Dalejšyja cudy Jezusa Chrysta. Paklikańnie Mateuša
1 I ŭwajšoŭ u łodku, pierapłyŭ na druhi bok i pryjšoŭ u swoj horad.[1]
2 I woś pryniaśli da jaho sparalizawanaha, lažačaha na paścieli. I Jezus, bačačy wieru ich, skazaŭ sparalizawanamu: Nadziejsia, synie, adpuščajucca tabie hrachi twaje.
3 I woś niekatoryja z knižnikaŭ skazali sami ŭ sabie: Jon bluźnić.
4 Jezus-ža, bačačy ichnyja dumki, skazaŭ: Našto wy dumajecie błahoje ŭ siarcoch wašych?
5 Što lahčej skazać: "Adpuščajucca tabie hrachi twaje", ci skazać: "Ustań i chadzi"?
6 Ale kab wy wiedali, što Syn čaławiečy maje ŭładu na ziamli adpuskać hrachi — tady kaža sparalizawanamu: Ustań, waźmi paściel twaju i idzi ŭ dom twoj.
7 I ŭstaŭ i pajšoŭ u dom swoj.
8 Hramady-ž, bačačy hetaje, pranialisia stracham i sławili Boha, katory daŭ takuju ŭładu ludziam.
9 I kali Jezus pajšoŭ adtul, ubačyŭ čaławieka, siadziačaha la mytnicy, imieniem Mateuš. I skazaŭ jamu: Idzi za mnoju I jon ŭstaŭšy, pajšoŭ za im.[2]
10 I zdaryłasia, kali jon u domie siadzieŭ za stałom, woś mnohija mytniki i hrešniki pryjšli i pasieli za stoł z Jezusam i wučniami jaho.[3]
11 I ŭbačyŭšy faryzei kazali wučniam jahonym: Čamu waš wučyciel jeść z mytnikami i hrešnikami?
12 A Jezus, pačuŭšy, skazaŭ: Nia treba zdarowym lekara, ale chworym.
13 Idziecie-ž i nawučeciesia, što značyć: "Miłaserdzia chaču, a nie achwiary". Bo ja nie pryjšoŭ klikać sprawiadliwych, ale hrešnych.[4]
14 Tady padyjšli da jaho wučni Jana, kažučy: Čamu my i faryzei pościm časta, a twaje wučni nia pościać?
15 I skazaŭ im Jezus: Ci-ž mohuć sumawać pryjacieli maładoha, pakul z imi jość małady? Ale pryjduć dni, kali zabiaruć ad ich maładoha — i tady buduć paścić.[5]
16 I nichto na staruju wopratku nie kładzie łatki z staroha sukna, bo jana rwie wopratku i robicca horšaja dzira.[6]
17 I nie ŭliwajuć nowaha wina ŭ staryja miachi, bo inakš razrywajucca miachi, i wino raźliwajecca, i miachi prapadajuć. Ale nowaje wino ŭliwajuć u nowyja miachi — i adno i druhoje astajucca cełymi.[7]
18 Kali jon hetaje da ich hawaryŭ, woś padyjšoŭ adzin staršy i kłaniaŭsia jamu, kažučy: Panie, dačka maja tolki-što pamiarła, ale pryjdzi, ułažy na jaje ruku twaju i budzie žyć.[8]
19 I ŭstaŭšy, pajšoŭ za im Jezus i wučni jaho.
20 I woś žančyna, jakaja dwanaccać hadoŭ chwareła na cieč krywi, padyjšła zzadu i dakranułasia da kraju wopratki jahonaj.
21 Bo jana kazała sama ŭ sabie: Kali tolki dakranucca da wopratki jaho, budu zdarowa.
22 A Jezus, abiarnuŭšysia i ŭhledzieŭšy jaje, skazaŭ: Nadziejsia, dačka, wiera twaja ciabie azdarawiła. I žančyna stała zdarowaj ad henaj hadziny.
23 I kali pryjšoŭ Jezus u dom staršaha, i ŭhledzieŭ žalejnikaŭ i šumiačuju hramadu, skazaŭ:[9]
24 Adstupieciesia, bo dziaŭčynka nie ŭmiarła, ale śpić. I naśmiachalisia z jaho.[10]
25 Kali-ž wyprawili narod, jon uwajšoŭ i ŭziaŭ jaje za ruku — i dziaŭčynka ŭstała.
26 I razyjšłasia hetaja wiestka pa ŭsiej henaj krainie.
27 I kali Jezus išoŭ addtul, pajšli za im dwa ślapyja, katoryja kryčali, kažučy: Zžalsia nad nami, Synie Dawida![11]
28 Kali-ž pryjšoŭ u dom, prystupili da jaho ślapyja. I kaža im Jezus: Ci wy wierycie, što ja wam mahu hetaje zrabić? Kažuć jamu: Tak, Panie.
