1 Tady Jezus byŭ zawiedzieny Ducham u pustyniu, kab byŭ spakušwany djabłam.[1]
2 A kali prapaściŭ sorak dzion i sorak nočaŭ, potym pačuŭ hoład.[2]
3 I prystupiŭšy spakuśnik skazaŭ jamu: Kali ty Syn Božy, skažy, kab hetyja kamieńni stalisia chlebam.
4 Jon, adkazwajučy, skazaŭ: Napisana jość: "Nie adnym chlebam žywie čaławiek, ale kožnym słowam, jakoje wychodzić z wusnaŭ Božych"[3] (Pt. Pr. 8, 3).
5 Tady ŭziaŭ jaho djabał u światy horad i pastawiŭ jaho na kryle światyni[4]
6 i skazaŭ jamu: Kali ty Syn Božy, kińsia ŭniz; bo jość napisana: "Što aniołam swaim zahadaŭ ab tabie i na rukach paniasuć ciabie, kab časam nia ŭdaryŭ ab kamień nahi swajej" (Ps. 90, 11-12).[5]
7 Skazaŭ jamu Jezus: Takža napisana jość: "Nie spakušaj Pana Boha twajho" (Pt. Pr. 6, 16).
8 Iznoŭ uziaŭ jaho djabał na haru wielmi wysokuju i pakazaŭ jamu ŭsie karaleŭstwy świetu i ich sławu
9 i skazaŭ jamu: Usio hetaje dam tabie, kali ŭpaŭšy pakłoniśsia mnie.
10 Tady skazaŭ jamu Jezus: Adyjdzi šatanie! Bo jość napisana: "Panu Bohu twajmu kłaniajsia i jamu adnamu słužy" (Pt. Pr. 6, 13).
11 Tady pakinuŭ jaho djabał — i woś anioły prystupili i pasłuhawali jamu.
Jezus idzie ŭ Halileju i žywie ŭ Kaparnaum
12 Kali-ž Jezus pačuŭ, što Jan byŭ wydany, adyjšoŭ u Halileju[6]
13 i, pakinuŭšy miesta Nazaret, pryjšoŭ i asieŭ u Kaparnaumie prymorskim, u hranicach Zabułon i Neftalim,
14 kab spoŭniłasia, što było skazana praz Izaija praroka (9, 1-2)[7]:
15 "Ziamla Zabułon i ziamla Neftalim, daroha prymorskaja za Jardanam, Halileja pahanskaja i[8]
16 Narod, katory siadzieŭ u ciemry, uhledzieŭ światło wialikaje i tym, što siadzieli ŭ krainie cieniu śmierci, uzyjšła jasnaść".
17 Z taho času pačaŭ Jezus abwiaščać i kazać: pakutujcie, bo prybliziłasia karaleŭstwa niabiesnaje.
Paklikańnie pieršych apostałaŭ
18 A prachodziačy kala mora Halilejskaha, Jezus ubačyŭ dwuch bratoŭ: Symona, katoraha zawuć Piatrom, i Andreja, jahonaha brata, zakidajučych sieci ŭ mora, bo byli rybakami
19 i skazaŭ im: Idziecie za mnoj i ja zrablu was rybakami ludziej.[9]
20 I jany zaraz-ža, pakinuŭšy sieci, pajšli za im.
21 A idučy adtul dalej, ubačyŭ dwuch druhich bratoŭ: Jakuba Zebedejawaha i Jana, brata jahonaha, z Zebedejam ichnym baćkam u łodcy prawiačych swaje sieci, i paklikaŭ ich.
22 A jany zaraz-ža, pakinuŭšy sieci i baćku, pajšli za im.
23 I abchodziŭ Jezus usiu Halileju, nawučajučy ŭ ichnych bažnicach i abwiaščajučy ewaneliju karaleŭstwa i azdaraŭlajučy ŭsiakuju chwarobu i ŭsiakuju niemač u narodzie.
