Namaščeńnie Jezusa ŭ Betanii. Apošniaja wiačera
1 I stałasia, kali skončyŭ Jezus usie hetyja mowy, skazaŭ swaim wučniam:
2 Wy wiedajecie, što za dwa dni budzie Pascha, i Syn čaławiečy budzie wydany, kab być ukryžawanym.[1]
3 Tady sabralisia wyšejšyja światary i staršyja narodu ŭ dwor archiświatara, jaki zwaŭsia Kaifaš,[2]
4 i zrabili naradu, kab Jezusa ŭziać chitraściaj i zabić.
5 Ale kazali: Nia ŭ dzień światočny, kab časam zabureńnia nia było ŭ narodzie.
6 Kali-ž Jezus byŭ u Betanii ŭ domie Symona Prakažanaha,[3]
7 prystupiła da jaho žančyna, majučy alabastrawuju pasudzinu z darahim alejkam i wyliła na haławu jaho, kali siadzieŭ za stałom.[4]
8 Wučni-ž, bačačy, zahniewalisia i kazali: Našto hetaje marnatraŭstwa?
9 Bo možna było hetaje pradać za darahuju canu i dać ubohim.[5]
10 A Jezus wiedajučy, skazaŭ im: Našto robicie prykraść hetaj žančynie? Jana-ž dobry ŭčynak učyniła dla mianie.
11 Ubohich wy zaŭsiody majecie z saboju, a mianie nie zaŭsiody majecie.
12 Bo jana, wyliŭšy hety alejak na majo cieła, učyniła na pachawańnie majo.
13 Sapraŭdy kažu wam, dzie-tolki budzie abwiaščacca heta ewanelija pa ŭsim świecie, i što jana ŭčyniła, budzie skazana na pamiać ab joj.
14 Tady pajšoŭ adzin z dwanaccacioch, katory nazywaŭsia Judaš Iskaryjot da staršych świataraŭ[6]
15 i skazaŭ im: Što chočacie mnie dać i ja jaho wam wydam? Jany-ž naznačyli jamu tryccać siarebranikaŭ.[7]
16 I ad taje pary šukaŭ zručnaje časiny, kab jaho wydać.
17 U pieršy-ž dzień Prasnakoŭ prystupili wučni da Jezusa, kažučy: Dzie chočaš pryhatawać tabie jeści Paschu?
18 Jezus-ža skazaŭ: Idziecie ŭ horad da adnaho čaławieka i skažecie jamu: "Wučyciel kaža: čas moj blizki, u ciabie rablu Paschu z wučniami maimi".
19 I wučni zrabili tak, jak im zahadaŭ Jezus i pryhatawali Paschu.
20 Kali-ž nastaŭ wiečar, jon siadzieŭ z dwanacaćma swaimi wučniami.
21 I kali jany jeli, skazaŭ: Sapraŭdy kažu wam, što adzin z was mianie wydaść.[8]
22 I mocna pasmutnieŭšy, jany kožny adzin pačali hawaryć: Ci heta ja, Panie?
23 Jon-ža, adkazwajučy, skazaŭ: Chto mačaje sa mnoju ruku ŭ misu, toj mianie wydaść.
24 Syn-to čaławiečy idzie, jak napisana ab im, ale hora tamu čaławieku, praz katoraha Syn čaławiečy budzie wydany, lepš było-b jamu, kab nie naradziŭsia toj čaławiek.[9]
25 Adkazwajučy-ž Judaš, katory jaho wydaŭ, skazaŭ: Ci heta ja, wučyciel? Kaža jamu: Ty skazaŭ.
26 A kali jany wiačerali, Jezus uziaŭ chleb, i bahasławiŭ, i łamaŭ, i daŭ wučniam swaim, i skazaŭ: Biarecie i ješcie: hetaje jość cieła majo.
27 I ŭziaŭšy kielich, učyniŭ padziaku i daŭ im, kažučy: Piecie z hetaha ŭsie;
28 bo hetaja jość kroŭ maja nowaha zakonu, jakaja za mnohich budzie pralita na adpuščeńnie hrachoŭ.[10]
29 Kažu-ž wam: Nia budu pić ad hetaj pary z hetaha winahradnaha płodu až da taho dnia, kali jaho budu pić z wami nowy ŭ karaleŭstwie Ajca majho.[11]
Jezus u sadzie Aliŭnym
30 I adprawiŭšy himn, wyjšli na haru Aliŭnuju.[12]
31 Tady skazaŭ im Jezus: Usie wy zhoršyciesia z mianie ŭ hetu noč. Bo jość napisana: "Uderu pastyra i razsiejucca awiečki stady".
