawid, kali zachacieŭ jeści i tyja, što z im byli?
4 Jak jon uwajšoŭ u dom Božy i jeŭ achwiarnyja chlaby, jakich nia možna było jeści ani jamu, ani tym, što z im byli, a tolki świataram?
5 Abo ci wy nia čytali ŭ zakonie, što ŭ subotu światary ŭ światyni łomiać subotu i astajucca biaz winy?[2]
6 A ja wam kažu, što tut jość bolšy za światyniu.
7 A kali-b wy wiedali, što značyć: "Miłaserdzia chaču, a nie achwiary" (Oz. 6, 6), to nikoli nie asudzili-b biazwinnych.[3]
8 Bo Syn čaławiečy jość Panam i suboty.
9 I kali adyjšoŭ adtul, pryjšoŭ u ichnuju bažnicu.
10 I woś čaławiek, jaki mieŭ suchuju ruku. I kab jaho abwinawacić, spytalisia ŭ jaho, kažučy: Ci možna ŭ subotu azdaraŭlać?
11 Jon-ža skazaŭ im: Ci jość spamiž was taki čaławiek, katory, majučy adnu awiečku, nia ŭziaŭ-by i nia wyciahnuŭ-by jaje, kali-b jana ŭ subotu ŭwaliłasia ŭ jamu?
12 Nakolki-ž lepšy čaławiek za aŭcu? Dziela hetaha možna ŭ subotu rabić dabro.[4]
13 Tady skazaŭ čaławieku: Wyciahni ruku twaju! I wyciahnuŭ — i stała jana zdarowa, jak i druhaja.
14 A faryzei, wyjšaŭšy, zrabili naradu prociŭ jaho, jak-by jaho zahubić.
15 Ale Jezus, wiedajučy, adyjšoŭ adtul, i pajšli za im mnohija i azdarawiŭ ich usich.
16 I zahadaŭ im, kab nie wyjaŭlali jaho;
17 kab spoŭniłasia toje, što było skazana praz Izraila praroka (42, 1-4), jaki kaža:
18 "Woś słuha moj, katoraha ja wybraŭ; uzlubleny moj, katoraha wielmi spadabała duša maja. Uzłažu na jaho ducha majho i budzie abwiaščać sud narodam.
19 Nia budzie sporyć i nia budzie kryčać, i nichto nie pačuje na wulicach hołasu jaho.
20 Tryściny nadłomlenaje nie pierałomić i łonu tlejučaha nie pahasić, pakul nie dawiadzie sudu da pieramohi.[5]
21 I ŭ imia jaho buduć nadziejacca narody.
22 Tady pryjawiali da jaho čaławieka, jaki mieŭ djabelstwa, ślapoha i niamoha, i azdarawiŭ jaho, tak što hawaryŭ i widzieŭ.
23 I staŭpianieli ŭsie hramady i kazali: Ci heta nia Syn Dawida?
24 A faryzei, pačuŭšy, skazali: Jon wyhaniaje djabłaŭ nia inakš, jak praz Belzebuba, djabelskaha kniazia.
25 Ale Jezus, znajučy ich dumki, skazaŭ im: Usiakaje karaleŭstwa, raździaliŭšysia prociŭ siabie, apuścieje, i ŭsiaki horad abo dom, raździaliŭšysia prociŭ siabie, nie ŭstaić.
26 A kali djabał djabła wyhaniaje, to jon raździaliŭšysia prociŭ siabie, dyk jak ustaić jahonaje karaleŭstwa?
27 I kali ja praz Belzebuba wyhaniaju djabłaŭ, to wašyja syny praz kaho wyhaniajuć? Dziela hetaha jany buduć wašymi sudździami.[6]
28 Ale kali ja Ducham Božym wyhaniaju djabłaŭ, dyk pryjšło da was karaleŭstwa Božaje.
29 Abo jak moža ŭwajści chto ŭ dom dužaha i razhrabić jaho rečy, kali pierš nia źwiažaha dužaha? I tady razhrabić dom jahony.