29 Tady jon dakranuŭsia da wačej ich,
30 kažučy: Hladziecie, kab nichto nia wiedaŭ.
31 Jany-ž, wyjšaŭšy, abwiaścili ab im pa ŭsiej henaj krainie.
32 Kali-ž jany wyjšli, woś prywiali da jaho čaławieka niamoha, majučaha djabelstwa.
33 I kali byŭ wyhnany djabał, prahawaryŭ niamy, a hramady dziwilisia, kažučy: Nikoli nia bywała hetak u Izrailu.
34 A faryzei hawaryli: Jon wyhaniaje djabła siłaj djabelskaha kniazia.
35 I chadziŭ Jezus pa ŭsich haradoch i wioskach, wučačy ŭ ichnych bažnicach i abwiaščajučy ewaneliju karaleŭstwa i azdaraŭlajučy ŭsiakuju chworaść i ŭsiakuju niemač.
36 Hledziačy-ž na hramadu, škadawaŭ ich, što byli źniamožany i lažali, jak awiečki, nia majučyja pastyra.
37 Tady kazaŭ swaim wučniam: Žniwo-to wialikaje, ale rabotnikaŭ mała,[12]
38 dyk prasiecie Pana žniwa, kab pasłaŭ rabotnikaŭ na swajo žniwo.[13]
Каментары ці зноскі:
1 1 — "Swoj horad" — heta Kaparnaum, dzie Jezus najbolš prabywaŭ.
9 2 — Pry darohach, kudoju prawazili tawary, stajali budynki, dzie nakładali na prawožany tawar padatak abo myta. Heta byli mytnicy. Tam uradaŭcy (mytniki) nakładali myta pawodle stałaj taksy, abo pawodle zwyčajowaha prawa. Mytniki (źbiralniki padatkaŭ) abkładali tawar časam praz mieru i dziorli z ludziej na swaju karyść abo dla rymskaha ŭradu. Dziela hetaha była ŭ žydoŭ takaja wialikaja nienawiść dy mytnikaŭ. Mytnik staŭsia dla žydoŭ typowym hrešnikam.
10 3 — Hrešnikami žydy nazywali ludziej, jakija zawodzili družbu z pahancami, nie spaŭniali ścisła ŭsich ustanowaŭ i pradpisańniaŭ žydoŭskich, wiali swabodny sposab žyćcia i nia słuchali knižnikaŭ i faryzejaŭ. Jezus tady byŭ u domu Mateuša.
13 4 — U hetych sławach Chrystus pawučaje, što ŭ Boha bolej warty miłaserdzie i litaść, čym achwiary z źwiarat abo hrašej.
15 5 — Post u žydoŭ byŭ pierš-napierš znakam smutku.
16 6 — Syroje, jašče nie wyrablenaje sukno na makracie ściahwajecca i kali jaho pryšyć da staroj wopratki, to jano, ściahwajučysia, prarywaje jašče bolšuju dziru.
17 7 — Na ŭschodzie wino, taksama jak i wadu, lili ŭ skuranyja miachi, u katorych jano pierachoŭwywałasia. Maładoje wino, jakoje było jašče nie sfermentawaŭšysia, bušujučy, rwała miachi. Praz hetyja padabienstwy chacieŭ Chrystus pawučyć, što nia ŭsie starazakonnyja relihijnyja praktyki pryhodny dla Nowaha Zakonu.
18 8 — Byŭ jon staršy nad bažnicaju (nad žydoŭskaju škołaju) i nazywaŭsia Jair.
23 9 — Žalejniki hrali na žalejkach.
24 10 — Dziaŭčynka śpić — heta značyć, što nia ŭmiarła śmierciaj, z katoraj užo niama pawarotu, ale ŭstanie, jak zo snu.
27 11 — Syn (patomak) Dawida — heta ŭ žydoŭ toje samaje, što Chrystus (Mesyjaš).
37 12 — Žniwo aznačaje tut sercy ludzkija, jakija daśpieli ŭžo, kab pačuć słowa Božaje.
38 13 — Pan Žniwa, heta Boh — Ajciec.
Знайшлі памылку ў тэксце? Вылучыце яе і націсніце:
Ctrl + Enter
Świataja Ewanelija Jezusa Chrysta pawodle Mateuša, 9 разьдзел
Звярніце ўвагу. Нумары вершаў — гэта спасылкі, якія вядуць на раздзел з параўнаннем перакладаў. Паспрабуйце, магчыма, вы будзеце прыемна здзіўлены.
