III ČAŚĆ. APOŠNIJA DNI Je. CHRYSTA NA ZIAMLI, JAHO MUKA, ŚMIERĆ I ŬSKRAŠEŃNIE
Tryumfalny ŭjezd Je. Chrysta ŭ Jeruzalim
1 I kali prybližalisia da Jeruzalimu i pryjšli da Betfahe pry Aliŭnaj hare, tady jezus pasłaŭ dwuch wučniaŭ,[1]
2 kažučy im: Idziecie ŭ siało, jakoje naproć was, i zaraz znojdziecie prywiazanuju aślicu i z joj aślanio: adwiažecie i prywiadziecie da mianie.
3 A kali-b wam chto što hawaryŭ, skažecie, što jany patrebny Panu i jon zaraz puścić ich.
4 A heta ŭsio stałasia, kab spoŭniłasia skazanaje praz praroka (Zachar, 9-9), jaki kaža:
5 Skažecie dačce Syjonskaj: "Woś karol twoj idzie da ciabie cichi, siedziačy na aślicy i aślaci, synie padjaremnaj".[2]
6 Wučni-ž, pajšoŭšy, zrabili tak, jak im zahadaŭ Jezus.
7 I prywiali aślicu i aślanio, i ŭzłažyli na ich swaje wopratki i pasadzili jaho na wierch.[3]
8 A wializarnaja hramada słała swaje wopratki na darozie, druhija-ž zrazali halinki z dzierawaŭ i słali ich na darozie.[4]
9 A hramady, katoryja išli napieradzie i išli zzadu, kryčali, kažučy: Hosanna synu Dawida, bahasłaŭleny, katory idzie ŭ imia Pana! Hosanna na wyšynach![5]
10 I kali ŭjechaŭ u Jeruzalim, parušyŭsia ŭwieś horad, kažučy: Chto heta taki?
11 Narod-ža adkazaŭ: heta Jezus, prarok z Nazaretu Halilejskaha.
12 I ŭwajšoŭ Jezus u światyniu Božuju i wyhnaŭ usich pradajučych i kuplajučych u światyni i abiarnuŭ stały mianialnikaŭ i stoliki pradajučych hałuby;[6]
13 i skazaŭ im: Jość napisana: "dom moj budzie nazwany domam malitwy, a wy jaho zrabili piačeraj razbojnikaŭ" (Iz. 56, 7; Jer. 7, 11).[7]
14 I prystupili da jaho ślapyja i kulhawyja ŭ światyni i jon azdarawiŭ ich.
15 A staršyja światary i knižniki, bačučy dziwy, jakija čyniŭ, i dziaciej, wykrykiwajučych u światyni i kažučych: "Hosanna synu Dawida"! — aburylisia
16 i skazali jamu: Ci čuješ, što jany kažuć? Jezus-ža skazaŭ im: Tak. Ci-ž wy nikoli nia čytali, što "z wusnaŭ dzietak i sysunkoŭ Ty ŭčyniŭ chwału"? (Ps. 8, 3).
17 I pakinuŭšy ich, wyjšaŭ proč z horadu da Betanii i tam astaŭsia.
18 A naranicy, waročajučysia ŭ horad, zachacieŭ jeści.
19 I ŭhledzieŭšy pry darozie adno fihawaje drewa, padyjšoŭ da jaho i, ničoha nie znajšoŭšy na im aproč tolki liścia, skazaŭ da jaho: Niachaj-ža z ciabie nikoli nia rodzicca płod na wieki! I zsochła zaraz-ža fiha.[8]
20 A wučni, ubačyŭšy, dziwilisia, kažučy: Jak jana zaraz-ža zsochła!
21 A Jezus, adkazwajučy, skazaŭ im: Sapraŭdy kažu wam: kali b wy mieli wieru i nie sumniewalisia, nia tolki zrobicie z fihawym drewam, ale kali-b i hetaj hare skazali: "Uźnimisia i kińsia ŭ mora", staniecca.
22 I ŭsio, čaho tolki budziecie prasić u malitwie wieručy, atrymajecie.
Sprečki z pradstaŭnikami Sanhedrynu. Try prypowieści
23 I kali pryjšoŭ u światyniu, prystupili da jaho, kali jon nawučaŭ, wyšejšyja światary i staršyja narodu, kažučy: Jakoju ŭładaju ty heta robiš? I chto tabie daŭ hetuju ŭładu?
24 Adkazwajučy, Jezus skazaŭ im: Spytajusia i ja ŭ was adnaho słowa, kali wy mnie jaho skažacie, to i ja wam skažu, jakoju ŭładaju ja heta rablu.