30 Chto nie sa mnoj, toj prociŭ mianie, i chto nie źbiraje sa mnoj, raskidaje.[7]
31 Dziela taho kažu wam: Usiaki hrech i bluźnierstwa budzie adpuščana ludziam, ale bluźnierstwa prociŭ Ducha nia budzie adpuščana.[8]
32 I chto-b skazaŭ słowa prociŭ Syna čaławiečaha, budzie jamu adpuščana, ale chto-b skazaŭ prociŭ Ducha Światoha, nia budzie jamu adpuščana ani ŭ hetym ani ŭ budučym wieku.[9]
33 Abo pryznajcie dzierawa dobrym i płod jaho dobrym, abo pryznajcie dzierawa błahim i płod jaho błahim, bo-ž dzierawa paznajecca z płodu.[10]
34 Rodzie hadawy! jak wy možacie hawryć dobraje, kali wy błahija? Bo z paŭnaty serca wusny haworać.[11]
35 Dobry čaławiek z dobraha skarbu wynosić dobraje, a błahi čaławiek z błahoha skarbu wynosić błahoje.
36 Ale ja wamu kažu, z kožnaha pustoha słowa, jakoje skažuć ludzi, daduć adkaz u sudny dzień.
37 Bo sa słoŭ swaich ty budzieš asudžany.
38 Tady adkazali jamu niekatoryja z knižnikaŭ i faryzejaŭ, kažučy: Wučyciel, my chočam ad ciabie znak ubačyć.
39 Jon, adkazaŭšy, skazaŭ im: Rod zły i čužałožny znaku šukaje, ale znak jamu nia budzie dadzieny, aprača znaku Jony praroka.
40 Bo jak Jona byŭ unutry ryby try dni i try nočy, tak budzie Syn čaławiečy ŭnutry ziamli try dni i try nočy.
41 Mužy Niniwijskija stanuć na sudzie z hetym rodam i asudziać jaho, bo jany pakutawali na abwiaščańnie Jonawa, a woś tut bolšy za Jonu.
42 Karalewa z Poŭdnia stanie na sudzie z hetym rodam i asudzić jaho, bo jana pryjšła z kancoŭ ziamli, kab pasłuchać Sałamonawaj mudraści, a woś tut bolšy za Sałamona.[12]
43 A kali duch niačysty wyjdzie z čaławieka, błukajecca pa biazwodnych miascoch, šukajučy supačynku, i nie znachodzić.[13]
44 Tady kaža: "Wiarnusia ŭ dom moj, adkul ja wyjšaŭ". I, pryjšoŭšy, znachodzić jaho niezaniatym, wymiecienym i prybranym.
45 Tady idzie i biare z saboju siem druhich duchaŭ, horšych za siabie, i, uwajšoŭšy, žywuć tam i bywajuć apošnija sprawy hetaha čaławieka horšyja za pieršyja. Tak budzie i z hetym rodam lichim.[14]
46 Kali-ž jon jašče hawaryŭ da hramadaŭ, woś maci jaho i braty stajali na dware, chočučy z im hawaryć.[15]
47 Niechta-ž skazaŭ jamu: Woś maci twaja i braty twaje stajać na dware, šukajučy ciabie.
48 Ale jon, adkazaŭšy tamu, što hawaryŭ da jaho, skazaŭ: Chto-ž maja matka i chto maje braty?
49 I, pakazwajučy rukoju na wučniaŭ swaich, skazaŭ: Woś matka maja i braty maje.
50 Bo chto-b spaŭniaŭ wolu Ajca majho, katory jość u niebie, toj mnie brat i siastra i matka.[16]
Каментары ці зноскі:
1 1 — Zakon Majsiejaŭ pazwalaŭ biednym ludziam zrywać kałasy na čužym poli i jeści.
5 2 — U soboty žydoŭskija światary (kapłany) pryhataŭlali ŭsio patrebnaje da achwiaraŭ, pryhetym ciažka pracujučy, adnak praz heta nie łamali suboty.
7 3 — Boh nia choča wonkawaj achwiary, kali razam z joju niama relihijnaha pačućcia i lubowi.
12 4 — Kali možna žywiolinie pamahčy ŭ subotu, to čamu nia možna čaławieku? Hetym pryraŭnańniem Chrystus wykazwaje krywiznu subotnich praktyk faryzejaŭ.
20 5 — U hetych sławach, uziatych z praroka Izaija, pradstaŭlajecca cichaść i dabrata Jezusa.