24 I razyjšłasia wiestka ab im pa ŭsiej Syryi i prynosili da jaho ŭsich niadužych, apanawanych roznymi chwarobami i bolami, i majučych niačystych, i łunatykaŭ, i sparalizawanych i azdarawiŭ ich.
25 I išli za im wialikija hramady z Halilei, i Dekapołu, i z Jeruzalimu, i z Judei, i z-za Jardanu.
Каментары ці зноскі:
1 1 — Pustynia hetaja, pawodle staradaŭnych pierakazaŭ, lažyć pamiž Jerychonam i Jeruzalimam, dzie šmat jość biaźludnych hornych wierchawin.
Chrystus byŭ zawiedzieny tudy Ducham św., jaki byŭ źjawiŭšysia ŭ časie chrostu. Djabał prystupiŭ da Jezusa ŭ wyhladzie čaławiečym.
Praz kušeńnie ad djabła Chrystus chacieŭ nas pawučyć, jak my majem pieramahać pakusy, bo nichto nia jość wolny ad spakušeńnia. Razam z hetym Chrystus pakazaŭ, što jon wyšejšy za ŭsie djabelskija spakušeńni.
2 2 — Chrystus praz 40 dzion i 40 načej, budučy ŭ zachopleńni i malitwie, nie adčuwaŭ hoładu, potym adnak ludzkaja natura Chrysta zachacieła jeści, a jak była asłabieŭšy, dała akaziju djabłu da spakušańnia jaje praz najčaściejšyja pažadańni ludzkija: ježy, sławy i ŭłady.
3−4 3 — Djabał chacieŭ dawiedacca, ci Jezus jość sapraŭdy Mesyjaš i Syn Božy. Da kušeńnia djabał padchodzić umieła: hałodnamu spačatku haworyć ab chlebie. — Ale Jezus adkazwaje jamu, što čaławieku patrebien da žyćcia nia tolki chleb, ale i słowa Božaje.
5 4 — Światym horadam tut nazywajecca Jerazulim.
6 5 — Djabał spakušaje Jezusa sławaj pierad ludźmi: kali jon skočyć z wiarchu światyni i ničoha jamu nia staniecca, to narod adrazu moža pryznać jaho za Mesyjaša. Bo žydy pradstaŭlali Mesyša jak mahutnaha waładara, katory pryjdzie prosta z nieba, niesieny na rukach aniołaŭ. Adnak Chrystus adkidaje i hetu pakusu, kab nie paćwiardžać pamyłkowaha pahladu narodu na Mesyjaša.
12 6 — Zawidliwyja faryzei wydali św. Jana ŭ ruki Herada Antypy (syna Herada W., jaki zabiwaŭ dzietki ŭ Betlejemie). Herad Antypa panawaŭ nad Halilejaj i Perejaj.
14 7 — U Nazarecie Jezusa nie pryniali, a nawiet chacieli jamu śmierć zrabić, dziela hetaha Jezus wybiraje siabie na sialibu horad Kaparnaum. U Kaparnaumie, jak u bolšym horadzie, zychodzilisia darohi z usiaho kraju i była lepšaja mahčymaść pašyrać nawuku ab waładarstwie Božym.
15 8 — U Halilei žyło tady šmat pahanaŭ h. zn. ludziej, jakija nie naležali da Izrailskaha narodu.
19 9 — "Zrablu was rybakami ludziej" h. zn. budziecie ławić (nawaročwać) ludziej da karaleŭstwa Božaha.
Знайшлі памылку ў тэксце? Вылучыце яе і націсніце:
Ctrl + Enter
Świataja Ewanelija Jezusa Chrysta pawodle Mateuša, 4 разьдзел
Звярніце ўвагу. Нумары вершаў — гэта спасылкі, якія вядуць на раздзел з параўнаннем перакладаў. Паспрабуйце, магчыма, вы будзеце прыемна здзіўлены.