25 Chrost Jana skul byŭ, z nieba ci z ludziej? Jany-ž razwažali pamiž sajuoju, kažučy:[9]
26 Kali skažam: "Z nieba", to jon nam skaža: Čamu-ž wy nie pawieryli jamu? Kali-ž skažam: "Z ludziej", baimosia hramady, bo ŭsie mieli Jana za praroka.
27 I adkazwajučy Jezusu, skazali: Nia wiedajem. Skazaŭ im tak-ža jon: I ja wam nie skažu, jakoju ŭładaju ja heta rablu.[10]
28 A jak wam zdajecca? Adzin čaławiek mieŭ dwuch synoŭ i, padyjšoŭšy da pieršaha, skazaŭ: Synie, idzi siahońnia, papracuj u maim winahradniku.
29 Ale toj, adkazwajučy, skazaŭ: Nie chaču. Potym adnak, raskajaŭšysia, pajšoŭ.
30 I padyjšoŭšy da druhoha, skazaŭ taksama. Hety-ž adkazwajučy, skazaŭ: Idu, panie — i nie pajšoŭ.
31 Katory z dwuch spoŭniŭ wolu ajca? Kažuć jamu: Pieršy. Skazaŭ im Jezus. Sapraŭdy kažu wam, što mytniki i błudnicy pojduć pierad wami ŭ karaleŭstwa Božaje.
32 Bo pryjšoŭ da was Jan šlacham sprawiadliwaści i wy nie pawieryli jamu; wy-ž bačačy, ani nia mieli žalu paśla, kab pawieryć jamu.[11]
33 Pasłuchajcie druhoje prypowieści: Byŭ čaławiek haspadar, katory zasadziŭ winahradnik, abharadziŭ jaho płotam, wykapaŭ u im winatoku, pabudawaŭ wiežu, addaŭ jaho ŭ arendu ziemlarobam i wyjechaŭ.[12]
34 Kali-ž nadyjšoŭ čas pładoŭ, pasłaŭ swaich słuh da ziemlarobaŭ, kab atrymać swaje płady.[13]
35 Ale ziemlaroby, schapiŭšy jahonych słuh, inšaha pabili, inšaha zabili, a inšaha zakamienawali.
36 Iznoŭ pasłaŭ inšych słuh, bolej čym pieršych, i z imi zrabili taksama.
37 Ukancy-ž pasłaŭ da ich syna swajho, kažučy: Ušanujuć syna majho.
38 Ale ziemlaroby, ubačyŭšy syna, hawaryli pamiž saboju: Heta naślednik, pojdziem, zabjom jaho i budziem mieć jahonu spadčynu.
39 I schapiŭšy jaho, wykinuli won z winahradnika i zabili.
40 Dyk kali pryjdzie haspadar winahradnika, što zrobić z tymi ziemlarobami?
41 Kažuć jamu. Złydniaŭ pazłomu wyhubić, a winahradnik swoj addaść u arendu inšym ziemlarobam, katoryja buduć addawać jamu płod u swaim časie.[14]
42 Skazaŭ im Jezus: Ci-ž wy nikoli nia čytali ŭ Pisańni (Ps. 117, 22): "Kamień, jaki adkinuli budaŭničyja, staŭsia haławoju wuhła? Ad Pana heta stałasia i jość dziŭnym u wačoch našych".[15]
43 Dziela hetaha kažu wam, što budzie adniata ad was karaleŭstwa Božaje i budzie dadziena narodu, jaki tworyć płady jaho.
44 A chto ŭpadzie na hety kamień, razabjecca, a na kaho jon upadzie, satre jaho.[16]
45 I kali pačuli jaho prypowieści staršyja światary i faryzei, zrazumieli, što ab ich hawaryŭ.
46 I chočučy jaho ŭziać, bajalisia hramadaŭ, bo jany mieli jaho za praroka.
Каментары ці зноскі:
1 1 — Betfahe — siało pry Aliŭnaj hare, niedaloka ad Jeruzalimu, za ručajom Cedron. U hetaje siało pasłaŭ Jezus dwuch wučniaŭ.
5 2 — Słowy "Dačce Syjonskaj" značać toje samaje, što "žycharom Jeruzalimu".
Prarok Zachar padaje ŭ hetych sławach roźnicu pamiž tryumfalnym ujezdam Chrysta i ziamnych waładaraŭ.
7 3 — Jezus jechaŭ na maładym aśle, a aślica išła pobač, kab žarabio było spakajniejšaje.
8 4 — Wyściłajuć darohu na znak pašany.
9 5 — Hosanna" — słowa hebrajskaje, aznačaje toje samaje, što "sława" abo "čeść".