27 6 — Jezus haworyć tut ab ehzarcystach žydoŭskich, jakija, pry pomačy Boha, wyhaniali djabłaŭ. Chrystus kaža: kali henyja wašy ehzarcysty wyhaniajuć djabłaŭ i kažuć, što jany heta robiać mocaj Boha, to wy im wierycie, a kali ja hetaje samaje rablu, to wy kažacie, što rablu mocaj Belzebuba. Dzie-ž u was praŭda?
30 7 — U adnosinach da sprawy Božaj čaławiek nia moža być roŭnadušnym. Kali čaławiek nie pracuje dla sprawy Božaj, robicca praciŭnikam Božym.
31 8 — Bluźnierstwa prociŭ Ducha Św. budzie tady, kałи niechta wočawиdnyja sprawy Božyja, jakиja adnosiacca da ludzkoha zbaŭleńnia, adkidaje abo źniewažaje, napr. prypiswajučy ich dziejnaści ducha złoha. Boh pradbačyŭ takuju złuju wolu ŭ čaławieka, jakaja ŭžo zhary i napierad wyklučaje ŭsialaki pawarot da Boha i pakutu i dziela hetaha pastanawiŭ nia dać takomu čaławieku patrebnaj i ŭ hetym wypadku kaniečnaj łaski da paprawy. Hetak Boham časam karaje złych i niahodnych ludziej. Adnak usie ludzi atrymoŭwajuć łaski wystarčajučyja da zbaŭleńnia.
32 9 — Kali ludzi bačyć Syna Božaha ŭ biednacie i pahardzie, źnienawidžanaha wučonymi hetaha świetu, to prynamsia buduć mahčy adhawarywacca, što nia wiedali, kamu wieryć; ale kali čaławiek wiedaje i razam bluźnić, to heta ŭžo budzie hrech prociŭ Ducha Św. i nia budzie adpuščany, jak užo było skazana.
33 10 — Jak dobry płod nia moža pachodzić ad drennaha dzierawa, tak i dobryja čyny Jezusa nia mohuć iści ad błahoje asoby abo djabła.
34 11 — Kali serca poŭnaje dobraha, to dobraje budzie i na wusnach čaławieka, a kali błahoje na sercy, to błahoje buduć hawaryć i wusny. U dalejšych radkoch serca čaławieka pryraŭnawana da skarbu.
42 12 — Karalewa z poŭdnia — heta karalewa Saba z paŭdzionnaj Arabii.
43 13 — "Biazwodnyja miascy" aznačajuć tut pustyniu, dzie niama dušy ludzkoj.
44−45 14 — Serca, niezaniataje Boham i dobrymi sprawami, padpadaje pad upływy złoha ducha. Siem duchaŭ — heta pawodle mnohich — siem hałoŭnych błahich nachiłaŭ ludzkoha serca (siem hałoŭnch hrachoŭ). "Pieršyja sprawy" žydoŭskaha narodu — heta adpadańnie jaho da bałwachwalstwa, a "apošnija" — zabojstwa Mesyjaša, Syna Božaha.
46 15 — Heta byli strečnyja braty Jezusa, syny Maryi Kleofasawaj, jakaja prychodziłasia swajačkaj dla Matki Chrystusa. Dwa takija braty Jezusa (Jakub Małodšy i Juda Tadeuš) naležali da wučniaŭ Jezusa, a druhija pryjšli, kab jaho ŭziać z saboju ŭ Nazaret, bo i jany nia wieryli ŭ Božaje i mesyjanskaje pasłanstwa Jezusa. Na ŭschodzie ŭsich, nawat dalejšych swajakoŭ zawuć bratami i siostrami.
50 16 — Asoby, słuchajučyja nawuki Chrystowaj i spaŭniajučyja jahonu wolu, jość dla jaho najdaražejšyja.
Знайшлі памылку ў тэксце? Вылучыце яе і націсніце:
Ctrl + Enter
Świataja Ewanelija Jezusa Chrysta pawodle Mateuša, 12 разьдзел
Звярніце ўвагу. Нумары вершаў — гэта спасылкі, якія вядуць на раздзел з параўнаннем перакладаў. Паспрабуйце, магчыма, вы будзеце прыемна здзіўлены.