32 Ale potym jak uwaskresnu, pajdu pierad wami ŭ Halileju.
33 Adkazwajučy-ž Piotr skazaŭ jamu: I kali-b usie zhoršylisia z ciabie, ja nikoli nia zhoršusia.[13]
34 Skazaŭ jamu Jezus: Sapraŭdy kažu tabie, što ŭ hetu noč, pierš čym zapiaje piewień, ty trejčy adračeśsia ad mianie.
35 Skazaŭ jamu Piotr: Kali-b nawat mnie treba było pamierci z taboju, ja ad ciabie nie adrakusia. Taksama hawaryli i ŭsie wučni.
36 Tady pryjšoŭ Jezus z imi da sialiby, jakaja zawiecca Hetsemani i skazaŭ swaim wučniam: Pasiadziecie tut, pakul ja pajdu tudy i pamalusia.
37 I ŭziašy Piatra i dwuch synoŭ Zebedejawych, pačaŭ sumawać i tužyć.
38 Tady skazaŭ im: Sumnaja duša maja až da śmierci. Pabudźcie tut i čujcie za mnoju.
39 I adyjšoŭšy trochi, upaŭ na twar swoj i maliŭsia, kažučy: Ojča moj! Kali mahčyma, niachaj adyjdzie ad mianie hety kielich, adnak-ž nie jak ja chaču, ale jak Ty.[14]
40 I pryjšoŭ da swaich wučniaŭ i znajšoŭ ich splučych. I skazaŭ Piatru: Tak wy nie mahli adnej hadziny čuć za mnoju?
41 Čujcie i maleciesia, kab nia ŭpaści ŭ pakusu. Duch-to achwočy, ale cieła niadužaje.
42 Iznoŭ druhi raz adyjšoŭ i maliŭsia, kažučy: Ojča moj! Kali nia moža hety kielich prajści, kab mnie jaho nia pić, niachaj staniecca wola twaja.
43 I pryjšoŭ iznoŭ i znajšoŭ ich splučych, bo wočy ich byli abciažeŭšy.
44 I pakinuŭšy ich, iznoŭ adyjšoŭ i treci raz maliŭsia, kažučy tyja samyja słowy.
45 Tady pryjšoŭ da wučniaŭ swaich i skazaŭ im: Spiecie ŭžo i adpačywajcie! Woś nadyjšła časina i Syn čaławiečy budzie wydany ŭ ruki hrešnikaŭ.
46 Ustańcie, pojdziem, woś prybližyŭsia toj, što mianie wydaść.
47 Kali jon jašče hawaryŭ, woś Judaš, adzin z dwanaccacioch, pryjšoŭ, i z im wialikaja hramada z miachami i kijami, pasłanyja archiświatarami i staršymi narodu.
48 A toj, što wydaŭ jaho, daŭ im znak, kažučy: Kaho ja pacałuju, heta jon, biarecie jaho.[15]
49 I zaraz padyjšoŭšy da Jezusa, skazaŭ: Prywitany budź, wučyciel! I pacaławaŭ jaho.
50 A Jezus skazaŭ jamu: Druža, pašto ty pryjšoŭ? Tady prystupili i nałažyli ruki na Jezusa i ŭziali jaho.
51 I woś adzin, što byli z Jezusam, praciahnuŭšy ruku, wyniaŭ mieč swoj i, ŭdaryŭšy słuhu archiświatara, adsiek jamu wucha.[16]
52 Tady skazaŭ jamu Jezus: Wiarni twoj mieč za swajo miesca, bo ŭsie, što biaruć mieč, ad miača pahinuć.
53 Niaŭžo dumaješ, što ja nie mahu paprasić Ajca majho i jon daŭ-by mnie ciapier bolej jak dwanaccać lehijonaŭ aniołaŭ?
54 Dy jak-ža spoŭniacca Pisańni, što hetak musić stacca?
55 U tuju časinu skazaŭ Jezus hramadam: Tak jak na razbojnika wy wyjšli z miačami i kijami ŭziać mianie.
56 Hetaje-ž usio stałasia, kab spoŭnilisia Pisańni prarokaŭ. Tady ŭsie wučni, pakinuŭšy jaho, paŭciekali.
Jezus prad Kaifašam. Adračeńnie Piatra
57 Jany-ž, uziaŭšy Jezusa, pawiali da Kaifaša, archiświatara, dzie byli sabraŭšysia knižniki i staršyja.
58 A Piotr išoŭ za im zdalok až da dwara archiświatara i, uwajšoŭšy ŭ siaredzinu, siadzieŭ za słuhami, kab bačyć kaniec.
59 A archiświatar i ŭsia Rada šukali falšywyja świedčańni prociŭ Jezusa, kab jamu śmierć zrabić,
60 i nie znajšli, choć mnoha prychodziła falšywych świedkaŭ. Ukancy-ž pryjšli dwa falšywyja świedki
61 i skazali: Hety kazaŭ: "Ja mahu zrujnawać światyniu Božuju i paśla troch dzion jaje adbudawać".[17]
62 I ŭstaŭšy, archiświatar skazaŭ jamu: Ničoha nie adkazwaješ na toje, što hetyja prociŭ ciabie świedčać?
63 Ale Jezus maŭčaŭ. I archiświatar skazaŭ jamu: Zaprysiahaju ciabie Boham žywym, kab ty nam skazaŭ, ci ty jość Chrystus, Syn Božy?