12 6 — Sa zhody staršych nad światyniami pradaŭcy zawiali handal u dwaryščy światyni (wyhladała-b u nas jak na ćmintary kala kaścioła), pradajučy ŭsio, što było patrebnaje da achwiaraŭ (wały, awiečki, hałuby, wino, aliwu i h. d.), a mianialniki, siedziačy pry stałoch, mianiali čužyja horšy na žydoŭskija, bo tolki žydoŭskim hrašmi možna było dawać achwiaru na światyniu.
13 7 — Handlary pry hetym ašukwali roznymi niahodnymi sposabami nabožnych ludziej, jakija prychodzili ŭ światyniu i kuplali ŭ ich.
Wyhaniaŭ Jezus handlaroŭ z światyni ŭ paniadziełak.
19 8 — Praklaćcie fihi mieła swajo asobnaje, symboličnaje značeńnie. Pad hetym dzierawam treba razumieć žydoŭski narod. Liście bujnaje — heta ŭsie dary, jakimi tak ščodra abdaryŭ Boh hety narod. Nia hledziačy adnak na ŭsie dary, žydoŭski narod nia daŭ naležnych pładoŭ i nawat, kali pryjšoŭ Mesyjaš, adkinuŭ jaho i wydaŭ na śmierć. Dziela hetaha, tak jak fihu, spatkała jaho naležnaja kara.
25 9 — Chrystus pytajecca: čamu wy nie pawieryli tady, kali Jan Chryściciel pakazywaŭ na mianie, jak na Baranka Božaha i Mesyjaša?
27 10 — Faryzejskaja krywadušnaść nie zasłužyła na prosty adkaz, bo jany pryjšli, kab Jezusa zławić na słowie, i potym abwinawacić. Dyk Jezus adkazaŭ im ukosna, padajučy prypowieść ad dwuch synoch.
32 11 — Boh maje ŭ Izrailu dwajakaha rodu synoŭ. Pieršy, katory niby słuchaje Boha i kaža "pajdu i zrablu", ale nia robić — heta faryzei i staršyja žydoŭskija; a druhi, katory choć i kaža, što "nie pajdu", adnak potym, raskajaŭšysia, idzie i robić — heta hrešniki, jakija spačatku supraciŭlajucca woli Božaj, ale potym žalejuć za swaje čyny i nawaročwajucca da Boha. Hetyja ŭwojduć u karaleŭstwa Božaje, a tyja buduć adkinuty.
33 12 — Winatoki ŭ Palestynie wysiakajucca ŭ skale ŭ formie čatyrochkutnaj jamy, u jakuju sypluć winahradnyja jahady i topčuć ich nahami. Wycisnuty sok spływaje ŭniz winatoki i addtul praz dzirku i kanalik ciače ŭ pasudzinu. Wiežu budawali, kab baranicca ad zładziejaŭ i kab ścierahčy winahradnika.
34 13 — U Palestynie arendatary — ziemlaroby addajuć jašče i ciapier treciuju čaść abo paławinu ŭradžaju z winahradnika haspadarom
41 14 — Značeńnie hetaj prypowieści takoje: Winahradnik — heta ziamla Izrailawa, ziemlaroby — izraelity, a haspadar — Boh. Ad izraelitaŭ wymahaŭ Boh spaŭniańnia swaich prykazańniaŭ i dziela hetaha pasyłaŭ da ich prarokaŭ, a ŭkancy swajho Syna. Adnak Izraelity prarokaŭ nia słuchali, a časam nawat zabiwali ich i hetak niaŭbawie jany pastupiać i Synam Božym. Dyk Bohu ŭžo ničoha nie astajecca, jak tolki pakarać hety narod.
42 15 — Hetym kamieniem, jaki adkinuli budaŭničyja (staršyja žydoŭskaha narodu), jość Chrystus. Jon pasłany Boham, kab budawaŭ karaleŭstwa Božaje i byŭ tym kamieniem, na katorym dziaržycca ŭsia budowa.
44 16 — Chrystus budzie srohim sudździoju dla tych, chto świedama jaho adkinuŭ. Toj, chto adkidaje jahonu nawuku, "razabjecca", abo inakš kažučy, zhinie.
Знайшлі памылку ў тэксце? Вылучыце яе і націсніце:
Ctrl + Enter
Świataja Ewanelija Jezusa Chrysta pawodle Mateuša, 21 разьдзел
Звярніце ўвагу. Нумары вершаў — гэта спасылкі, якія вядуць на раздзел з параўнаннем перакладаў. Паспрабуйце, магчыма, вы будзеце прыемна здзіўлены.