64 Kaža jamu Jezus: Ty skazaŭ. Adnaka-ž kažu wam: adciapier ubačycie Syna čaławiečaha, siadziačaha prawaruč mocy Božaj i prychodziačaha ŭ wobłakach niabiesnych.[18]
65 Tady archiświatar razarwaŭ adzieńnie swajo, kažučy: Jon zbluźniŭ! Našto nam jašče patrebny świedki? Woś ciapier wy čuli bluźnierstwa.[19]
66 Što wam zdajecca? Jany-ž adkazwajučy, skazali: Jon padlehły śmierci.
67 Tady plawali na twar jahony i bili jaho kułakami, druhija-ž bili jaho pa ščokach, kažučy:[20]
68 Praroč nam Chryscie, chto heta ciabie ŭdaryŭ?
69 A Piotr siadzieŭ wonkach na dware. I prystupiła da jaho adna słužka, kažučy: I ty byŭ z Jezusam Halilejskim.
70 Ale jon adroksia pierad usimi, kažučy: Nia wiedaju, što ty haworyš.
71 Kali-ž jon wychodziŭ za dźwiery, ubačyła jaho druhaja słužka i skazała tym, što tam byli: I hety byŭ z Jezusam Nazarejskim.
72 I ŭznoŭ adroksia pad prysiahaj: Što nia znaju čaławieka.
73 I krychu potym padyjšli tyja, što stajali i skazali Piatru: Sapraŭdy i ty z ich, bo i haworka twaja ciabie wydaje.[21]
74 Tady pačaŭ klaścisia i prysiahać, što nia znaje čaławieka. I zaraz-ža zapiajaŭ piewień.[22]
75 I prypomniŭ Piotr słowa Jezusa, jakoje byŭ skazaŭšy: "Pierš čym zapiaje piewień, ty trejčy adračeśsia ad mianie". I wyjšaŭšy wonki, horka zapłakaŭ.[23]
Каментары ці зноскі:
2 1 — Paschu žydy abchodzili dnia 14 miesiaca Nizan (panašamu druhaja paławina sakawika i pieršaja paławina krasawika) na pamiatku wybaŭleńnia z Ehiptu. Hałoŭnaj uračystaściaj Paschi była wiačera, u čas katoraj jeli wialikodnaha barančyka i prasnaki (presnyja chlaby, — zwanyja "maccot" — zhetul "maca"). Na druhi dzień, 15 Nizan, było asobnaje świata "Prasnakoŭ", katoryja žydy pawinny byli jeści praz 7 dzion, wyścierahajučysia ŭsiaho kwašanaha. Paschaj nazywali časta nia tolki wiačeru, ale i świata "Prasnakoŭ".
Pascha ŭ tym hodzie była pieraniesiena na subotu, 16 Nizan.
3 2 — Pryčynaj sklikańnia nadzwyčajnaha pasiedžańnia Rady byŭ, widać, tyumfalny ŭjezd Jezusa ŭ Jeruzalim.
6 3 — Betanija lažała kala 3 kiłometraŭ na ŭschod ad Jeruzalimu.
7 4 — Heta była Maryja, siastra Marty i Łazara. Tady byŭ taki zwyčaj, što haściam krapili abo pamazwali haławu pachniučym alejkam i čym dastojniejšy byŭ hość, tym ščadrejšaje było pamazańnie abo krapleńnie.
9 5 — Apostały, aproč Judaša, ščyra dumali ab ubohich. Jany bačyli, što Jezus wiadzie žyćcio ŭbohaje, zahadywaje dawać na ŭbohich i dumali, što hetaje "marnatraŭstwa" — jak jany kazali — Chrystusu nie padabajecca. Adnak Chrystus prastuje ichny pamyłkowy pahlad i biare pad swaju abaronu žančynu i jaje dobry ŭčynak.
14 6 — Judaš byŭ rodam z siała Karyjotu, jakoje lažyć u Judei, dziela hetaha i zawiecca Iskaryjotam.
15 7 — Judaš dobra wiedaŭ, što staršyja tolki šukajuć akazii, kab uziać Jezusa, dyk sam idzie da ich i abiacaje im za hrošy wydać Syna Božaha i swajho Wučyciela. Prahawitaść na hrošy robić z jaho najbolšaha zdradnika spamiž ludziej.
Siarebranik žydoŭski (šekiel) byŭ wart kala 8 zał.
21 8 — Chrystus chacieŭ pakazać praz hetyja słowy, što ŭsio wiedaje i hetym samym choča napomnić Judaša, kab jon pakajaŭsia i nawiarnuŭsia, a wučniaŭ swaich choča pawučyć, kab nie padali ducham, bo ničoha nie dajecca biez jaho wiedy i woli.
24 9 — "Mačaje sa mnoju ruku ŭ misu" — značyć, blizki, chatni pryjaciel i subiasiednik.
28 10 — Choć Jezus praliŭ swaju kroŭ za ŭsich ludziej, to nia ŭsie ludzi z jaje karystajucca, ale mnohija.
29 11 — Nowy "kielich" radaści budzie pić Chrystus u karaleŭstwie Ajca swajho.
30 12 — Było heta kala hadziny 9 uwiečary. U apošnich dniach swajho žyćcia Jezus časta prabawaŭ na Aliŭnaj hare. Judaš wiedaŭ ab hetym.
33 13 — U toj čas Piotr sapraŭdy hatoŭ byŭ iści nawat na śmierć za swaim Wučycielem, ale nia braŭ jon tady pad uwahu źmiennaści ludzkoje natury. Dyk pryrakańnie jahonaje było nierazwažnaje i lohkadumnaje.
39 14 — Kielich časta aznačaŭ u św. Pisańni ciarpieńni i muku. Chrystus, molačysia, daŭ nam prykład, jak my majem malicca, zdajučysia na wolu Boha.
48 15 — Rymskija žaŭniery nia znali Chrystusa, dyk Judaš umaŭlajecca z imi, što heta budzie toj, katoraha jon pacałuje. Caławańnie swaich wučycialoŭ na znak pašany było pryniatym u žydoŭ. Aproč rymskich žaŭniearaŭ byli jašče žydoŭskija i słuhi archiświataraŭ, uzbrojenyja ŭ miačy i kii.
51 16 — Staŭ u abaronie Chrystusa Symon-Piotr.
61 17 — Pawodle Majsiejawaha Zakonu da prawamočnaści prysudu treba było prynamsia dwoch świedkaŭ, jakija-b zhodna paświečyli prociŭ abwinawačanaha ŭ dakananym pastupku.
Chrystus nie kazaŭ hetych słoŭ ab światyni jeruzalimskaj, tolki ab światyni cieła swajho (hł. Jan. 2, 19−21).
64 18 — "Ty skazaŭ" — heta jość uračysty žydoŭski sposab paćwiardžeńnia taho, što pytałasia. Chrystus dahetul maŭčaŭ, bo wiedaŭ, što jahona śmierć užo pastanoŭlena, a tolki šukajuć pryčyny. Ciapier-ža, kali Kaifaš źwiarnuŭsia da jaho z pytańniem, wymahajučy, kab pad prysiahaj skazaŭ, ci jon jość Chrystus (Mesyjaš), Syn Božy, Chrystus prarywaje swajo maŭčańnie i prad usim Sanhedrynam śćwiardžaje, što jon jość Chrystus, Syn Božy.
Wobłak u St. Zakonie aznačaŭ tron Božy.
65 19 — Raździrańnie adziežy ŭ žydoŭ było znakam hniewu, žalu abo wialikaha bolu. Adziežu raźdirali kala šyi na hrudzioch zhary ŭniz na jakuju piadziu.
67 20 — Plawańnie na twar było znakam najhoršaj pahardy. Widać, što niekatoryja siabry Sanhedrynu sami plawali na twar Chrystowy, užo nie haworačy ab słuhach i žaŭnierach.
73 21 — Haworka ŭ Halilei była inšaj, čym u Jeruzalimie.
74 22 — Było heta druhoje piajańnie pieŭnia, značyć kala hadziny 3 naranicy.
75 23 — I sapraŭdy, była pryčyna da płaču. Bo choć Piotr adroksia ad Chrysta sa strachu pierad asudžeńniam i śmierciaj, to ŭsiožtaki adračeńnie ad znajomstwa z Chrystom dyj jašče pad prysiahaj, było wialikim hrecham. Adnak Piotr nia straciŭ wiery i lubowi da swajho Wučyciela — i heta wiera i luboŭ prywiadzieć jaho praz slozy i pakutu iznoŭ da Chrysta.
Знайшлі памылку ў тэксце? Вылучыце яе і націсніце:
Ctrl + Enter
Świataja Ewanelija Jezusa Chrysta pawodle Mateuša, 26 разьдзел
Звярніце ўвагу. Нумары вершаў — гэта спасылкі, якія вядуць на раздзел з параўнаннем перакладаў. Паспрабуйце, магчыма, вы будзеце прыемна здзіўлены.
